Ο Δημήτρης Κουφοντίνας μιλάει για τον Χριστόδουλο Ξηρό, τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, το δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι και τις εκλογές.

15:15 17/1/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, που πρόσφατα μεταφέρθηκε στον Δομοκό, στις φυλακές υψίστης ασφαλείας, σχετικά με την υπόθεση του Χριστόδουλου Ξηρού τονίζει στη σημερινή Εφημερίδα των Συντακτών πως δεν επρόκειτο για «απόδραση, αλλά μια παραβίαση αδείας, πράγμα πολύ διαφορετικό».

«Τώρα, το βασικό κλειδί για να ερμηνευτεί αυτή η παραβίαση αδείας, αλλά και όσα επακολούθησαν, βρίσκεται στο καλοκαίρι των συλλήψεων για τη 17Ν, το 2002. Τότε πολλοί συλληφθέντες διέπραξαν το άγος, τη μεγάλη ντροπή είτε να

καταδώσουν συντρόφους είτε να αποκηρύξουν την οργάνωση, ενώ δεν προχώρησαν αργότερα σε ειλικρινή και γενναία αυτοκριτική για να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους. Ετσι είδαμε στη συνέχεια άλλους να αιτιώνται τους πάντες και τα πάντα, εκτός από τον ίδιο τον εαυτό τους, και άλλους όπως ο συγκεκριμένος να προσπαθούν, όπως προσπάθησαν, να επανορθώσουν και να τα κάνουν τελικά μούσκεμα σε όλα τα επίπεδα. Οσο για τον απολογισμό (ποιον ωφέλησε, ποιον έβλαψε), καλύτερα να μην πω τίποτε τώρα, μια που ο συγκεκριμένος βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Θα σταθώ μόνο στην περίοδο της σύλληψής του, για να πω για την Α.Σ. που εκτέθηκε και έγινε γνωστή στις αρχές, για να καταγγείλω τα παπαγαλάκια της αστυνομίας στα ΜΜΕ».

«Η ακροδεξιά ατζέντα του πρωθυπουργού, αυτού του τέκνου του κομμουνιστοφάγου Αβέρωφ και οργανωτή παλιότερα των γιορτών του Μελιγαλά, έπρεπε να συμπεριλάβει και την επιτυχία ότι μάντρωσε τους «κακούς» των ένοπλων οργανώσεων, τους έκλεισε σε ένα βαθύ μπουντρούμι και πέταξε έξω το κλειδί», υπογραμμίζει.

Αναφορικά με τις εκλογές σημειώνει πως «γίνονται στην κορύφωση της πολιτικής κρίσης του συστήματος. Είναι η εποχή της συρρίκνωσης ή της διάλυσης των μνημονιακών κομμάτων. Η κοινωνία τιμωρεί εκείνους που την κατέστρεψαν. Είναι ακόμα η εποχή των σαλτιμπάγκων, αυτών που εγκαταλείπουν τα ναυάγια αυτών των κομμάτων, ανεμίζοντας παρτάλια τις παλιές κομματικές σημαίες τους. Είναι επίσης η εποχή που καναλάρχες και εργολάβοι στήνουν ένα δικό τους κόμμα, με έμβλημα "Να τα αλλάξουμε όλα", ακριβώς για να μην αλλάξει τίποτα».

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μιλάει επίσης το δολοφονικό χτύπημα στο Παρίσι («ήταν ενέργειες εκδίκησης, πράξεις αναντίρρητης αγριότητας»), για τον εισαγγελέα Διώτη που παραπέμπεται σε δίκη με βαριές κατηγορίες («δεν είμαι από εκείνους που χαμογελούν ειρωνικά όταν οδηγείται κάποιος στη φυλακή, αν και δεν πιστεύω ότι θα καταλήξει εκεί»).

Tags: Χριστόδουλος ΞηρόςφυλακέςεκλογέςακροδεξιάΠαρίσι