Ο ΚΗΠΟΣ: Όλα τα φοβερά και υπέροχα πράγματα ενώνονται το ένα με το άλλο (PART 3)- Εργαστήρια – Συζητήσεις

13:50 17/9/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Εργαστήρια

Εργαστήρια με αφορμή το διετές και εν εξελίξει εικαστικό project με τίτλο The Garden: All the Fearful and Joyful Things Joining One to the Other της καλλιτέχνιδος Τζένης Μαρκέτου, το οποίο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο κοινό από τις 21 έως και 24 Σεπτεμβρίου 2018 στην Παλαιά Βιβλιοθήκη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ)

1) Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Πειραματική Μουσική

Εισηγήτρια: Βάλια Χριστοπούλου, Δρ. Μουσικολογίας,

καθηγήτρια στο Μουσικό Σχολείο Παλλήνης

Με το Σύνολο Πειραματικής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης

Μέγιστος αριθμός συμμετεχόντων: 15. Για τη συμμετοχή στο εργαστήρι δεν απαιτούνται προϋπάρχουσες μουσικές γνώσεις. Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν μαζί τους κινητό τηλέφωνο με χρονόμετρο. Απαραίτητη προϋπόθεση η έγκαιρη άφιξη στο εργαστήρι.

Ώρες διεξαγωγής: 10.00 - 12.00

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου

Παλαιά Βιβλιοθήκη ΑΣΚΤ

Σύντομη περιγραφή

Ο όρος «Πειραματική Μουσική» υιοθετήθηκε από τον αμερικανό συνθέτη John Cage στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως «κατάλληλος υπό την προϋπόθεση ότι γίνεται κατανοητός όχι ως περιγραφικός μιας πράξης, η οποία στη συνέχεια θα κριθεί με όρους επιτυχίας ή αποτυχίας, αλλά απλά ως μιας πράξης το αποτέλεσμα της οποίας είναι άγνωστο». Με αυτό το σημείο εκκίνησης, που αφορά σε μεγάλο βαθμό τη μετατόπιση της έμφασης από την έννοια του μουσικού έργου ως μιας κλειστής οντότητας στην ανοιχτή μουσική πράξη, το ρεύμα της Πειραματικής Μουσικής έθεσε υπό αμφισβήτηση κάποιες βασικές παραδοχές της παράδοσης της έντεχνης δυτικής μουσικής ως προς τα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παραχθεί μουσική: τους ήχους, τα όργανα, τις μορφές, τους θεσμούς, τους ανθρώπους.

Με βάση τα παραπάνω στο εργαστήρι θα αναφερθούμε επιγραμματικά σε ιστορικά στοιχεία και θεωρητικές έννοιες που αφορούν την Πειραματική Μουσική.

Στη συνέχεια θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε δύο βασικές κατηγορίες μουσικής πράξης με δύο παραδείγματα: α) Ένα λεπτό, άσκηση αυτοσχεδιασμού του συνθέτη Αλέξη Πορφυριάδη που στοχεύει στην επικοινωνία και τον διάλογο μεταξύ των μελών της ομάδας β) With paper, γραφική και λεκτική παρτιτούρα του James Saunders στην οποία οι ήχοι συνυπάρχουν χωρίς να υπάρχει εμπρόθετη αλληλεπίδραση. Το εργαστήρι θα κλείσει με τη δημόσια εκτέλεση του With paper απ’ όλους τους συμμετέχοντες.

2) Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Θα μου πεις μια ιστορία;

Παιχνίδια γλώσσας και φαντασίας, Ζωντάνεμα της εικόνας μέσα από το σώμα και τις λέξεις. Πλάσιμο ιστορίας, αφήγηση.

Εισηγήτρια: Ροδάνθη Δημητρέση (αφηγήτρια, εικαστικός, παιδαγωγός ,καλλιτεχνική δημιουργός Action Art Θεσσαλονίκη)

Αριθμός ομάδων που συμμετέχουν σε εργαστήρια : 2 ομάδες

Αριθμός συμμετεχόντων σε εργαστήρια: 18-20 σε κάθε ομάδα

Διάρκεια ομάδας- εργαστήριο: 1ώρα 30΄ για τις ομάδες- εργαστήρια, 40΄λεπτά

Παρουσίαση εργαστηρίων: 30-40΄περίπου για την παρουσίαση και των 2 ομάδων. Είναι δυνατόν η κάθε ομάδα να παρουσιάσει τη δουλειά της σε ένα κοινό περίπου 40 ατόμων.

Ώρες διεξαγωγής: 12.00 – 15.00

Σύντομη περιγραφή

Ένα απολαυστικό βιωματικό εργαστήριο. Μέσα από παιχνίδια της γλώσσας και της φαντασίας θα συναντηθούμε με ένα τρόπο άλλο, σε έναν άλλο τόπο, αυτόν της δημιουργίας, της χαράς, του παιχνιδιού, της ανταλλαγής, της επικοινωνίας.

Στόχος του εργαστηρίου:

-να ζωντανέψουν τις εικόνες της φαντασίας, μέσα από το σώμα και τις λέξεις

-να αναγνωρίσουν στοιχεία των εικόνων που αντιστοιχούν σε διαφορετικές κουλτούρες

-να γνωρίσουν τον παραμυθά που ζει μέσα τους

-να παίξουν, να αυτοσχεδιάσουν,

-να βιώσουν ότι ο λόγος, η αφήγηση, το παιχνίδι, δημιουργεί σχέσεις.

3) Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Creating the queer body with children

Αριθμός συμμετεχόντων: 15-25

Ένα εργαστήριο που πραγματοποιήθηκε στην Documenta 14

Εισηγητής Tomas Diafas (καθηγητής ισπανικής γλώσσας, performance artist συγγραφέας)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου

13.00 -14.30

Παλιά Βιβλιοθήκη ΑΣΚΤ

Σύντομη περιγραφή

Ένα απολαυστικό εργαστήριο όπου τα παιδιά και οι νέοι, καλούνται να συμμετέχουν σε μια συζήτηση για “όλα όσα δε μας αφήνουν να είμαστε, όλα όσα θέλουμε να είμαστε”. Οι απαντήσεις θα αποτυπωθούν από τους συμμετέχοντες σε έναν μεγάλο καμβά και σε ρολά από λευκό χαρτί σχηματίζοντας έναν κόσμο χωρίς κοινωνικά πρέπει. Τα αποτελέσματα θα γίνουν μέρος του ΚΗΠΟΥ και της έκθεσης.

Ο Θωμάς Διάφας είναι καθηγητής ισπανικής γλώσσας, performance artist και συγγραφέας. Του αρέσει να κάνει συζητήσεις με τους ανθρώπους και να αποτυπώνουν τις σκέψεις τους σε χαρτί. Εργαστήρια του έχουν φιλοξενηθεί από το Communitism, τη documenta14, το 2ο Διεθνές Συμπόσιο: Performance Philosophy School of Athens στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης , και το Civil Disobedience: Neon Vs. Nature στο Ρομάντσο.

4) Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Μια βαλίτσα για την Ευρώπη

Αριθμός συμμετεχόντων: 20 - 25 μαθητές μέχρι 18 ετών

Εισηγήτρια: Μαρία Λέτσιου ((Ph.D) εικαστικός καλλιτέχνης, παιδαγωγός τέχνης και ερευνήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης)

Δευτέρα, 24 Σεπτεμβρίου

11.00 – 13.00

Παλαιά Βιβλιοθήκη ΑΣΚΤ

Σύντομη περιγραφή

Είναι ένα εικαστικό εργαστήριο που απευθύνεται σε μαθητές και νέους μέχρι 18 χρονών. Αποτελεί ένα project κοινωνικά εμπλεκόμενης τέχνης, αρχική ιδέα της Bernadette Thomas, εκπαιδευτικού και ερευνήτριας από τη Γερμανία. Παρουσιάστηκε σε workshop στο διεθνές σεμινάριο της InSEA (International Society of Education through Art) στη Θεσσαλονίκη (Letsiou, Thomas, YeonsungLee, 2018). Στόχος η εμπλοκή των νέων σε μια διερεύνηση της ταυτότητας και του πολιτισμού μέσα από τον υλικό πολιτισμό και τα νοήματα που επενδύονται στα αντικείμενα και τις εικόνες από τους ανθρώπους. Η ιδέα “Μια βαλίτσα για την Ευρώπη” έχει ως αφορμή τη μετακίνηση ατόμων και τα νέα κύματα προσφύγων που αναδιαμορφώνουν τη σύνθεση του πληθυσμού στην Ευρώπη και αλλού. Αυτές οι νέες κοινωνικές συνθήκες προκαλούν φόβο σε πολλούς ανθρώπους. Ποια ιδέα της κουλτούρας υπάρχει πίσω από τον φόβο; Αυτό και άλλα ερωτήματα διερευνώνται μέσα από τα μάτια και την κριτική αντιμετώπιση των νέων στο εικαστικό εργαστήρι, όπου η κατασκευή των εικόνων αποτελεί το πεδίο διερεύνησης προσωπικών και συλλογικών νοημάτων του πολιτισμού.

5) Συλλογικό Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Τhe evergrowing

Ανοιχτό στο κοινό και για μαθητές αλλά και για σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών

Εισηγήτριες (Ειρήνη Βαλληνδρά, Βασιλική Λέκκα και Μαρίνα Νάκη) Τελειόφοιτες Αρχιτέκτονες, Αρχιτεκτονική Σχολή Αθηνών

Από 21 Σεπτεμβρίου μέχρι και 24 Σεπτεμβρίου

12.00 – 19.00

Παλαιά Βιβλιοθήκη ΑΣΚΤ

Σύντομη περιγραφή

Κατασκευή μιας μεταβαλλόμενης πλαστικής μορφής από οργανικά υλικά, που θα αναπτύσσεται στον χώρο σαν ανάμνηση ενός έμψυχου όντος, που συμβολίζει τη λήθη του φυσικού κόσμου. Παράλληλα με τη δημιουργία του έργου οι συμμετέχοντες μπορούν να εκφράζουν σκέψεις και να αποδίδουν σενάρια εξέλιξης του πρωτογενούς αντικειμένου, χρησιμοποιώντας διάφορα αναπαραστατικά μέσα.

Τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε είναι καλάμια 60 εκ., σπάγκος, και σχοινιά και υπολογίζουμε ότι θα διαρκέσει 3 ώρες. Θα είχε ενδιαφέρον να συμμετέχουν μαζί με τους μαθητές και σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών, ώστε να τροφοδοτούν τη διαδικασία με ιδέες, με σκίτσα ή συμμετέχοντας ενεργά.

6) Εργαστήρια και Performances από μαθητές της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 15.30 – 18.30

1)Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Τραύματα

Εισηγήτρια: Μαριλένα Κοτζιά

2) Βιωματικό Εργαστήριο

Τίτλος: Paper Fashion

Εισηγήτρια: Μελίνα Κοντοσφύρη

θα παρουσιάσει το εργαστήριο με ρούχα-κοσμήματα από εφημερίδες

3) Performance

Τίτλος: Poetry Reading

Εισηγήτρια: Νιόβη Γενναδίου

θα κάνει μια performative ανάγνωση ποιημάτων της

4) Performance

Τίτλος: Koukouli

Εισηγητές: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Μελίνα Κοντοσφύρη

Συζητήσεις

Συζήτηση με θέμα PLAY: Το δικαίωμα των παιδιών στο παιχνίδι

Μέρος των Δημοσίων προγραμμάτων της καλλιτεχνικής πρότασης της Τζένης Μαρκέτου

The Garden: All the Fearful and Joyful Things Joining One to the Other

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, 2018

18.00 -20.00

Παλαιά Βιβλιοθήκη, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, (ΑΣΚΤ)

Η Τζένη Μαρκέτου με αφορμή την καλλιτεχνική της πρόταση: The Garden: All the Fearful and Joyful Things Joining One to the Other που θα παρουσιαστεί στην Παλαιά Βιβλιοθήκη της ΑΣΚΤ οργανώνει μια συζήτηση με θέμα PLAY: Το δικαίωμα των παιδιών στο παιχνίδι.

H συζήτηση είναι ανοιχτή στους μαθητές, δασκάλους και κοινό με βασικό στόχο να συζητηθεί η έννοια του ελεύθερου ‘παιχνιδιού’ ως μέσο εκπαιδευτικής και κοινωνικής εμπλοκής. H συζήτηση έχει σκοπό να επανεξετάσει τις συνέπειες της προσωπικής δέσμευσης, της αλληλεγγύης, της εκπαίδευσης, της ανάπτυξης της κοινότητας και της δημοκρατίας, αλλά και τον κοινωνικό, πολιτικό και τον δυνητικό ρόλο των παιδιών μέσω του παιχνιδιού, της χαράς και της τέχνης

Στη συζήτηση συμμετέχουν ως εισηγητές:

Τζένη Μαρκέτου, εικαστικός, καθηγήτρια τέχνης

Κατερίνα Αλεξιάδη, υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων ΔΔΕ Αν. Αττικής

Ομιλητές:

Ελένη Κολοβού

Γιώργος Μόσχος

Βάσιας Τσακόπουλος

Mια Βόλτα στο Πάρκο

H Ελένη Κολοβού θα συζητήσει τις μαθησιακές δυνατότητες που προσφέρουν τα παιχνίδια πόλης. Με το παιχνίδι «Μια βόλτα στο Πάρκο» θα διερευνηθεί η σχέση μεταξύ άυλων και υλικών δικτύων του αστικού χώρου. Θα παρουσιαστούν σημεία από την εφαρμογή της περιοδεύουσας έκθεσης «Νέες Πατρίδες», εμπνευσμένης από αληθινές ιστορίες μεταναστών. Θα συζητηθεί ένα προσχέδιο συνεργατικού σχεδιασμού για μαθητές μιας εφαρμογής με στόχο την προώθηση της άσκησης στο κέντρο της Αθήνας. Θα διερευνηθούν ευκαιρίες για νέα γνώση και εμπειρίες στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ φυσικών και ψηφιακών δικτύων που συνθέτουν την εμπειρία της πόλης.

Το δικαίωμα των παιδιών στο παιχνίδι και στη συμμετοχή στην πολιτιστική και καλλιτεχνική ζωή, σε ένα κόσμο γεμάτο φοβίες, "πρέπει" και "μη".

Ο Γιώργος Μόσχος Θα αναπτύξει το πώς υλοποιείται, πώς οριοθετείται και πώς συχνά παρεμποδίζεται το δικαίωμα των παιδιών που καθιερώνεται στο άρθρο 31 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (νόμος 2101/92) και τις ευθύνες γονέων και σχεδιαστών πολιτικής για τα παιδιά. Επισημαίνονται ορισμένες βασικές αρχές και προσεγγίσεις που μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη υλοποίηση του δικαιώματος, αλλά και στη γενικότερη ψυχική ισορροπία και υγιή ανάπτυξη των παιδιών.

Τέχνη & Παιχνίδι για ανθρώπους με νοητική αναπηρία στο Εργαστήριο Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα».

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος θα αναφερθεί σε βιωματικές εμπειρίες για την έννοια του παιχνιδιού, καθώς επίσης θα μιλήσει και για τέχνη και παιχνίδι για ανθρώπους με νοητική αναπηρία στο Εργαστήριο Ειδικής Αγωγής “Μαργαρίτα”.

Συζήτηση με θέμα: Τέχνη και πόλεμος. Προς έναν νέο διεθνισμό της εκπαίδευσης

Συντονισμός Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο»

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου, 2018

18.00 -20.00

Παλαιά Βιβλιοθήκη, Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, (ΑΣΚΤ)

Στη συζήτηση συμμετέχουν:

Μπάμπης Μπαλτάς, Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο»

Γιώργος Γαλάνης, Ένα σχολείο για τη Γάζα

Αντρέας Ζαφείρης, Ένα σχολείο για το Ντονπάς

Γιάννης Μαρούτας, Ένα σχολείο για το Κομπάνι

Τα σχολεία είναι χώροι που πυκνώνουν τα δημόσια νοήματα και οι εγγραφές του κοινωνικού. Οι πρωτοβουλίες για τη δημιουργία τους, όπως στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε πολέμους ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (Παλαιστίνη, Τσιάπας, Λουγκάνσκ, Κομπάνι) είναι αφορμή για συζήτηση για έναν αντεστραμμένο διεθνισμό. Τι σημαίνει να συνεργάζεται η παιδαγωγική με τα κοινωνικά κινήματα και να έχουμε τη δημιουργία σχολείων που αποβλέπον στην ιδέα ότι τα παιδιά και οι δάσκαλοι είναι πολίτες του κόσμου και τι σημαίνει αυτό να προσλαμβάνεται εκ νέου ως δημιουργία μιας πολιτικής των καταπιεσμένων για το σήμερα και το αύριο της εκπαίδευσης; Τι ρόλο έχουν τα σύνορα και οι εθνικότητες σ’ αυτούς τους αγώνες; Πώς νοηματοδοτούν τη σχέση τους τα υποκείμενα της σχολικής ζωής και ποιες διαδικασίες, όπως οι συνελεύσεις, οι τεχνικές Freinet και η οριζοντιότητα, είναι αυτές που παράγουν την ιδέα της κοινότητας ή της κοινότητας μέσα στην κοινότητα; Το φύλο, το έθνος, η τάξη και η φυλή προβληματοποιούνται εκ νέου. Οι τοπικότητες έχουν τον ρόλο των αντιστάσεων ως δυνατά εδάφη στις απεδαφικοποιήσεις των μετασχηματισμών του καπιταλισμού. Και το σχολείο της κοινότητας γίνεται μια ετεροτοπία, μια δυνατότητα για συνύπαρξη που θέτει τον πόλεμο και τις νέες μορφές κυριαρχίας σε καθεστώς διαμεσολάβησης.

Βιογραφικά εισηγητών – ομιλητών

H Ελένη Κολοβού σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο Πατρών και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στον σχεδιασμό αιχμής στο IaaC της Βαρκελώνης. Απέκτησε παιδαγωγική επάρκεια με σπουδές στην ΑΣΠΑΙΤΕ. Είναι ειδική σύμβουλος εκπαίδευσης σε θέματα ΤΠΕ και σχεδιασμού παιχνιδιού και έχει συνεργαστεί με φορείς, όπως το Τμήμα ΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Στα πλαίσια Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων έχει αναλάβει τον σχεδιασμό και την υλοποίηση εργαστηρίων χωρο-ευαίσθητων παιχνιδιών για παιδιά και ενήλικες. Έχει ασχοληθεί με τον σχεδιασμό προγραμμάτων σπουδών και μεθοδολογίας συνεργατικού σχεδιασμού για την ανάπτυξη παιχνιδιών. Βραβεύτηκε με το CITYgories, αστικό παιχνίδι στο Athens Plaython Festival το 2012.

Ο Γιώργος Μόσχος σπούδασε νομικά στην Αθήνα και εγκληματολογία στο Λονδίνο. Εξειδικεύτηκε και εργάστηκε στους τομείς της εμψύχωσης και της υποστήριξης παιδιών και εφήβων που απειλούνται από κοινωνικό αποκλεισμό, της προάσπισης των νεανικών δικαιωμάτων, της εκπαίδευσης / επιμόρφωσης ενηλίκων και της θεατρικής έκφρασης παιδιών και εφήβων. Συμμετείχε στη διοίκηση οργανώσεων και δικτύων σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ανέλαβε τα καθήκοντα του Βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού μόλις δημιουργήθηκε ο Συνήγορος του Παιδιού (2003) και υπηρέτησε σε αυτή τη θέση μέχρι τον Ιανουάριο του 2018. Στο πλαίσιο της αποστολής του, συναντήθηκε και συζήτησε με δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε όλη τη χώρα και με επαγγελματίες που εργάζονται μαζί τους, υποστηρίζοντας τη συστηματική ακρόαση των απόψεων των παιδιών και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους. Συμμετείχε ενεργά στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Συνηγόρων του Παιδιού του οποίου διατέλεσε και Πρόεδρος. Από το 1984 μέχρι σήμερα εμψυχώνει διαρκώς θεατρικές ομάδες παιδιών και διοργανώνει δραστηριότητες εφήβων που αξιοποιούν τα εργαλεία του θεάτρου.

Ο Βάσιας Τσοκόπουλος είναι ιστορικός, ερευνητής και επιμελητής εκδόσεων. Έχει πραγματοποιήσει ιστορική έρευνα στο πεδίο της κοινωνικής ιστορίας της ελληνικής πόλης, της βιομηχανίας, της τεχνολογίας. Έχει δημοσιεύσει οκτώ βιβλία και πολλά άρθρα, έχει οργανώσει επιστημονικά συνέδρια και έχει επιμεληθεί εκθέσεις. Από το 1993 είναι επιμελητής της έκδοσης των Απάντων του Δημοσθένη Βουτυρά (1872-1958). Από το 2012 μέλος της Διοίκησης και από τον Απρίλιο 2018 Πρόεδρος του Εργαστηρίου Ειδικής Αγωγής «Μαργαρίτα». Δραστηριοποιείται στην αναγνώριση και την ενίσχυση των δικαιωμάτων των ανθρώπων με νοητική αναπηρία.

Η Κατερίνα Αλεξιάδη είναι πτυχιούχος του Τομέα Φιλοσοφικών και Παιδαγωγικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών (κατεύθυνση Θεατρολογία – Μουσικολογία) και του Μεταπτυχιακού της Πολιτιστικής Διαχείρισης του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και υποψήφια διδάκτωρ του ιδίου τμήματος. Είναι απόφοιτος του Διετούς Επαγγελματικού Κύκλου Σπουδών Μουσικοκινητικής Αγωγής C. ORFF της Σχολής Μωραΐτη. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλασικού τραγουδιού, αρμονίας της μουσικής και κλασικού και σύγχρονου χορού. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις θεάτρου και χορού. Έχει εργαστεί με θεατρικές ομάδες παιδιών και έχει διοργανώσει παραστάσεις. Συμμετείχε ως μέλος της οργανωτικής επιτροπής και ως εισηγήτρια σε διεθνή συνέδρια. Έχει οργανική θέση ως φιλόλογος στο Πειραματικό Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Από τον Σεπτέμβριο του 2014 εργάζεται στη ΔΔΕ Ανατολικής Αττικής ως Υπεύθυνη Πολιτιστικών Θεμάτων. Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Εκπαίδευση & Θέατρο, του Πανελληνίου Δικτύου για το Θέατρο στην Εκπαίδευση, του Ελληνικού Συλλόγου Μουσικοκινητικής Αγωγής Carl Orff και της Παιδαγωγική Ομάδας “Το Σκασιαρχείο”.

Η Τζένη Μαρκέτου είναι εικαστικός, καθηγήτρια τέχνης, καλλιτεχνική επιμελήτρια και συγγραφέας, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνας και Νέας Υόρκης. Η δουλειά της Τζένης Μαρκέτου περιλαμβάνει βίντεο, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, δημόσιες παρεμβάσεις, περφόρμανς, διαδικτυακά projects, εκθέσεις και δημοσιεύσεις. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί διεθνώς στην Documenta 14, στη Βουλή των Σωμάτων στην Αθήνα, στο Kassel: High Line Park, στη Νέα Υόρκη, στο Artium Museum της Ισπανίας, στο Museum Tinguely της Βασιλείας, στο Kumu Art Museum στο Ταλίν της Εσθονίας, στο ZKM στην Καρλσρούη, στο New Museum της Νέας Υόρκης, στο Reina Sofia της Μαδρίτης, στο The Queens Museum, στο Apex Art της Νέας Υόρκης, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα, στην 1η Μπιενάλε της Cartagena de Indias στην Κολομβία, στην 5η και 6η Μπιενάλε της Αθήνας, στην Μπιενάλε της Βαλένθια. Εκπροσώπησε την Ελλάδα στην Μπιενάλε του Sao Paolo, στη Βραζιλία και στη Manifesta, στη Διεθνή Ευρωπαϊκή Μπιενάλε.

Δίδαξε στο Cooper Union School of Art στη Νέα Υόρκη, στο Institute for the Arts στην Καλιφόρνια (CALARTS), στη Βαλένθια και πρόσφατα στη Ακαδημία Τεχνών στη Βασιλεία της Ελβετίας και στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα (ASFA).

Επιμελήθηκε την έκδοση Organizing from Below/HOW Assemblies Matter? 2017 στο περιοδικό Naked Punch (London & New York).

Τέχνη και πόλεμος

Προς ένα νέο διεθνισμό της εκπαίδευσης

Η Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο» σας καλεί την Δευτέρα 24/9/2017, στις 18:00 στην Σχολή Καλών Τεχνών τη; Αθήνας (Πειραιώς) για την εκδήλωση «Τέχνη και Πόλεμος». Στο πλαίσιο της συνεργασίας με την Τζένη Μαρκέτου τα τελευταία 2 χρόνια και την εικαστική δουλειά της «Κήπος», το «Σκασιαρχείο» προβληματοποιεί εκ νέου την εκπαίδευση μέσα από τον διεθνισμό και προτείνει το σχολείο της κοινότητας. Τα σχολεία είναι χώροι που πυκνώνουν τα δημόσια νοήματα και οι εγγραφές του κοινωνικού. Οι πρωτοβουλίες για την δημιουργία τους, όπως στις περιπτώσεις αυτές που έχουμε πολέμους ή καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (Παλαιστίνη, Τσιάπας, Λουγκάνσκ, Κομπάνι) είναι αφορμή για συζήτηση για ένα αντεστραμμένο διεθνισμό.

Τι σημαίνει να συνεργάζεται η παιδαγωγική με τα κοινωνικά κινήματα και να έχουμε τη δημιουργία σχολείων που αποβλέπουν στην ιδέα ότι τα παιδιά είναι πολίτες του κόσμου και τι σημαίνει αυτό να προσλαμβάνεται εκ νέου ως δημιουργία μιας πολιτικής των καταπιεσμένων για το σήμερα και το αύριο της εκπαίδευσης; Τι ρόλο έχουν τα σύνορα και οι εθνικότητες σ’ αυτούς τους αγώνες; Πώς νοηματοδοτούν τη σχέση τους τα υποκείμενα της σχολικής ζωής και ποιες διαδικασίες, όπως οι συνελεύσεις, οι τεχνικές Freinet και η οριζοντιότητα, είναι αυτές που παράγουν τη ιδέα της κοινότητας ή της κοινότητας μέσα στην κοινότητα; Το φύλο, το έθνος, η τάξη και η φυλή προβληματοποιούνται εκ νέου. Οι τοπικότητες έχουν τον ρόλο των αντιστάσεων ως δυνατά εδάφη στις απεδαφικοποιήσεις των μετασχηματισμών του καπιταλισμού. Και το σχολείο της κοινότητας γίνεται μια ετεροτοπία, μια δυνατότητα για συνύπαρξη που θέτει τον πόλεμο και τις νέες μορφές κυριαρχίας σε καθεστώς διαμεσολάβησης.

Η παρουσία των προσφύγων στην Ελλάδα ευνοεί τους περαιτέρω μετασχηματισμούς για την ιδέα του πολέμου και του άλλου. Πρόσφατα, στις 27/7/2018 στη Σουηδία, στη Γενική Συνέλευση της Διεθνούς Συνομοσπονδίας των Κινημάτων του Μοντέρνου Σχολείου (FIMEM) – όπου η ομάδα μας έγινε και επίσημα μέλος – υιοθετήθηκε το παρακάτω ψήφισμα:

«Τα τελευταία 15 χρόνια μια ‘ατομική βόμβα’ έπεσε στη Μεσόγειο: 34.361 θύματα, συμπεριλαμβανομένου πολλών παιδιών είναι το αποτέλεσμα. Κανένας δεν μεταναστεύει με την ελεύθερη βούλησή του. Ιστορικές, οικονομικές, πολιτικές αιτίες (αποικιοκρατία, νέο - αποικισμός, παγκοσμιοποίηση) είναι η ρίζα της φτωχοποίησης της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Πρόσφατα είμαστε μάρτυρες του κλεισίματος των συνόρων και της διάχυσης συναισθημάτων ανασφάλειας και φόβου που εμποδίζουν την αναζήτηση για συλλογικές λύσεις και αλληλεγγύη.

Είναι ουσιώδες να αντιστρέψουμε αυτή τη διαδικασία, να διακηρύξουμε αρχές αειφόρας ανάπτυξης για τις χώρες καταγωγής τους, να απαιτήσουμε την υπευθυνότητα των ΜΜΕ, Ευρωπαϊκών Κρατών και οργανισμών και να εξουσιοδοτήσουμε και να στηρίξουμε οργανισμούς αλληλεγγύης. Με τη συνάντηση μας στο RIDEF 2018, στη πόλη Ljungskile, στη Σουηδία, εμείς αναζητούμε μια διαφορετική πολιτική αγώνων ενάντια στη φτώχεια και την περιθωριοποίηση κι είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή διάκρισης και ξενοφοβίας.

Ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης ήδη κινητοποιείται να στηρίξει μετανάστες, κοινωνικές οργανώσεις και πράξεις αλληλεγγύης σ’ αυτό το πεδίο. Οι εκπαιδευτικοί Freinet, ενάντια σ’ ότι μας καταστέλλει, παίρνουν την ευθύνη στα σχολεία τους και στην κοινωνία να διακηρύξουν την πολιτική ανυπακοή τους ενάντια στην καταστολή και τις διακρίσεις».

Το κείμενο υπογράφεται από 350 εκπαιδευτικούς 27 χωρών, στην 32η διεθνή συνάντησή τους. Το κείμενο επίσης που στείλαμε από την ομάδα μας για την συνάντηση αφορούσε αυτή την κοινωνική παιδαγωγική. Οι πράξεις αλληλεγγύης στη χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια είναι πρωτόγνωρες. Αλλά και το ένστικτο του θανάτου των πατριδοκάπηλων και των νεοναζιστών. Ας στηρίξουμε με την συμμετοχή μας αυτή την συζήτηση, αλλά και το σύνολο του προγράμματος για το οποίο έχουν δουλέψει πολλά μέλη της ομάδας μας. Ν’ ανθίσουν τα λουλούδια στον κήπο μας.

Μπάμπης Μπαλτάς

Παιδαγωγική Ομάδα «Το Σκασιαρχείο»

Μπάμπης Μπαλτάςεργαστήριασυζητήσειςσεμινάρια