Ο λαϊκισμός μιας (ακόμα) αυτοκτονίας

14:23 15/2/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Κωνσταντίνος Ζαφείρης

Αρχικά θεωρώ σκόπιμο να αφιερώσω λίγα λόγια στον λαϊκισμό, σε αυτήν την κατάρα ,όπως παρουσιάζεται, της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας. Λαϊκισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντανακλαστικό που πάντα ,παρά την ουδετερότητα του όρου, ως σημείο αναφοράς έχει να εκπροσωπήσει με τον πιο αυθόρμητο τρόπο τις ανάγκες και τις ανησυχίες του λάου. Ποιού λαού; Όχι του ΣΕΒ, των εφοπλιστάδων και των Σαμαροκρανιδιοτηδων (πολιτικού προσωπικού) αλλά των κατώτερων

κοινωνικών στρωμάτων που προφανώς έχουν πιο απλές ανησυχίες από τους παραπάνω. Ναι, δεν ενδιαφέρονται για το τι σημάνει πρωτογενές πλεόνασμα, βιωσιμότητα του χρέους, Ε.Ε. και άλλα τέτοια. Μάλλον σκέπτονται πιο απλοϊκά πράγματα όπως που θα βρουν μεροκάματο, πώς θα ταΐσουν την οικογένειά τους, πώς θα καταφέρουν να μείνουν στην χώρα που γεννήθηκαν και δεν θα μεταναστεύσουν για να ζήσουν, πώς θα πληρώσουν τα χρέη στην τράπεζα και πώς θα αποφύγουν την απόγνωση που τους επιβάλουν οι ξένοι τοκογλύφοι με τα εντός Ελλάδος τσιράκια τους . Ξέρω, μόλις «λαΐκισα» αλλά σε κανένα σημείο δεν αναφέρω ψέματα ούτε «εκ του πονηρού» δημαγώγησα. Που είναι λοιπόν το κακό; Γιατί να ενοχλεί τόσο πολύ να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους με τον αυθορμητισμό και την καθαρότητα που την καταλαβαίνει και την βιώνει ο λαός;

Μα ακριβώς για αυτό. Τι πιο κατανοητό και ριζοσπαστικό από την συμπύκνωση σε λίγα λόγια και σταράτα του καθημερινού προβλήματος. Επικίνδυνο αν σκεφτούμε το πόσο εύκολα ο λαός μέσα από τον λαϊκισμό μπορεί να εκφράσει ως κίνημα διεκδίκησης την επίλυση όλων αυτών των «ευτελών» ,κατά τους διάφορους δημοσιολόγους, αιτημάτων. Άντε κάνε κίνημα για τη βιωσιμότητα του χρέους, τα spreads και το πρωτογενές πλεόνασμα… Καλύτερα το πρόβλημα να φαίνεται μακρινό ανεξήγητο και περίπλοκο. Την τριετία 2009-2011 οι αυτοκτονίες διπλασιάστηκαν και τα τελευταία 3 χρόνια το ελληνικό κράτος δεν έχει ακόμα εκδώσει επίσημες στατιστικές. Πόσο λάθος είναι τελικά το συμπέρασμα ότι πίσω από τους αριθμούς κρύβονται ανθρώπινες ζωές.

Η είδηση ότι ένας εργαζόμενος βρέθηκε απαγχονισμένος στο διαμέρισμα του μετά την εκβιαστική απόλυση του από την εταιρεία praktiker και ο κυνικός τρόπος που αντιμετώπισαν τον θάνατο αυτού του ανθρώπου τα ΜΜΕ, μακριά από «λαϊκισμούς», δεν με σόκαρε, απλά μου θύμισε μια παλιά ιστορία. Πριν κάποια χρόνια το 2009 νομίζω σε μία μεγάλη γαλλική πολυεθνική την france telecom μέσα σε 8 μήνες είχαν αυτοκτονήσει 25 εργαζόμενοι μη αντέχοντας τους ρυθμούς εργασίας, την εργοδοτική τρομοκρατία και εν συνεχεία τις εκβιαστικές απολύσεις. Τότε που το πρόβλημα ήταν ακόμα μακριά θυμάμαι το σύνολο των ΜΜΕ να κάνουν σφοδρή κριτική στην πολιτική της εταιρείας και να αγανακτούν για τους τόσους θανάτους- δολοφονίες της γαλλικής εταιρείας. Τώρα που δεν έχουμε να κάνουμε με μια εταιρεία που βρίσκεται τόσο μακριά αλλά με ένα ολόκληρό κράτος-δολοφόνο «αποτινάσομεν το σατανά» του «λαϊκισμού» αυτής της είδησης!

Ο 49 χρόνος Σ.Β. που βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του δύο μέρες μετά την εκβιαστική απόλυση του δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένας ακόμα στους περίπου 4000 «λαϊκούς» ανθρώπους που έχουν αυτοκτονήσει από όταν μπήκε το μνημόνιο μέχρι σήμερα αριθμός νεκρών που δεν δικαιολογείται σε περίοδο ειρήνης. Στους Βαλκανικούς πολέμους υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν περίπου 8500 οπλίτες, δηλαδή περίπου οι διπλάσιοι από τους μέχρι τώρα νεκρούς του μνημονίου. Λαϊκίζω πάλι; Ο λαϊκισμός είναι ουδέτερη έννοια, η πραγματικότητα όχι.

Θα κλείσω θυμίζοντας ότι πριν 2 χρόνια περίπου ένας 77 χρόνος είχε αυτοκτονήσει στο σύνταγμα αφήνοντάς ένα σημείωμα που έγραφε «Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κάθε ίχνος επιβίωσής μου. Δεν μπορώ να βρω άλλον τρόπο αντίδρασης εκτός από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για να επιβιώσω και πριν γίνω βάρος στο παιδί μου». Δεν ήταν ο πρώτος και δυστυχώς ο Σ.Β. δεν θα είναι ο τελευταίος. Εκτός εάν…

Ετικέτες: Κωνσταντίνος Ζαφείρηςαυτοκτονίαλαϊκισμός Tweet

View the discussion thread.