Όχι σε εμφύλιο μεταξύ καθηγητών και ΟΛΜΕ

16:33 30/8/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Δημήτρης Τσιριγώτης

Τον περασμένο Μάιο ο στόχος ήταν η δημιουργία αντιπαράθεσης μεταξύ των γονέων των μαθητών με τους καθηγητές προκαλώντας ανάφλεξη του κοινωνικού αυτοματισμού και δίνοντας έμφαση στην ‘’ευαίσθητη φάση’’ που θα βρίσκονταν οι μαθητές που θα έδιναν πανελλαδικές εξετάσεις και στο ότι μια ενδεχόμενη απεργία θα τους

κλόνιζε τη ψυχολογία .Η αλήθεια είναι ότι η μπλόφα αυτή του υπουργείου πέτυχε και βρέθηκαν οι καθηγητές να χαρακτηρίζονται ως αναίσθητοι και εγωιστές και η κυβέρνηση να ανακηρύσσεται από το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας ως ευαίσθητη που δεν φοβήθηκε το κόστος για να προστατεύσει τους μαθητές και τους γονείς που αγωνιούσαν. Έτσι φτάσαμε στην επονείδιστη ενέργεια της προληπτικής επιστράτευσης των καθηγητών με τις ευλογίες μεγάλου μέρους του κόσμου.

Αυτές τις μέρες ,όμως , η πολιτική ηγεσία του υπουργείου είναι φανερό ότι έχει αλλάξει τακτική. Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να επενδύσει ξανά στον κοινωνικό αυτοματισμό μεταξύ γονέων –καθηγητών αφού είμαστε στην έναρξη της σχολικής χρονιάς που δεν υπάρχουν οι σημαντικές ,για τη ζωή των μαθητών, πανελλαδικές εξετάσεις .Εξάλλου εκείνη ήταν που εστίαζε το Μάιο στη λάθος χρονική στιγμή που είχαν επιλέξει οι καθηγητές για απεργία. Γνωρίζει επίσης ότι οι γονείς και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ,ενδεχομένως ,θα υποδέχονταν μια απεργία των καθηγητών αυτή τη φορά ως δικαιολογημένη γιατί πολλά από αυτά που το Μάιο ισχυριζόταν η εκπαιδευτική κοινότητα ως πιθανά να γίνουν ,τώρα έχουν γίνει πραγματικότητα με τη μορφή χιονοστιβάδας ( διαθεσιμότητα, μετατάξεις, απολύσεις ).Δηλαδή το Μάιο είχαμε μόνο κάποια προεδρικά διατάγματα για τα οποία διαμαρτύρονταν οι καθηγητές ενώ τώρα έχουμε τα επώδυνα γεγονότα που έχουν μεσολαβήσει. Είναι γεγονός ότι πολλοί γονείς νιώθουν ενοχές που δεν πίστεψαν τους καθηγητές , θεώρησαν τα αιτήματά τους ως φόβους και εικασίες ,και νιώθουν συνυπεύθυνοι για τα όσα δεινά θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν αποφευχθεί από μια απεργία των καθηγητών το Μάιο. Επίσης οι γονείς έχουν πληροφορηθεί τα νομοσχέδια για το νέο Λύκειο και δεν είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με την ενίσχυση που προκαλούν στο εξεταστικοκεντρικό σύστημα που για αυτούς σημαίνει μεγαλύτερες αγωνίες αλλά και μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση .Εκεί που είχανε στο πρόγραμμα ένα ζόρισμα για μια χρονιά ,τώρα βλέπουν ότι πρέπει να το υποστούν για τρείς. Έτσι λοιπόν δεν είναι εύκολο η αναζωπύρωση του κοινωνικού αυτοματισμού μεταξύ των γονέων και των καθηγητών αυτή τη φορά. Οπότε τι έχουν σκεφτεί ώστε να αποτρέψουν μια απεργία το Σεπτέμβρη;

Τον Μάιο προκαλέσανε έναν πόλεμο .Τώρα είπαν να στήσουν έναν εμφύλιο. Εμφύλιο μάλιστα σε δύο μέτωπα:

Καταρχάς μεταξύ των διαφόρων ομάδων : ασεπίτες-μη ασεπίτες, παλαιοί-νέοι ,οι διάφοροι κλάδοι μεταξύ τους για τις αναθέσεις μαθημάτων και ένα σωρό άλλα κομμάτια που το δόγμα του ‘’διαίρει και βασίλευε ‘’έχει βάλει να αλληλοφαγώνονται. Με αυτό το εμφύλιο μέτωπο έχουμε ασχοληθεί κατά εξακολούθηση και γι ’αυτό θα αναφερθώ ενδελεχώς μόνο στο δεύτερο εμφύλιο μέτωπο που είναι η νέα καραμέλα της εποχής.

Έτσι λοιπόν είναι φανερό από τις δηλώσεις του υπουργού και των υφυπουργών Παιδείας ότι γίνεται προσπάθεια να έρθει σε αντιπαράθεση αυτή τη φορά η εκπαιδευτική κοινότητα με το συνδικαλιστικό της όργανο ,την ΟΛΜΕ. Οι δηλώσεις αυτές μιλάνε για δόλια σκοπιμότητα της ΟΛΜΕ που θέλει να εκμεταλλευτεί κομματικά την αστάθεια που μπορεί να προκαλέσει μια απεργία. Είναι φανερό όμως ότι το υπουργείο είναι αυτό που προσπαθεί να δημιουργήσει κομματική πόλωση. Απόδειξη ,η αναφορά του, ότι η Αριστερά βρίσκεται πίσω από αυτή την ενέργεια και ότι προσπαθεί να ξεσηκώσει τους καθηγητές για να στριμώξει την κυβέρνηση. Αυτό που δίνει την αφορμή στο υπουργείο να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο είναι ότι σε σχέση με τον Μάιο όπου το Δ.Σ απαρτίζονταν κυρίως από μέλη που ανήκαν σε παρατάξεις που είναι φιλικά προσκείμενες στη δικομματική κυβέρνηση ,ενώ τώρα τα 7/11 των μελών ανήκουν στον αριστερό χώρο(μετά την εκλογή νέου Δ.Σ της ΟΛΜΕ).Με λίγα λόγια γίνεται μεθοδευμένη προσπάθεια να δημιουργηθούν στους καθηγητές υποψίες ότι κάποιοι πάνε να τους εκμεταλλευτούν για να ρίξουν την κυβέρνηση, οπότε να βρεθούν μπροστά στο βασανιστικό δίλλημα για το αν είναι διατεθειμένοι να πάρουν τέτοια ευθύνη. Επίσης το υπουργείο δίνοντας κομματικό χρώμα στο θέμα μιας απεργίας ποντάρει στο γεγονός ότι μπορεί στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ να υπερισχύουν οι αριστερές παρατάξεις ,όσον αφορά όμως τη βάση των καθηγητών δεν συμβαίνει το ίδιο. Επιδιώκει λοιπόν να περάσει το μήνυμα η απεργία είναι υπόθεση μόνο των αριστερών καθηγητών, πράγμα βέβαια που δεν ευσταθεί. Απόδειξη της ισχνότητας των επιχειρημάτων ότι πίσω από την πρόταση για απεργία κρύβονται κομματικές σκοπιμότητες της αριστεράς είναι το γεγονός ότι και το Μάιο είχε διατυπωθεί όμοια πρόταση από την ΟΛΜΕ ,το Δ.Σ της οποίας τότε απαρτιζόταν ,στην πλειοψηφία του, από φιλικά προσκείμενα στην κυβέρνηση μέλη (ΔΑΚΕ ,ΠΑΣΚ). Ένα ακόμα στοιχείο στο οποίο ποντάρει το υπουργείο είναι η ήδη υπάρχουσα χαμηλή δημοτικότητα που έχει η ΟΛΜΕ στο χώρο των καθηγητών, η οποία κατηγορείται ότι ευθύνεται για πολλά από τα δεινά στο χώρο της εκπαίδευσης. Πέρα από αυτό το υπουργείο προσπαθεί να ηρεμήσει τους καθηγητές τάζοντας οργανικές θέσεις για όλους, χωρίς όμως να διευκρινίζει τι και πως, και δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει ότι κανείς καθηγητής δεν περισσεύει πλέον και ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα είδος ανησυχίας για νέο γύρο κινητικότητας . Η τακτική που ακολουθεί αυτή τη φορά η κυβέρνηση θυμίζει προεκλογικές παροχές και ψευδοδιλλήματα παρά απειλές για επιστρατεύσεις και συνέπειες σε μη συμμόρφωση.

Το Μάιο χρησιμοποίησε ‘’το μαστίγιο’’ και τώρα ‘’το καρότο’’.

Αυτό που έχει για εμάς τη μεγαλύτερη σημασία αυτή στιγμή περισσότερο από την προκήρυξη ή μη μιας απεργίας είναι η προσέλευση στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ .Ακόμα και τον περασμένο Μάιο ,που τα πράγματα ήταν τόσο κρίσιμα για εμάς, μόλις το 1/3 των καθηγητών προσήλθε στις συνελεύσεις. Πρέπει να συμμετάσχουμε όλοι όχι με την κομματική μας ταυτότητα αλλά με την πολιτική μας ιδιότητα που το ελάχιστο που απαιτεί είναι η ενεργός συμμετοχή στα κοινά. Η δικαιολογία ότι για όλα φταίει η ΟΛΜΕ είναι αδύναμη γιατί η ΟΛΜΕ είναι όλα τα εγγεγραμμένα μέλη της δηλαδή το σύνολο ,σχεδόν, των καθηγητών. Το να κατηγορούν την ΟΛΜΕ για ελλιπή εκπροσώπηση όσοι δεν έχουν ποτέ επιτακτικά με την παρουσία τους στις συνελεύσεις ζητήσει να εκπροσωπηθούν είναι οξύμωρο .Το Δ.Σ της ΟΛΜΕ είναι οι εκπρόσωποι μας και μόνο αν έχουμε καθολική συμμετοχή στις ψηφοφορίες μπορούμε να πούμε ότι θα έχει τη δύναμη διεκδίκησης και τη νομιμοποίηση ότι ακούγονται οι απόψεις μας. Δεν πρέπει με τίποτα να πέσουμε στη παγίδα και να βρεθούμε απέναντι από την ΟΛΜΕ σαν να είναι αυτή μια ξεχωριστή από εμάς οντότητα.

Από την άλλη τα ενδοπαραταξιακά μαχαιρώματα και η εσωστρέφεια του Δ.Σ της ΟΛΜΕ δεν βοηθάνε καθόλου στη συσπείρωση της βάσης. Ο ρόλος του, αυτή τη στιγμή ,πρέπει να είναι ενωτικός. Τα μέλη του Δ.Σ πρέπει να καταλάβουν ότι είναι εκπρόσωποι της βάσης των καθηγητών και όχι οι εκπρόσωποι των κομμάτων στα οποία πρόσκεινται. Πρέπει ,πριν μιλήσουν, να έχουν αφουγκραστεί τη βάση των καθηγητών. Γι ’αυτό πρέπει να επιδιώξουν την μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις ώστε οι απόψεις της βάσης να ζυμωθούν και να μετατραπούν σε αιτήματα και όχι απλά να καλούν τους καθηγητές να ψηφίζουν ένα ‘’ναι’’ ή ένα ‘’όχι ‘’ σε μία απεργία .

Η λέξη που πρέπει να ακούγεται πρωτίστως αυτή τη περίοδο ,κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η ‘’απεργία’’ αλλά η ‘’συμμετοχή’’.

Δημήτρης Τσιριγώτης .Φυσικός

Ετικέτες: ΟΛΜΕεκπαιδευτικοίΔημήτρης Τσιριγώτης Tweet Share on

View the discussion thread.