Οι μαθητές μου δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι δεν βλέπω survivor

19:21 21/3/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Σήμερα σε ένα τμήμα τα παιδιά με ρώτησαν αν βλέπω “Survivor”. Δεν ήταν η ερώτηση που με παραξένεψε αλλά το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να χωνέψουν την αρνητική μου απάντηση. Φυσικά με ρώτησαν γιατί δεν βλέπω . Η απάντησή μου είναι η παρακάτω (από ένα απόσπασμα ενός παλαιότερου άρθρου μου) :

«Tittytainment» από το «titty» (στήθος) και «entertainment» (διασκέδαση)

Η λέξη «Tittytainment» είναι σύνθετη και βγαίνει από τις λέξεις «Titty» (γυναικείο στήθος) και «entertainment» (ψυχαγωγία- διασκέδαση). Το «Tittytainment» είναι ένα μίγμα φτηνής, αποχαυνωτικής διασκέδασης και επαρκούς διατροφής

που έχει σκοπό να εμποδίζει τις μάζες να σκέφτονται. Σαν ένα μωρό που θηλάζει από το στήθος της μητέρας του και μετά ευχαριστημένο και σχεδόν ναρκωμένο κοιμάται. Προσφέρεται αφειδώς λοιπόν στον κόσμο διασκέδαση χαμηλού επιπέδου κυρίως από την τηλεόραση όπως reality show, talk show, κουτσομπολίστικες εκπομπές, πολιτικές συζητήσεις, στημένες ειδήσεις, λαμπερά show, σαπουνόπερες, talent show, μη ποιοτικές ταινίες κ.α. σε συνδυασμό με ένα είδος, χαμηλής μεν ποιότητας αλλά επαρκούς ποσότητας, διατροφή. Γράφει ο Δημήτρης Τσιριγώτης

Σύντομη ιστορική αναδρομή για την επιχείρηση «Tittytainment»

«Το 20% του ενεργού πληθυσμού της γης αρκεί για να παράγει το σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών που χρειάζεται η ανθρωπότητα. Το υπόλοιπο 80% του πληθυσμού είναι περιττό. Πως όμως θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε παθητικό και ευχαριστημένο;»

Αυτό ήταν το κύριο θέμα που συζητήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1995 στο Σαν Φρανσίσκο στη διεθνή συνάντηση της οργάνωσης «Φόρουμ για την Κατάσταση του Κόσμου» (SWF-State of the World Forum). Η SWF είναι εκείνη η οργάνωση που επιλέγει ,δημιουργεί και επιβάλει τους πολιτικούς ηγέτες του αύριο και που, σύμφωνα με τους δικούς της ισχυρισμούς, μπορούν να οδηγήσουν την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο μέλλον. Στην πραγματικότητα βέβαια ο στόχος της είναι η επέλαση του «νεοφιλελευθερισμού» (επικράτηση της αγοράς εις βάρος των κυβερνήσεων των χωρών). Στο συγκεκριμένο συνέδριο του 1995 έλαβαν μέρος 500 ηγέτες από 50 χώρες μεταξύ των οποίων ο Τζωρτζ Μπους (ο πρεσβύτερος), η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Τεντ Τέρνερ (ιδρυτής του CNN) και πολλοί ακόμα διακεκριμένοι στο χώρο της πολιτικής ,του επιχειρηματικού κόσμου και των ΜΜΕ.

Στο ερώτημα λοιπόν «Πως θα μπορέσουμε να κρατήσουμε το 80% του ενεργού πληθυσμού της γης παθητικό και ευχαριστημένο;» απάντησαν πάρα πολλοί από τους συνέδρους ,μέχρι που ήρθε η σειρά του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ (πασίγνωστου ειδικού συμβούλου σε θέματα Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ).Αυτός ψέλλισε μια μόνο λέξη: «Tittytainment».

Η πρόταση του Μπρεζίνσκυ έπεισε τους συνέδρους και το «Tittytainment» αποφασίστηκε να είναι αυτό που πρέπει να σερβιριστεί στους φτωχούς και απλούς ανθρώπους για να μένουν παθητικοί και ήσυχοι ώστε να μπορούν οι έχοντες και οι δυνατοί να ευημερούν εις βάρους τους. Στόχος τους είναι «η κοινωνία του ενός πέμπτου» ή «η κοινωνία του 20-80» δηλαδή ότι μόνο ένας στους πέντε θα μπορεί να έχει ευμάρεια ,οι υπόλοιποι θα ζουν περιορισμένα αλλά χωρίς να νιώθουν έτσι αφού θα είναι αποβλακωμένοι και ως εκ τούτου ευχαριστημένοι. Όμως βασική προϋπόθεση για να υπάρχουν λίγοι έχοντες και πάρα πολλοί ευτυχισμένοι δούλοι είναι η εξάλειψη της μεσαίας τάξης ,κάτι που έγινε βασικός στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Αμέσως λοιπόν το πρόγραμμα αυτό εφαρμόστηκε και εξακολουθεί να εφαρμόζεται μέχρι και σήμερα με απόλυτη αποτελεσματικότητα.

Κοκτέιλ Tittytainment - εκφοβισμού από τα εγχώρια ΜΜΕ

Στη χώρα μας το πρόγραμμα «Tittytainment» εφαρμόστηκε με μεγάλη επιτυχία από το 2000(έναρξη λειτουργίας των ιδιωτικών καναλιών) και μετά. Η τηλεοπτική σαβούρα καταναλώθηκε με μανία θα λέγαμε από το σύνολο σχεδόν του κόσμου. Οι Έλληνες απασχολούνταν με διλλήματα του τύπου «Τσάκας ή Πρόδρομος»(για νικητής του Big Brother), βούλιαζαν στον καναπέ τους παρακολουθώντας πρωινάδικα ,μεσημεριανάδικα και λαμπερά show και νιώθανε ότι περνούν ωραία βλέποντας τους παρουσιαστές των εκπομπών αυτών να υποκρίνονται ότι περνάνε ωραία. Νιώθανε εθνική υπερηφάνεια με μια νίκη στη Eurovision και αποθέωναν τηλεοπτικούς celebrities και star.Η πλειονότητα του κόσμου βίωνε ένα συνδυασμό ευδαιμονισμού και πολιτικής αφασίας.

Από το 2009 όμως και μετά όπου ξεκίνησε η οικονομική κρίση στη χώρα τα ΜΜΕ ανέλαβαν και ένα ακόμα ρόλο πέρα από την αποβλάκωση του κόσμου. Του εκφοβισμού του. Υπήρχε βλέπετε ο κίνδυνος λόγω του ισχυρού σοκ της χρεοκοπίας να αρχίσει να ξυπνάει και να αναζητά ενόχους. Ο κόσμος λοιπόν πράγματι έπεσε με τα μούτρα στις ειδήσεις της τηλεόρασης ανησυχώντας για το μέλλον του και ψάχνοντας να βρει απαντήσεις. Και απαντήσεις πήρε, μόνο που ήταν ψεύτικες. Τότε ήταν λοιπόν που οργανώθηκε το «παρακράτος των ΜΜΕ» που χρησιμοποίησε όλα εκείνα τα προπαγανδιστικά μέσα που από τη μια εκφόβιζαν τον κόσμο και από την άλλη βάλθηκαν να τον πείσουν ότι εκείνος φταίει για την κρίση ώστε να καλύπτονται οι πραγματικοί φταίχτες.

Ο αποβλακωμένος και πολιτικά απαίδευτος κόσμος χρειαζόταν κάποιον να του πει τι ακριβώς συνέβαινε .Και τότε όλοι αυτοί οι παρουσιαστές των ειδήσεων ξαφνικά ανέλαβαν και τον ρόλο του πολιτικού αναλυτή. Και πάρα πολλοί από αυτούς τους δημοσιογράφους έπαιξαν επάξια τον ρόλο τους ως οι μπράβοι της οικονομικής και κομματικής ολιγαρχίας που απομυζά το δημόσιο πλούτο της χώρας και έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την χρεοκοπία. Προπαγάνδισαν υπέρ της τρόικα ,του ΔΝΤ ,των δανειστών ,των μνημονίων, των μνημονιακών κομμάτων και των οικονομικών συμφερόντων φροντίζοντας ταυτόχρονα να δημιουργούν ενοχικά συμπλέγματα στον κόσμο. Πρόσφατα μάλιστα αποκαλύφθηκε ότι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή οργάνωναν και σεμινάρια για τους έλληνες δημοσιογράφους με σκοπό να τους περνάνε τις θέσεις τους.( Παν. Ρουμελιώτης).

Από την αποβλάκωση και τον φόβο στον θυμό και στο λαϊκό συναίσθημα

Η αδρεναλίνη του φόβου έκανε τους τηλεθεατές να κρέμονται από τα χείλη του κάθε εντεταλμένου δημοσιογράφου που φρόντιζε να του επαναλαμβάνει κάθε μέρα για πάνω από πέντε χρόνια το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια: «Θα χρεοκοπήσουμε αν δεν μας ακούσετε». Όμως ο κόσμος, συνηθίζοντας τον φόβο, τόλμησε την αλλαγή φέρνοντας στην κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα αναμετρούμενος ταυτόχρονα και με έναν βαθύτερο φόβο του που είχε να κάνει με την αριστερά γενικότερα. Μετά από 5 μήνες αριστερής διακυβέρνησης φτάσαμε και στην διενέργεια του δημοψηφίσματος. Τότε είναι που το παρακράτος των ιδιωτικών ΜΜΕ έκανε το μοιραίο λάθος. Αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα, ρισκάροντας ενδεχομένως να φανούν τα πραγματικά του κίνητρα, στην προσπάθειά του να πέσει η κυβέρνηση η οποία απειλούσε με τον έλεγχο των συχνοτήτων ,των αδειών και των οικονομικών δοσοληψιών των καναλιών. Έτσι λοιπόν πέσανε οι μάσκες και ο κόσμος είδε ξεκάθαρα αυτό που ανέκαθεν υποπτευόταν.

Είδε τον σφιχτό εναγκαλισμό των ΜΜΕ με τους οικονομικούς ολιγάρχες, και τους ξένους αποικιοκράτες. Είδε τους δημοσιογράφους να τον τρομοκρατούν αφήνοντας πλέον κατά μέρος οποιοδήποτε πρόσχημα. Είδε και όλους αυτούς τους τηλε-αστέρες που ενώ τόσα χρόνια του προσφέρανε μόνο «Tittytainment» και τίποτα περισσότερο τώρα να αρθρώνουν κακό πολιτικό λόγο. Βλέπετε, πάνω στην προσπάθειά τους να προσφέρουν εκδούλευση στα αφεντικά τους προσπάθησαν να παρασύρουν μιμητικά τον κόσμο να στηρίξει το οικονομικό κατεστημένο ακολουθώντας το δικό τους παράδειγμα. Και τότε ο κόσμος θύμωσε. Θύμωσε πολύ. Και όπως ξέρουμε ο θυμός νικάει τον φόβο. Το ΟΧΙ που είπε κείνο το βράδυ της Παρασκευής της 3η του Ιούλη στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και το επανέλαβε στο δημοψήφισμα την Κυριακή 5 του Ιούλη ήταν ένα θυμωμένο ΟΧΙ, ένα ΟΧΙ ότι δεν φοβάται πια.

Και η συγκέντρωση στο Σύνταγμα και η συμμετοχή στο δημοψήφισμα έχουν ένα κοινό ποιοτικό χαρακτηριστικό. Τον ενεργό πρωταγωνιστισμό του κόσμου στα γεγονότα .Ο κόσμος κουράστηκε να είναι παθητικός δέκτης μπροστά σε μια μη ελεύθερη τηλεόραση. Κατάλαβε ότι αυτό που του παρουσιάζανε τόσα χρόνια στην οθόνη δεν ήταν το είδωλό του αλλά άνθρωποι που καμία σχέση δεν έχουν με αυτόν. Που οι πιο πολλοί από αυτούς το μόνο που θέλανε ήταν να του πουλήσουν κάτι που δεν χρειάζεται ή να τον πείσουν για κάτι που δεν είναι αλήθεια ή να τον κρατάνε κοιμισμένο. Και συνειδητοποίησε ότι δεν γίνεται να συμβαίνουν συνέχεια πράγματα για εκείνον χωρίς εκείνον. Οπότε αποφάσισε μια μετατόπιση από την παθητική τηλε-δημοκρατία στην συμμετοχική δημοκρατία. Έτσι έφτασε ο κόσμος να κάνει αυτά τα μικρά-πρώτα βήματα λαϊκής κυριαρχίας. Και πήρε μια μικρή γεύση τι σημαίνει Λαός.

Ο κόσμος λοιπόν πέρασε από την αποβλάκωση και τον φόβο στον θυμό και στο λαϊκό συναίσθημα όπως ένα μωρό που περνάει από τον θηλασμό, στο μπουσούλισμα αλλά και που χρειάζεται να κάνει πολλά περισσότερα βήματα μέχρι το σταθερό βάδισμα.

* Ο Δημήτρης Τσιριγώτος είναι Φυσικός

Δημήτρης Τσιριγώτηςhttp://www.alfavita.gr/sites/default/files/styles/special_edition_image/public/survivor3_1.jpg?itok=Tztcn2iQhttp://www.alfavita.gr/sites/default/files/styles/medium/public/dimitris_tsirigotis_5_0_0_0_1.jpg?itok=gfxYHyqdΆρθραΕτικέτες: Δημήτρης Τσιριγώτηςsurvivor«Tittytainment» από το «titty» (στήθος) και «entertainment» (διασκέδαση)