Οι «ωμές σκέψεις» ενός αυτόχειρα

21:41 20/1/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Κοινωνία

Το ψυχολογικό προφίλ του υπερχάκερ Ααρον Σβαρτς, που αρνήθηκε να μπει στο «κουτί», τραβώντας αυτή την επιλογή του μέχρι τα όρια της ζωής Tης Ντάνι Βέργου Εξω από το κουτί ή τον κουβά, όπως ο ίδιος έλεγε. Σκεφτόταν, ζούσε, αναζητούσε, διαφωνούσε. Αυτό ήταν ο Ααρον Σβαρτς. Δεν ήταν μόνο, όπως γράφει στην «Ωμή σκέψη», το ψυχαναλυτικό ηλεκτρονικό του δωμάτιο, η πρωινή του δουλειά. Οι προβληματισμοί του δεν τελείωναν εκεί. Απλώνονταν σε βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα.

Γιατί ήθελε, όπως γράφει, να γίνει καλύτερος. «Πίστευα ότι ήμουν εσωστρεφής. Ολοι μου έλεγαν πάντα ότι οι άνθρωποι είμαστε είτε εξωστρεφείς ή εσωστρεφείς. Από πολύ μικρός, ήμουν αρκετά ντροπαλός και χωμένος στα βιβλία. Ετσι, ήταν προφανές: ήμουν εσωστρεφής. Οσο όμως μεγάλωνα συνειδητοποιούσα ότι δεν τελειώνει εκεί η ιστορία. Αρχισα να γίνομαι καλός στο να αρχίζω μια συζήτηση ή να κάνω τους ανθρώπους να ξεκαρδίζονται με ένα αστείο. Μου αρέσει να λέω ιστορίες σε ένα πάρτι ή να περιφέρομαι στον χώρο να λέω «γεια» στον κόσμο. Ακόμα δεν είμαι το πιο εξαρτημένο από τα πάρτι άτομο που γνωρίζω, αλλά δεν πιστεύω πια ότι οι άνθρωποι χωράμε σε κανέναν τακτοποιημένο εσωστρεφή/εξωστρεφή κουβά». Τόσο έξω από τον κουβά, που παράτησε το λύκειο, μετά το Stanford. Αυτο-εκπαιδεύτηκε αντ” αυτών διαβάζοντας απίστευτο αριθμό βιβλίων, περισσότερο φιλοσοφίας. Γράφει για τον ψυχολογικό πόνο, τον «καυτό φούρνο» των σκέψεων που μας φοβίζουν ή μας αγχώνουν. «Γείρε πάνω στον πόνο», παροτρύνει πολλές φορές στα γραπτά του. Προκειμένου να επέλθει «αλλαγή», «διεύρυνση». «Οταν κάποιος με ζάλιζε, διάλεγα να τον αγνοήσω. Αν κάτι με ενοχλούσε, σταματούσα να το σκέφτομαι. Ημουν σκυμμένος πάνω σε ό,τι είχα μπροστά μου». Δεν του έφτανε αυτό. Αρχισε να ανακαλύπτει «τα πλεονεκτήματα του να κάνω ένα βήμα πίσω και να προσπαθώ να δω την ευρύτερη εικόνα. Αντί να αποφεύγω να φτιάχνω». Ενιωσε πιο δυνατός «όχι σωματικά, ψυχολογικά». Κι άρχισε να αναρωτιέται: «Υπάρχουν κι άλλα από εκεί που ήρθε αυτό; Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα σταματήσει ποτέ να αναρωτηθώ αν μπορώ να γίνω καλύτερος στη ζωή. Ετσι κι αλλιώς στην πρωινή μου δουλειά συνεχώς αναζητώ τρόπους να μάθω και να αναπτυχθώ – διαβάζοντας τα τελευταία βιβλία και άρθρα για τον χώρο, μιλώντας σε ανθρώπους με παρόμοιες δουλειές, ακούγοντας τι δούλεψε γι” αυτούς. Γιατί δεν εφαρμόζω το ίδιο και για τη ζωή;». Ο Ααρον ήταν μόνος του. Οι ερωτήσεις του για τη ζωή δεν απαντιούνταν. Κανείς δεν βοηθούσε, ούτε καν ασχολιόταν. «Φαίνεται ότι είναι εντυπωσιακά δύσκολη η ζωή. Δεν έρχεται με εγχειρίδιο οδηγιών. Και οι συμβουλές που δίνουν οι γονείς είναι σκόρπιες. Η τηλεόραση και οι εφημερίδες δεν προσφέρουν πολλά περισσότερα από στενόμυαλες γρήγορες συμβουλές και δεν είδα ποτέ ένα σχετικό μάθημα στο σχολείο. Υπάρχουν βιβλία αυτο-βοήθειας και αυτο-βελτίωσης. Και σεμινάρια, βέβαια, αλλά μοιάζουν υπεραπλουστευμένα και πρακτικά: ασχολούνται λιγότερο με το πώς να δουλέψει κανείς ένα πρόβλημα και περισσότερο με το πώς να ενεργοποιηθείτε: Σηκωθείτε, πάμε! Και υπάρχει και η φιλοσοφία για την καλή ζωή, αλλά μοιάζει να πηγαίνει πολύ μακριά προς την αντίθετη κατεύθυνση: υπάρχει πολύ λίγο υλικό εκεί μέσα για να εφαρμόσει κάποιος πρακτικά. Τα μπλογκ είναι ένα περίεργο μείγμα. Υπάρχουν εκείνα που ασχολούνται με το πώς να μην αναβάλλετε αυτά που έχετε να κάνετε, στα οποία ο συγγραφέας έχει συνεχείς αποκαλύψεις που όλες μοιάζουν να οδηγούν στο «απλά βγάλε από τη μέση τους περισπασμούς και κάνε πράγματα». Και υπάρχουν και οι τσαρλατάνοι που σου λένε ότι τα πιο τρελά σου όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν αν ακολουθήσεις την κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας συμβουλή τους». Γι” αυτό απλά ξεκίνησε να γράφει την «Ωμή σκέψη». «Αν κάποιος ενδιαφέρεται, ποιος ξέρει, μπορεί να βγει κάτι. Ακόμα κι αν δεν βγει, θα ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου». Εφημερίδα των συντακτώνTags: αυτόχειραςΑαρον Σβαρτς