Οι ψυχές των αώρων και οι ώρες της κάλπης

11:21 5/1/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Κοντομεσήμερο της τελευταίας Δευτέρας κι ένας λαμπερός ήλιος άπλωνε τη θαλπωρή του στα χριστουγεννιάτικα πλακόστρωτα έξω από τη Βουλή. Σε λίγο στα έδρανά της θα κυοφορούσε την ελπίδα της αλλαγής… Η νοσηρή σταθερότητα προς την κατηφόρα με τις μελανιές των ασπιδοφόρων παραδίδονται στην αρά (κατάρα) του οργισμένου και ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού.

Λίγο πιο πάνω, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης,

μια ακόμα εντυπωσιακή έκθεση με τίτλο «ΕΠΕΚΕΙΝΑ, Ο Θάνατος και η Μεταθανάτια Ζωή στην αρχαία Ελλάδα» έμελλε να υποδείξει δρόμους αρχαιοελληνικής σοφίας και αφές προβληματισμού. Χρυσές ζυγαριές των καλόβουλων και κακόβουλων λογισμών και πράξεων καθορίζουν τη μεταθανάτια πορεία μας…

Αμφορείς, ειδώλια θρηνωδών, επιτύμβιες στήλες, λήκυθοι, κατάδεσμοι… έργα τέχνης που συγκλονίζουν με την αισθητική τους, τη θεματογραφία τους και τη σχέση των προγόνων μας με τη ζωή και το θάνατο. Πόσο κοντινό και συνεχές είναι το παρελθόν μας, πόσο αργές και δυσανάγνωστες είναι οι αλλαγές της πορείας του ανθρώπου στο χρόνο!

Η είδηση των πρόωρων εκλογών ακούστηκε σε χαμηλό ήχο από το κινητό τηλέφωνο του διπλανού επισκέπτη του Μουσείου, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που παρακολουθούσαμε (μέσα από τις προθήκες των εκθεμάτων) τον ενταφιασμό των άωρων νεκρών και την πυθαγόρεια δοξασία για τις άωρες ψυχές. Δεν είχαν όλοι οι νεκροί στην αρχαιότητα την ίδια τύχη ούτε στον τόπο και τον τρόπο του ενταφιασμού τους ούτε και στη μεταθανάτια πορεία τους, ιδιαίτερα όσοι πέθαιναν πριν από την ώρα τους (άωροι), από δική τους θέληση (αυτοκτονία) ή από εξωγενείς συνθήκες.

Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους αλλά και άλλους, οι ψυχές των άωρων νεκρών ήταν πολύ θυμωμένες και από τη στιγμή του βίαιου θανάτου τους περιπλανιόντουσαν ως εκδικητές δαίμονες και ταλαιπωρούσαν τους υπαίτιους και δράστες των εγκλημάτων, μέχρι τη στιγμή που είχε προκαθοριστεί το τέλος τους.

Είναι γνωστό ότι από την αρχαιότητα οι άνθρωποι πιστεύουν στις κατάρες και ότι προσπαθούν να επηρεάσουν με αυτές όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων (ιδιαίτερα τις ερωτικές), τους αθλητικούς αγώνες, την πολιτική ζωή… Έτσι λοιπόν ανάμεσα στα εκθέματα δεν έλειπαν και τα εγχάρακτα ελάσματα μολύβδου (κατάδεσμοι) ούτε και τα ειδώλια από το ίδιο υλικό που είχαν σκοπό τους την κατάρα προς ένα ή περισσότερα πρόσωπα, τα οποία είχαν χαραχθεί πάνω τους. Πίστευαν ότι με αυτά μπορούσαν να κινητοποιήσουν υπερφυσικές δυνάμεις εις βάρος ανθρώπων και ζώων. Τα τοποθετούσαν σε τάφους, φρέατα, λουτρά, πηγές, δεξαμενές και ιερά της Δήμητρας. Οι τάφοι όσων έφυγαν πριν από την ώρα τους (άωροι ή βιαιοθάνατοι) ήταν προτιμότεροι λόγω του θυμού των ενοίκων τους , μαζί και οι τάφοι των συγγενών που δε θα χαλούσαν το χατίρι των προσφιλών τους πάνω στη γη. Οι Νύμφες, κάτοικοι των υπόγειων ρευμάτων, όπως και οι χθόνιοι θεοί : η Δήμητρα, η Περσεφόνη, η Εκάτη, η Γη, ο Ερμής, αναλάμβαναν σύμφωνα με τις εντολές των καταδέσμων να βλάψουν…!

Κατηφορίζοντας την Βασ. Σοφίας ο ουρανός είχε καλυφθεί από τα σύννεφα της οργής, εμφανώς χαραγμένης στα πρόσωπα των διαβατών της, χρόνια τώρα… Πόσες πίκρες, δυστυχίες, αποτυχίες, πόση κατάθλιψη κουβαλάει μέσα του ο λαβωμένος λαός, ελληνικός και ευρωπαϊκός, από το άθλιο οικονομικό-κοινωνικό σύστημα του καπιταλισμού και τους υπηρέτες του. Πόση οργή εγκλωβισμένη στο αδιέξοδο της απελπισίας που μας επέβαλαν οι τοκογλύφοι Έλληνες και ξένοι πολιτικοί και οικονομικοί σωτήρες μας! Μούντζες και κατάρες συνοδεύουν τους πρώην και τέως κυβερνήτες κι «εκπροσώπους» μας στην ακρωτηριασμένη Δημοκρατία. Όχι όλους, βέβαια, αλλά τους περισσότερους, εκείνους που στόχο έχουν το ιδιωτικό τους και μόνο συμφέρον καθώς και τη συγκέντρωση του κεφαλαίου στους λίγους και ισχυρούς. Εκείνους που οδήγησαν σε «άωρο» θάνατο με την αυτοχειρία της απελπισίας, εκείνους που οδήγησαν στον ευτελισμό της αξιοπρέπειας με τη στέρηση του δικαιώματος της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της κατοικίας… στα μεροκάματα της πείνας.

Τούτες τις μέρες της προεκλογικής περισυλλογής ίσως θα πρέπει να καταφύγουμε κι εμείς στη δύναμη των δαιμόνων, στις άωρες ψυχές των αδικοχαμένων από τη δίνη της φτώχειας και με τους «καταδέσμους» να τιμωρήσουμε όλους τους οικονομικούς, πολιτικούς και συνδικαλιστικούς εγκληματίες, αφού η δικαιοσύνη, δέσμια στα χέρια των ισχυρών, μόνο λίγα εξιλαστήρια θύματα μπόρεσε ν’ αλυσοδέσει. Κι όλα αυτά όχι από στείρα μνησικακία αλλά με σκοπό τον σωφρονισμό και τον παραδειγματισμό των υπολοίπων, γιατί «ο άνθρωπος είναι μαλακός σαν το χόρτο» και ο ιός της εξουσίας εύκολα μεταλλάσσεται κι αλλοιώνει ιδεολογίες, οράματα, ευγενείς προθέσεις…

Εμπρός λοιπόν για τις ώρες της κάλπης. Όχι στην απάθεια και την αποχή. Ψήφος και κατάρα μαζί, για να απεξαρτηθούμε από την παπαρούνα του Ύπνου και να μην καταντήσουμε άωροι νεκροί, για να συναντήσουμε στο ξέφωτο της νέας χρονιάς την ελπίδα-κορωνίδα της συλλογικής μας προκοπής.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Παύλος Φουρνογεράκης

Αθήνα, Δεκέμβρης 2014

Tags: Παύλος Φουρνογεράκης