Οι Πύλες του Πολιτικού Παραδόξου: Προβλήματα για δυνατούς λύτες Ι, ΙΙ, ΙΙΙ

17:42 23/6/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Δημήτρης Κουφοβασίλης

Ι. Με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 14/06/18 στη Βουλή, έγινε διόρθωση …«προς τα αριστερά» της διάταξης που ίσχυε από το 1990 αναφορικά με το κομμάτι της Μεσολάβησης και Διαιτησίας στις συλλογικές εργατικές διαφορές.

Με έναν λόγο, όταν στο πλαίσιο διαπραγματεύσεων για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης ανάμεσα σε κάποιον εργοδοτικό φορέα και σε κάποιο σωματείο/σύλλογο εργαζομένων θα εκδίδει την πρόταση του ή την απόφασή του ένας μεσολαβητής ή διαιτητής αντίστοιχα του ΟΜΕΔ

(Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας), εκεί που μέχρι τώρα λάμβανε υπόψιν του «την οικονομική κατάσταση και εξέλιξη της ανταγωνιστικότητας της παραγωγικής δραστηριότητας στην οποία αναφέρεται η συλλογική διαφορά…» πλέον θα συνεκτιμά «…και την εξέλιξη της αγοραστικής δύναμης του μισθού».

Βεβαίως, η «εξέλιξη της αγοραστικής δύναμης του μισθού» μπορεί να ερμηνεύεται με χίλιους τρόπους, ωστόσο από την πλευρά της κυβέρνησης η προσθήκη αυτή έγινε, υποτίθεται, για να ισορροπήσει το (εργοδοτικό) αίτημα για ανταγωνιστικότητα στην παραγωγή με το (εργατικό) αίτημα για μισθό με αγοραστική δύναμη.

Οι σύγχρονοι μεσολαβητές και διαιτητές θα χρειαστεί στις κρίσεις-προτάσεις-αποφάσεις που θα εκδίδουν στο εξής, να συναγωνιστούν τον Αριστείδη τον Δίκαιο και τον Σολομώντα, και να αποφαίνονται υπηρετώντας ταυτόχρονα και το δίκιο της εργοδοσίας (που θέλει να ρίξει τους μισθούς) αλλά και το δίκιο του εργάτη (που θέλει να ανεβάσει τους μισθούς).

Συνεπώς, με ενδιαφέρον αναμένουμε να δούμε πώς οι μεσολαβητές και διαιτητές του ΟΜΕΔ θα μεταφέρουν στην πράξη το πραγματικό κοινωνικό-οικονομικό παράδοξο των -ψηφισμένων πλέον- διατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ. Να ένα πρόβλημα για δυνατούς λύτες, όπως λέμε και στα σταυρόλεξα!

ΙΙ. Αναφερόμενος, ακριβώς, στους νέους όρους των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο νέος πρόεδρος του ΣΕΒ, Θεόδωρος Φέσσας, που είναι ίδιος με τον προηγούμενο και προ-προηγούμενο, καθότι εξελέγη για τρίτη συνεχόμενη φορά τον Μάιο που μας πέρασε, σημείωσε τα ακόλουθα: «Σας διαβεβαιώ ότι μια επιχείρηση μπορεί να διαπραγματευτεί ισότιμα και ρεαλιστικά με τους εργαζόμενους της και να έχει μία σύμβαση εργασίας που να εξασφαλίζει καλά εισοδήματα στους εργαζόμενους. Πρώτος στόχος είναι η επιχείρηση να είναι παραγωγική και ανταγωνιστική, να παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες. Και αυτό σας διαβεβαιώ είναι προς το συμφέρον και των εργαζομένων» προσθέτοντας πως «είμαστε βέβαια υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων, όταν διατυπώνονται από αυτούς που πράγματι εργάζονται. Ο ΣΕΒ θεωρεί ότι το να επεκτείνονται στο σύνολο ενός κλάδου, οι συλλογικές συμβάσεις που προκύπτουν από διαπραγματεύσεις με σωματεία “μαϊμούδες” και σωματεία σφραγίδες ή από κακές διαιτητικές αποφάσεις είναι παράλογoς. Δημιουργούν μεγάλες στρεβλώσεις στην οικονομία, πλήττουν πρωτίστως τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις και επιπλέον τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Σας διαβεβαιώ ότι μια επιχείρηση μπορεί να διαπραγματευτεί ισότιμα και ρεαλιστικά με τους εργαζόμενους της και να έχει μία σύμβαση εργασίας που να εξασφαλίζει καλά εισοδήματα στους εργαζόμενους» για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Τα εργατικά σωματεία που κατά πλειοψηφία είναι κομματικά καθοδηγούμενα, στο τέλος θα έχουν το δικαίωμα να προσφεύγουν μονομερώς στη Διαιτησία και να εξασφαλίζουν αυξήσεις πιθανόν εκτός των δυνατοτήτων της επιχείρησης, όπως συνέβαινε πριν την κρίση. Είναι παράλογο, σήμερα το 2018, ο υπουργός να καθορίζει μισθούς οριζόντια, να μην υπολογίζει τις ιδιαιτερότητες κάθε κλάδου, περιοχής ή κάθε επιχείρησης και να προσπαθεί να φέρει τη χώρα σε έναν μη ανταγωνιστικό ορισμό των αμοιβών, όπως συνέβαινε τη δεκαετία του 2000. Αυτό ήταν η αιτία που έφερε την οικονομία μας στην κρίση ανταγωνιστικότητας».

Βρέθηκε λοιπόν ο ένοχος για τα τρία-τέσσερα μνημόνια που λουστήκαμε την τελευταία 8ετία: τα εργατικά σωματεία που εξασφάλιζαν για τους εργαζόμενους μισθούς πέρα από τις δυνατότητες των επιχειρήσεων που τους πλήρωναν. Οι διαπραγματευτές από την πλευρά των σωματείων λογικά θα πρέπει να είχαν πραγματικά μαγικές ιδιότητες, καθότι, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, σαγήνευαν και έπειθαν τόσο τους εργοδότες, όσο και τους μεσολαβητές-διαιτητές, να ορίσουν εργατικούς μισθούς πάνω από τα κέρδη των επιχειρήσεων!

Ευτυχώς, συμπληρώ­νουμε εμείς, η τρόικα και οι θεσμοί φρόντισαν να ρίξουν τους μισθούς της Ελλάδας λίγο πάνω από τους μισθούς Βουλγαρίας, και τώρα ανοίγει ο δρόμος για την ανάπτυξη. Όταν, δε, φτάσουμε σε μισθούς Ινδίας ή Κίνας, η ανταγωνιστικότητά μας θα εκτιναχθεί…

Η Ελλάδα με «καλά εισοδήματα για τους εργαζόμενους», που θα είναι ταυτόχρονα η Ελλάδα της -διεθνούς μάλιστα, ούτε καν περιφερειακής- ανταγωνιστικότητας. Να ένα ακόμη πρόβλημα για δυνατούς λύτες!

ΙΙΙ. «Χρειαζόμαστε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα ενθαρρύνει τους νέους να σκέφτονται, να καινοτομούν, να επιχειρούν, να τολμούν. Έχουμε ουσιαστικές προτάσεις για τη διασύνδεση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και τις επιχειρήσεις. Είμαστε στη διάθεσή σας να συνεργασθούμε και να συμβάλουμε στην εθνική αυτή επένδυση. Αλλά ως πρώτο μεγάλο βήμα, ας απελευθερώσουμε επιτέλους την τριτοβάθμια εκπαίδευση από τον κρατισμό. Ας επιτρέψουμε τη λειτουργία και ιδιωτικών Πανεπιστημίων».

Όχι δεν είναι η Επιτροπή Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Μοιάζει, αλλά δεν είναι. Εδώ μιλάει αυτούσιος ο ΣΕΒ! Και, για να προλάβουμε τους κακοπροαίρετους, ο ίδιος ο ΣΕΒ εξηγεί το δίκιο του να παρεμβαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας: «Σε όσους αναρωτηθούν “τι δουλειά έχει ο ΣΕΒ να ασχολείται με την εκπαίδευση;”, απαντούμε ευθέως: Τα πάντα τελικά είναι θέμα Παιδείας»!

«Είμαστε βέβαιοι…» δηλώνει ο ΣΕΒ «…ότι θα ζήσουμε μια κοσμογονία. Με επενδύσεις από την αφρόκρεμα των ξένων πανεπιστημίων, προσέλκυση των πλέον ταλαντούχων φοιτητών και επιστημόνων και αναβάθμιση όλου του εκπαιδευτικού μας συστήματος, με άνοιγμα στον ανταγωνισμό και στη συνεχή αξιολόγηση».

Η «κοσμογονία» στην οποία αναφέρεται ο ΣΕΒ ξεκίνησε βέβαια, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ήδη από την πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση· και συνεχίζεται. Αυτό το παραδέχεται και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, που μοιράζει ακριβοδίκαια τα συγχαρητήρια: «Αναγνωρίζω τις μεγάλες προσωπικές υπερβάσεις που έχει κάνει ο κ. Τσίπρας για να ολοκληρώσει σε ένα χρόνο 3 δύσκολες αξιολογήσεις. (…) Θα θυμάστε ότι σε αντίστοιχες περιστάσεις, ως Πρόεδρος του ΣΕΒ, έχω δώσει θερμά συγχαρητήρια και στον κ. Σαμαρά και στον κ. Βενιζέλο, επειδή μας κράτησαν στο Ευρώ και την Ευρώπη. Ο ΣΕΒ δεν κομματίζεται».

Η «κοσμογονία» στην οποία αναφέρεται ο ΣΕΒ μεταξύ άλλων είχε την υποβάθμιση έως συγχώνευση και κατάργηση τουλάχιστον 1.000 σχολικών μονάδων σε όλη την επικράτεια, είχε το οριστικό λουκέτο στο 30% των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας καθώς και το ληστρικό κούρεμα εκατομμυρίων ευρώ μέσα σε μια νύχτα από τα αποθεματικά των ΑΕΙ-ΤΕΙ, είχε ουσιαστικές μειώσεις στους μνημονιακούς προϋπολογισμούς για την παιδεία, είχε απολύσεις διδακτικού, επιστημονικού, διοικητικού και λοιπού προσωπικού σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, είχε αύξηση του ωραρίου των δασκάλων και καθηγητών με ταυτόχρονη μείωση του μισθού τους, είχε «φιλτράρισμα» και πέταγμα μαθητών και φοιτητών έξω από τις αίθουσες και αμφιθέατρα διδασκαλίας, είχε γενίκευση της κακοπληρωμένης έως απλήρωτης «μαθητείας» και της αντίστοιχης «πρακτικής» των φοιτητών, είχε, είχε, είχε…

«Σε τρεις μήνες, η χώρα μας βγαίνει από τα μνημόνια. Κύριε πρωθυπουργέ, αυτό είναι αναμφισβήτητα μια πολύ θετική εξέλιξη. Συγχαρητήρια!». Ευτυχώς που ο ΣΕΒ «δεν κομματίζεται», και δεν πολιτικολογεί, αν και δεν θα κινδύνευε στην περίπτωση που θα το έπραττε. Βενιζέλος, Σαμαράς, Τσίπρας, δεν διαφέρουν στο διαταύτα της πολιτικής τους: δρομολογούν με υπομονή και μεράκι την κοσμογονία μέσα από την κατάργηση μαθητών, φοιτητών, σχολείων και σχολών. Αυτό κι αν είναι υπόθεση για ισχυρούς λύτες!

Ετικέτες: Δημήτρης Κουφοβασίλης