Όταν ο Φίλιππος Συρίγος κατέρριπτε το μύθο της «χρυσής Ολυμπιάδας»

15:22 14/10/2013 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Τη μάχη με τη ζωή έχασε χθες Κυριακή σε ηλικία 65 ετών ο γνωστός αθλητικογράφος Φίλιππος Συρίγος, Ο δημοσιογράφος πέθανε ύστερα από πολυετή μάχη με την επάρατη νόσο. Ο Φ. Συρίγος ήταν κάτι πολύ παραπάνω από τη φωνή του ευρωμπάσκετ του 1987. Στην πορεία δεν απέφυγε τα λάθη, αρκετά από τα οποία παραδέχτηκε αλλά δεν μπορείς να μην του αναγνωρίσεις πως μέχρι το τέλος της ζωής του παρέμεινε μια ανεξάρτητη φωνή, συγκρούστηκε και αντιτάχθηκε

δεκάδες φορές στις κυρίαρχες επιλογές των παραγόντων της αθλητικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής….

Τον Οκτώβριο του 2004 ο δημοσιογράφος μαχαιρώθηκε σε δολοφονική επίθεση από δύο επαγγελματίες κουκουλοφόρους που προσπάθησαν με αυτό τον μαφιόζικο τρόπο να στείλουν ένα μήνυμα όχι μόνο στον Συρίγο αλλά σε όλες τις ενοχλητικές φωνές.

Ήταν από τους μετρημένους στα δάκτυλα αθλητικογράφους που τόλμησαν από την πρώτη στιγμή να καταγγείλουν τη «χρυσή Ολυμπιάδα» του 2004, τη βιομηχανία ντόπινγκ στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό και τα οικονομικά σκάνδαλα. Το ζεύγος Αγγελοπούλου είχε καταθέσει αγωγή εκατομμυρίων εναντίον του σχετικά με κείμενο στην Ελευθεροτυπία για την εμπλοκή του ζεύγους σε εταιρεία που είχε σχέση με την «Αθήνα 2004″

Λίγες μέρες πριν την επίθεση εναντίον του τον Οκτώβρη του 2004 η εφημερίδα Βαβυλωνία δημοσίευσε αποσπάσματα από την συνέντευξη που παραχώρησε πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην ανεξάρτητη ομάδα βίντεο BabylonMedia με τον τίτλο «AntiOlympics 2004»:

Η ντόπα, η εμπορευματοποίηση, το θέαμα των τελετών έναρξης και λήξης ήταν τα στοιχεία που κυριάρχησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όπως άλλωστε εξηγεί ο Φίλιππος Συρίγος. Η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους ήταν φτώχεια, χρέη και άχρηστες ως επί το πλείστον εγκαταστάσεις, στην οποία όπως εύστοχα προέβλεψε ο δημοσιογράφος ξεπουλήθηκαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με δικαίωμα αλλαγής χρήσης και σε τιμές εξευτελιστικές .

Ντόπα, εμπορευματοποίηση και θεάματα

«Από το 1996 και μετά βιώσαμε έναν ιδιότυπο φασισμό στο θέμα της προπαγάνδισης των αγώνων. Πώς η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να νικήσει την κρατούσα… Δεν είχε καμία ευκαιρία»

Β: Ποια σχέση μπορούν να έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τον κλασικό αθλητισμό ;

Φ. Συρίγος: Στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων, ο αθλητισμός είναι η επίφαση, είναι το άλλοθι, είναι η βιτρίνα που προσελκύει τον κόσμο. Στην ουσία οι αγώνες είναι ένα οικονομικό γεγονός, ένα εμπορικό, επιχειρηματικό γεγονός.

Είπαμε ότι στο σύνολο τους αποτελούν ένα προϊόν. Άλλωστε περίπου έτσι έχει το θάρρος να το περιγράφει η ΔΟΕ στα συμβόλαια που υπογράφει με τις πόλεις οι οποίες αναλαμβάνουν να διοργανώσουν κάθε 4 χρόνια τους αγώνες.

Τα κυρίαρχα πράγματα που θα δούμε σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς είναι: η εμπορευματοποίηση και η ντόπα. Αυτά τα δύο δηλαδή που είπαμε εμείς ότι θα προσπαθήσουμε να μειώσουμε, να καταπολεμήσουμε…. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει καθώς είμαστε δεσμευμένοι από τα συμβόλαια που έχουμε υπογράψει.

Αντιθέτως μάλιστα, όσον αφορά το σκέλος της εμπορευματοποίησης, έχει καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια προκειμένου οι χορηγοί να είναι όσο γίνεται περισσότεροι, έτσι ώστε και τα έσοδα να είναι ανάλογα από αυτούς. Οι αγώνες από αυτή την άποψη έχουν καταντήσει ένας φαύλος κύκλος.

Εξυπηρετούνται συμφέροντα, εξυπηρετούνται σκοπιμότητες και επαναλαμβάνω: Το αθλητικό μέρος λειτουργεί ως ένα άλλοθι, ως μια βιτρίνα, ως μια επίφαση (και) τίποτε άλλο.

Β: Τι θα κληρονομήσει η Ελλάδα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Φ. Συρίγος: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες προπαγανδίστηκαν στην ελληνική κοινωνία στη βάση μιας μπλόφας. Είπανε πολλά και διάφορα από τα οποία σχεδόν τίποτα δεν μπορούσε να ισχύει.

Είπαν καταρχήν ότι δια των Ολυμπιακών Αγώνων θα άλλαζε η ελληνική κοινωνία, η Αττική και η πρωτεύουσα. Ότι δηλαδή οι αγώνες θα κληροδοτούσαν μια προίκα στην Αθήνα χάρη στην οποία η Αθήνα θα γινόταν μια διαφορετική πόλη. Αυτό ήταν ένα πολύ, μα πάρα πολύ μεγάλο ψέμα, καθώς αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχαν τα λεφτά και ο χρόνος για να πραγματοποιηθούν αυτά τα δήθεν μεγαλεπήβολα σχέδια.

Έτσι περιορίστηκαν σε αθλητικές εγκαταστάσεις ως επί το πλείστον άχρηστες μελλοντικά, για τη συντήρηση των οποίων και τη λειτουργία τους θα πρέπει ο Έλληνας φορολογούμενος να συνεισφέρει πολύ σημαντικά ποσά μετά τους αγώνες.

Εκτός εάν όπως φαίνεται, δια μέσου της εταιρίας των Ολυμπιακών ακινήτων, ξεπουληθούν αυτές οι εγκαταστάσεις στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με δικαίωμα αλλαγής χρήσης και σε τιμές εξευτελιστικές .

Άλλη λύση δε διαφαίνεται, τουλάχιστον σύμφωνα με την ισχύουσα λογική οπότε όλη η ιστορία καταλήγει σε μια φάρσα (απάτη)

Β: Ποια ήταν η πολιτική που ακολουθήθηκε απέναντι σε αυτούς που ήταν κατά της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων ;

Φ. Συρίγος: Εδώ βιώσαμε από το 1996 και μετά έναν ιδιότυπο φασισμό στο θέμα της προπαγάνδισης των αγώνων. Δηλαδή πώς η αντίθετη άποψη θα μπορούσε να νικήσει την κρατούσα… Δεν είχε καμία ευκαιρία.

Το 1997 έγινε μια και μοναδική συζήτηση στον ΑΝΤ1 κατά λάθος, και το κατά λάθος, ξέρω πάρα πολύ καλά τι λέω, άλλος ήταν ο στόχος, από τον Γ. Πρετεντέρη και έκτοτε έπεσε άκρα του τάφου σιωπή. Υπήρξε συνομωσία σιωπής.

Μάλιστα η Γιάννα (Αγγελοπούλου) είχε βγάλει ανακοίνωση , είχε βγάλει απόφαση την οποία δημοσίευσε στην Ελευθεροτυπία τότε, όπου ανακοινώνονταν σε όλους τους παράγοντες ακόμα και στους μη ολυμπιακούς λέγοντας απλά: Να μη δίνετε ευκαιρία στην αντίθετη άποψη.

(Από συνέντευξη στη Βαβυλωνία)

Πηγή: mao.gr

Tags: Φίλιππος Συρίγος Tweet Share on

View the discussion thread.