Πανεπιστήμια στο έλεος των δανειστών

12:02 10/2/2013 - Πηγή: Alfa Vita

ΆρθραΑρθρογράφος: Αλέξης Μητρόπουλος

Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου*

Για τους μελετητές του Μνημονίου, ήταν αναμενόμενο ότι μετά την Εργασία, την Ασφάλιση, την Υγεία, την Αυτοδιοίκηση, σειρά στον δρόμο της αποδόμησης θα είχε η Δημόσια Εκπαίδευση, ώστε, μέσα από ανορθολογικές-ενοποιητικές διευθετήσεις, να περικοπούν οι επιχορηγήσεις και να στραφεί «αναγκαστικά» στο «χορηγικό» ιδιωτικό κεφάλαιο.

Οι μνημονιακοί, όμως, δεν αφήνουν απείραχτα από τον μνημονιακό ευτελισμό ούτε τα μεγάλα σύμβολα και ονόματα του Ελληνικού

Πολιτισμού. Η υποβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ως πρωταρχικής, αυτοτελούς και αυτάρκους λειτουργίας του δρώντος λαού) μέσω του Καλλικράτη, όχι μόνο «πτώχευσε» τις υπηρεσίες προς τους πολίτες, αλλά και κακοποίησε το όνομα του μεγάλου αρχιτέκτονα της κλασικής αρχαιότητας. Οι παράδοξοι μνημονιακοί εγκέφαλοι έχουν την αίσθηση ότι ο ακρωτηριασμός της ανολοκλήρωτης Αυτοδιοίκησης μόνο με τον απροσμέτρητης τέχνης, αισθητικής και επιστημοσύνης Παρθενώνα μπορούσε να... προσομοιάσει!!

Τώρα, με το ανορθολογικό και συνειδησιακά ασύντακτο σχέδιο «Αθηνά» για το «ομόσπονδο» Πανεπιστήμιο, όχι μόνο καταλύονται οι βασικές πανεπιστημιακές αρχές που ισχύουν τουλάχιστον από τον 6ο π.Χ. αιώνα αλλά και κατεδαφίζεται το σύμβολο της σοφίας (η θεά Αθηνά) από το βάθρο που την είχε τοποθετήσει ο ελληνικός και παγκόσμιος πολιτισμός!

Είναι παραφροσύνη να χρησιμοποιούνται, σε τέτοιες βλαπτικές και «αστοιχείωτες» πράξεις, τα διαχρονικά σύμβολα του πολιτισμού μας, που είναι ο μεγαλύτερος πνευματικός και αναπτυξιακός μας πόρος. Οι δανειστές δεν θέλουν δωρεάν εκπαίδευση. Δεν πιστεύουν ότι τα ιδανικά και οι ιδέες που συγκροτούν για τρεις χιλιετίες στο φαντασιακό της ανθρωπότητας, τον πολιτισμό, χρειάζεται να κυριαρχούν στην παιδεία των νεοελλήνων.

Σε μια χώρα βρυξελληνικής κυριαρχίας, με τις λιγότερες δαπάνες για παιδεία και έρευνα στην Ε.Ε., η άνευ αρχών κατάργηση, συγχώνευση, μετάθεση πανεπιστημιακών σχολών και φοιτητών, με στόχο την περικοπή των γλίσχρων κονδυλίων της Παιδείας, στοχεύει στον αποκλεισμό των κατώτερων στρωμάτων του πληθυσμού από αυτήν. Το ότι παρουσιάζονται ως... «εξορθολογισμός» και... «ποιοτικοποίηση» δείχνει πλέον ότι οι υπεύθυνοι έχουν χάσει και την αίσθηση του χιούμορ.

Η ενέργεια όμως αυτή είχε από καιρό προετοιμαστεί από πολλούς πανεπιστημιακούς-«ζηλωτές» του Μνημονίου, που βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν τη ρεβάνς από το προοδευτικό νεολαιίστικο πανεπιστημιακό κίνημα. Το φοιτητικό κίνημα ήταν άλλωστε νικημένο κατά κράτος και μέσα στις δικές του αδυναμίες, δουλείες και αντιφάσεις ήταν αδύνατον να συντονιστεί και να προστατέψει τα Πανεπιστήμια.

Όταν η νεοφιλελεύθερη «διανόηση» κυριαρχούσε και παρέδιδε τους νέους μας στις ακραίες ιδέες του νεο-φονταμενταλισμού, πολλοί προοδευτικοί πανεπιστημιακοί δεν αντέδρασαν, δεν κινητοποιήθηκαν...

Το φλερτ με τις δυνάμεις του κατεστημένου, η διασύνδεση με τα προγράμματα αλλοτρίωσης της Ε.Ε., άμβλυναν τα ιδεολογικά και εκπαιδευτικά κριτήρια. Νομιμοποίησαν τους ακραίους κύκλους της νεοφιλελεύθερης αίρεσης, που «κινούσαν τα νήματα» των προγραμμάτων με απίθανες διασυνδέσεις και διαπλοκές σε διάφορα κέντρα, αμφίβολες δεξαμενές σκέψης και αμφιλεγόμενους ομίλους, που καμιά σχέση δεν έχουν με την αναπαραγωγή της επιστήμης, της κουλτούρας και της εθνικής συνείδησης. Τα ιδανικά της φυλής συκοφαντούνταν. Οι υποστηρικτές τους δέχονταν επιθέσεις και ύβρεις από τα «χορηγικά» παρα-πανεπιστημιακά μορφώματα.

Στον μνημονιακό χρόνο θα υπάρξουν και άλλα νομοσχέδια που θα ασχημονήσουν σε βάρος της Παιδείας και θα υλοποιήσουν την ακραία αντιμεταρρύθμιση. Προετοιμάζουν την παράδοση των Πανεπιστημίων στους ιδιώτες, που ήδη, με τα κέντρα πανεπιστημιακής αναγόρευσης, καραδοκούν να αρπάξουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η δραστικότητα αυτών των προετοιμασιών δεν φαίνεται αμέσως λόγω της μακροπρόθεσμης επενέργειάς τους. Και αφού άλλοι δεν θέλουν, ούτε άλλωστε μπορούν, να αντισταθούν, η ευθύνη της ματαίωσης αυτών των σχεδίων βαρύνει την προοδευτική αριστερή διανόηση, που επιτέλους πρέπει να διαρρήξει τις συμμαχίες της με το πανεπιστημιακό κατεστημένο, να αποκηρύξει τις ύποπτες «δομικές» αλλαγές και να κάνει την αυτοκριτική της γιατί αποδέχτηκε (έστω παθητικά) την κατάργηση του μεγάλης συμβολικής αξίας ασύλου χάριν ενός ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού.

Αν δεν αποτραπεί αυτή η προετοιμασία της εκπαιδευτικής αλλοτρίωσης, τότε, όπως και στους τομείς της Εργασίας, της Αυτοδιοίκησης, της Ασφάλισης και της Υγείας, η χώρα θα εισέλθει σε έναν εκπαιδευτικό μεσαίωνα, από τον οποίο δύσκολα θα βγει.

* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr)

Tweet Ετικέτες: Αλέξης Μητρόπουλος