Προς υποψήφιους Πανελληνίων: Διάβασα πολύ, πέρασα εκεί που ήθελα, αλλά δεν βρήκα ποτέ αυτό που ήθελα

09:54 19/6/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Ακολουθεί κείμενο αναγνώστριας της σελίδας, η οποία θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία της:

Ένα μήνυμα προς όλα τα παιδιά που σήμερα μπορεί να έπαθαν έκπληξη με τον βαθμό τους.
Αγαπητή Μαρία, Γιώργο, Γιάννη, Νίκο. Όπως και αν λέγεστε, όσο χρονών και αν είστε.
Ονομάζομαι Μαρία και πρόσφατα έγινα 20. Την ημέρα των γενεθλίων μου δεν ήμουν μέσα στην τρελή χαρά, ούτε ήθελα να ανεβάσω φωτογραφία με μπαλόνια. Ούτε ήθελα να ανεβάσω φωτογραφία που σβήνω τούρτα, γιατί από τα 18 εώς τα 20 έσβηνα όνειρα.
Δεν είναι ότι δεν πέρασα στην σχολή που ήθελα. Είναι αντιθέτως το ότι

πέρασα.
Στην Τρίτη λυκείου διάβασα όπως έπρεπε, με πίεση ως προς τον εαυτό μου. Δεν με ενδιέφερε να πάω για καφέ, δεν με ενδιέφερε να ερωτευτώ. Με ενδιέφερε όμως να πληκτρολογώ κάθε λίγο και λιγάκι ‘’’πανελληνιες 2016’’ για να δώ αν έχει βγει κάτι νεότερο, για να δω αν έχει βγεί κάτι που θα με οδηγήσει πιο κοντά στον στόχο μου. Να ελέγξω αν μου ξέφυγε κάτι. Να ελέγξω τον ύπνο μου. Θυμάμαι έψαχνα σαν τρελή να βρώ χάπια καφέ. Και έβριζα την φαρμακοποιό που με κοιτούσε με μισό μάτι. Είχα βουρκώσει τότε θυμάμαι και δεν πέρασα ξανά έξω από αυτό το φαρμακείο.
Μην σου πολυλογώ όμως. Πέρασα στην σχολή πρώτης επιλογής μου στην Κρήτη. Και έφυγα τρέχοντας κυριολεκτικά, να βρω σπίτι, να βρω νέα ζωή γιατί η παλιά δεν με κάλυπτε. Εγώ δεν με κάλυπτα. Και φόρτωσα όλες μου τις προσδοκίες σε ένα μέρος σπουδών. Ψυχολογία Ρεθύμνου ήταν η σχολή στην οποία πέρασα. Και για μετεγγραφή, ούτε λόγος.
Αναρωτιέσαι λοιπόν αν μου βγήκε ξινό το Ρέθυμνο;
Το Ρέθυμνο μου βγήκε γλυκύτατο. Το Ρέθυμνο ήταν ζάχαρη και μέλι. Καθαρός ουρανός, καθαρή θάλασσα, καθαροί άνθρωποι. Γνώρισα ανθρώπους υπέροχους που ακόμα και αν χάσω κάποια στιγμή επαφή μαζί τους, ξέρω ότι με στιγμάτισαν για πάντα. Για τον απλό λόγο ότι με γνώρισαν όπως ήθελα πραγματικά να συστήσω τον εαυτό μου. Με αλήθεια. Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να σου τύχει κάτι τέτοιο;
Ξέρεις πόσα σημαίνει αυτό; Ξέρεις πόσο υπερβάινει τον όρο φοιτητική ζωή;
Αλλά όλο ξεφεύγω από το θέμα για το οποίο θέλω να σου μιλήσω.
Την κοπάνησα αγαπητέ/αγαπητή. Έφυγα από το Ρέθυμνο. Δεν ξέρω γιατί, τότε έλεγα πως απλά μισούσα την σχολή μου. Η ειδικός που με παρακολουθεί όμως μου ειπε πως μισούσα άλλα πράγματα, νομίζω καταλαβαίνεις ποιόν.
Και αγαπητέ/αγαπητή, δεν γύρισα πίσω από εκεί που ήθελα να φύγω. Έφτασα ακόμα πιο μακριά. Πήγα θεσσαλονίκη.
Σε άλλη σχολή. Και τώρα, μετά το τέλος του β εξαμήνου άρχισα να καθαρίζω. Και αν όλα πάνε καλά, αν εγώ πηγαίνω καλά εν τέλει, θα γυρίσω σε αυτό για το οποίο είμαι φτιαγμένη. Μάλλον.
Θέλω να σου πω πως έχασα δυο χρόνια. Όχι επειδή δεν διάβασα. Επειδή όμως δεν ήμουν καλά. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο δεν πειράζει αν δεν διάβαζες, όμως ήσουν και είσαι καλά μέσα σου;
Κοίταξε να το έχεις ως πρωταρχικό σου μέλημα αυτό. Αλλιώς πίστεψε με, θα πατάς σε σαθρές βάσεις, για πάντα. Πέρνα στην σχολή που θέλεις όποτε μπορείς να το κάνεις. Όμως να είσαι καλά μέσα σου, όχι μόνο όταν μπορείς να το κάνεις. Να είσαι καλά μέσα σου πέρα από τις δυνάμεις σου. Κάνε τα πάντα. Μίλα ειλικρινά στον εαυτό σου και μετά στους άλλους.
Συγχαρητήρια, ακόμα και αν έγραψες 4.000 όμως είσαι καλά, και φέρεσαι καλά. Θα φτάσεις ψηλά και τα μόρια σου αν το θές.
Επίσης αν απέχεις 1000 μόρια από τον στόχο σου, δεν πειράζει. Του χρόνου. Του παραχρόνου. Όποτε είσαι εσυ καλά.
Ελπίζω μεσα από το μπερδεμένο κείμενο μου να σε έκανα να καταλάβεις ότι η σημερινή μέρα δεν είναι καθοριστικη για την ζωή σου. Πήγαινε μια βόλτα και χαμογέλα. Καλό σου καλοκαίρι.

Μαρία Σ.

πανελλαδικέςΠανελλαδικές 2018