Ψήφισε το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι

15:11 17/5/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Κωνσταντίνος Ζαφείρης

Και χωρίς να το καταλάβουμε καν ήρθαν και οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Πολλές παρατάξεις, ακόμα πιο πολλοί υποψήφιοι και, έστω και με αυτό τον τρόπο, η πολιτική μπαίνει ξανά σε κάθε σπίτι (κυριολεκτικά). Το θέμα είναι πόσο πραγματική είναι η κατά τα άλλα εντυπωσιακή και θετική αύξηση του ενδιαφέροντος για εμπλοκή με τα κοινά; Έχοντας δει στη ζωή μου 6 χρόνια φοιτητικών εκλογών, όσο και αν προσπαθήσω, δεν μπορώ δυστυχώς να μην

παραλληλίσω την κατάσταση των αυτοδιοικητικών εκλογών που ζούμε με όσα έχω δει να συμβαίνουν προεκλογικά τόσα χρόνια στις φοιτητικές εκλογές.

Ομοιότητα πρώτη. Όλοι οι Πασόκοι και Νεοδημοκράτες ξαφνικά μετατρέπονται σε ανεξάρτητοι που δεν έχουν καμία σχέση με κανέναν πολιτικό φορέα.

Ομοιότητα δεύτερη. Όλοι κάνουν πολιτική με το μοναδικό επιχείρημα αυτό του «κάλου παιδιού». Οι καφετέριες έχουν γεμίσει με υποψήφιους που προσπαθούν να εξηγήσουν στην εκάστοτε παρέα τους γιατί να τους ρίξουν το «κουκί» με μια απλή φράση: «δεν ψηφίζεις ρε τον Μητσάρα για Δήμαρχο εμένα θα ψηφίσεις που με ξέρεις και ποτέ δεν είχα σχέση με την πολιτική»… Και κάπως έτσι ο μέσος ψηφοφόρος γυρνώντας στη λυκειακή εμπειρία του 15 μέλους ψηφίζει τον δημοφιλή φίλο του. Απλό.

Ομοιότητα Τρίτη. Κάθε δήμος ή περιφέρεια παρουσιάζεται σαν κάτι ξεκομμένο από την «κεντρική πολιτική και το κράτος». Τρόικες, μνημόνια και ΕΕ αποτελούν απλές αναφορές στην καλύτερη των περιπτώσεων, για να περιγραφεί πιο γλαφυρά η άσχημη πραγματικότητα που βιώνουμε. Όλοι οι δήμοι και οι περιφέρειες φαντάζουν σαν εν δυνάμει γαλατικά χωρία με Ρωμαίους υποψήφιους Δημάρχους!

Εντάξει, πέρα από την πλάκα και τους πολλούς φίλους, ξαδέλφια και γνωστούς που κατεβαίνουν υποψήφιοι (ανάμεσα τους και εγώ τρομάρα μου), η υπόθεση δεν είναι για γέλια. Αυτές οι εκλογές δεν είναι μια απλή και χαλαρή διαδικασία.

Δυστυχώς, στο πολιτικό μας σύστημα και φυσικά στην κυρίαρχη πολιτική κουλτούρα η ψήφος αποτελεί μια «εξουσιοδότηση» μια «λευκή επιταγή» μέσα από την οποία ο εκλεγμένος διαχειρίζεται για το χρονικό διάστημα που εκλέγεται κομμάτι της δικής μας πολιτικής βούλησης. Αυτοί οι άνθρωποι που θα εκλεγούν λοιπόν θα καθορίζουν μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής μας για τα επόμενα 5 χρόνια…

Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι ούτε ανεξάρτητη ούτε στο απυρόβλητο της πολιτικής ζωής. Μέσα από τον Καλλικράτη οι δήμοι και οι περιφέρειες της χώρας έχουν μετατραπεί σε τοπικό κράτος, σε βραχίονα που επιβάλλει και εκτελεί όλες τις ευρωπαϊκές και μνημονιακές συνθήκες.

Δεν ακούσαμε από «τα καλά παιδιά» να μας λένε τίποτα για το ότι κάθε δήμος και περιφέρεια είναι υποχρεωμένοι να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, αλλιώς αυτόκλητα τους επιβάλεται ένα τοπικό μνημόνιο.

Δεν ακούσαμε από «τα καλά παιδιά» να μας λένε τι αρμοδιότητες έχουν οι δήμοι και οι περιφέρειες απέναντι στο ταμείο αποκρατικοποιήσεων και στο ξεπούλημα της δημόσιας γης και περιουσίας. Το παράδειγμα του ξεπουλήματος του Ελληνικού με τη δυναμική συμβολή του Σγουρού είναι ένα σκανδαλώδες παράδειγμα.

Δεν ακούσαμε «τα καλά παιδιά» να μας λένε για το πού κατευθύνουν οι ευρωπαϊκές οδηγίες τα ΕΣΠΑ και σε ποιων μεγαλοεπιχειρηματιών τις τσάπες θα φτάσουν αυτά τα λεφτά. Παρεμπιπτόντως, μιλάμε για λεφτά όχι της Ευρώπης αλλά του Έλληνα φορολογούμενου, που πάνε στην ΕΕ και γυρνάμε σαν δωροπακέτα για τον Μελισσανίδη, τον Μπόμπολα, και τον Λάτση.

Δεν ακούσαμε από «τα καλά παιδιά», τι επιπτώσεις είχε τελικά ο Καλλικράτης στην καθημερινότητα του δημότη και των εργαζομένων των δήμων και των περιφερειών; Πού πήγαν οι κοινωνικές δομές των δήμων και των περιφερειών; Πώς τα βγάζουν πέρα τα σχολεία; Πόσο τελικά κοντά στον πολίτη έφερε τις περιφερειακές αρχές αυτό το νέο μοντέλο;

Λένε ότι κάθε λαός κυβερνιέται από αυτούς που του αξίζει. Ποτέ δεν ήθελα να το πιστέψω. Ελπίζω αυτές οι εκλογές να μη δώσουν άλλο ένα επιχείρημα στους οπαδούς αυτού του τσιτάτου. Ας αλλάξουμε αυτή τη φορά όχι διαχειριστές της δυστυχίας μας, αλλά την ίδια τη δυστυχία. Ας αντισταθούμε στη δύναμη της οικίας φάτσας και της παρέας. Να σταματήσουμε να μοιράζουμε ψήφους-εξουσιοδοτήσεις υποταγής σε μνημόνια και ΕΕ, ας μοιράσουμε αυτή τη φορά ψήφους-ανατροπής και συμμετοχής. Με άλλη κουλτούρα, δεν αφήνουμε κανέναν να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς! Τα οδοφράγματα της Κερατέας και της Ιερισσού τα έκανε ο λαός όχι οι αντιπρόσωποι του. Ας κάνουμε τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια άλλη μια αρένα των κινημάτων, όχι προσωπικοτήτων και τοπικών παραγόντων. Μαυρίζουμε τους μνημονιακούς εκλεκτούς, τους βολεμένους, τους τοπικούς παράγοντες. Στέλνουμε ανθρώπους που ξέρουν να κάνουν πολιτική στο δρόμο μαζί με το λαό για το λαό. Καλό βόλι αδέλφια…

Ετικέτες: Κωνσταντίνος Ζαφείρηςαυτοδιοικητικές εκλογές Tweet

View the discussion thread.