Σε σχέση με το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας

15:44 25/10/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει με γρήγορους ρυθμούς την αναδιάρθρωση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση προωθώντας και διευρύνοντας πολιτικές της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ. Μετά το Ν. 4485/2017 (νόμος Γαβρόγλου), σειρά έχει η περαιτέρω προώθηση προγραμμάτων κατάρτισης, επανακατάρτισης, επιμόρφωσης αποφοίτων αλλά και φοιτητών. Μετά και την τυπική θεσμοθέτηση των Κέντρων Δια Βίου Εκπαίδευσης

σε κάθε πανεπιστήμιο (δομή που ήδη λειτουργούσε εδώ και χρόνια σε πολλά πανεπιστήμια), υποβλήθηκε Έκθεση από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) προς το Υπουργείο Παιδείας για την απόκτηση «Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας» (Π.Π.Δ.Ε.) απ’ όλους τους αποφοίτους που θέλουν να εργαστούν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η Έκθεση έχει βασικό κορμό νόμους προηγούμενων κυβερνήσεων, συγκεκριμένα το Ν. 3848/2010 και το Ν. 4186/2013 που ψηφίστηκαν επί Υπουργίας Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλου αντίστοιχα, βάσει των οποίων, δικαίωμα για διορισμό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχουν απόφοιτοι που είναι κάτοχοι του Π.Π.Δ.Ε. (με ισχύ για τους εισαχθέντες το 2013-14). Να σημειώσουμε ότι πριν την ψήφιση των δύο αυτών νόμων, οι απόφοιτοι των λεγόμενων «καθηγητικών» σχολών με την απόκτηση του πτυχίου τους είχαν το δικαίωμα (μετά από εξετάσεις ή χωρίς) να διορισθούν στην Δευτεροβάθμια. Δηλαδή το πτυχίο ήταν συνδεδεμένο με το δικαίωμα εργασίας στη Δευτεροβάθμια, που σήμαινε ότι το πτυχίο κάλυπτε την παιδαγωγική επάρκεια. Αυτό δεν ίσχυε για τους αποφοίτους μη «καθηγητικών» σχολών (π.χ. Kοινωνιολογίας, Oικονομικών Tμημάτωνκ.ά.), γιατί για το διορισμό τους στη Δευτεροβάθμια ήταν πάντα απαραίτητο το πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας που χορηγείτο από την ΑΣΠΑΙΤΕ μετά από φοίτηση ενός έτους και με καταβολή διδάκτρων.

Συνεπώς οι δύο νόμοι αφορούν ουσιαστικά τους αποφοίτους των «καθηγητικών» σχολών, με αποτέλεσμα το βασικό επαγγελματικό δικαίωμά τους, που στηρίζεται στην παιδαγωγική επάρκεια, να αποσυνδέεται από το πτυχίο, και να χορηγείται ως πιστοποιητικό μέσα από δομές είτε πανεπιστημιακές, είτε εξωπανεπιστημιακές (βλ. ΑΣΠΑΙΤΕ), είτε με την απόκτηση μεταπτυχιακού διπλώματος στο χώρο της εκπαίδευσης. Επιπλέον σύμφωνα με τους παραπάνω νόμους οι τότε κυβερνήσεις ανέθεσαν στο Υπουργείο Παιδείας την ευθύνη έγκρισης των πανεπιστημιακών προγραμμάτων που παρέχουν την παιδαγωγική επάρκεια, λαμβάνοντας υπόψη τη γνώμη του Ι.Ε.Π., με συνεχή αξιολόγηση ανά 4 χρόνια (με την πρώτη αξιολόγηση τον πρώτο χρόνο!). Σε πολλές Σχολές, όπως στη Φιλοσοφική του ΕΚΠΑ, αναμορφώθηκαν όλα τα προγράμματα σπουδών (με ΦΕΚ του 2014), έτσι ώστε, εφόσον παρακολουθεί κανείς συγκεκριμένα μαθήματα να λαμβάνει το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας. Με βάση αυτό, το εκάστοτε Υπουργείο, δηλαδή η εκάστοτε κυβέρνηση, παρεμβαίνει ανοικτά πλέον στα προγράμματα σπουδών Τμημάτων/Πανεπιστημίων, καταργώντας ουσιαστικά την ακαδημαϊκή αυτοτέλειά τους.

Η πρόσφατη έκθεση του Ι.Ε.Π. επί Υπουργίας Γαβρόγλου, επεκτείνει τις βασικές διατάξεις των δύο προηγούμενων νόμων:

δημιουργώντας νέες παράλληλες δομές μέσα στα πανεπιστήμια για τη χορήγηση του πιστοποιητικού (Ειδική Δομή / Ειδικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης),

υποβαθμίζοντας περαιτέρω τα πτυχία των «καθηγητικών» σχολών μιας και το πιστοποιητικό δεν είναι απαραίτητο μόνο για τη συμμετοχή στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ, αλλά για διδασκαλία ακόμη και σε ιδιωτικούς φορείς, π.χ. φροντιστήρια,

επιβάλλοντας δίδακτρα και σε προπτυχιακούς φοιτητές ακόμη που θα παρακολουθούν το πρόγραμμα για την απόκτηση του πιστοποιητικού, παράλληλα με την ήδη επιβαλλόμενη καταβολή διδάκτρων σε αποφοίτους άλλων Τμημάτων και Σχολών,

αυξάνοντας το εύρος των μαθημάτων που διδάσκει ένας εκπαιδευτικός (πχ. ο Φυσικός να διδάσκει και Χημεία και Βιολογία ... σε λίγο ο Οικονομολόγος να διδάσκει Μαθηματικά, ο Κοινωνιολόγος Ιστορία, δηλαδή τελικά εκπαιδευτικός παντός καιρού και αντικειμένου!),

αναδεικνύοντας το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (άμεσα ελεγχόμενο από το Yπουργείο!) στο θεσμό εκείνο που όχι μόνο θα διατυπώνει γνώμη προς το Υπουργείο (σύμφωνα με τους προηγούμενους νόμους) αλλά θα διαμορφώνει και το πλαίσιο που θα κινούνται τα προγράμματα σπουδών τα οποία αφορούν τα παιδαγωγικά και διδακτικά μαθήματα. Με άλλα λόγια το Ι.Ε.Π. θα διαμορφώνει το πλαίσιο των προγραμμάτων των μαθημάτων, τα πανεπιστήμια θα το εξειδικεύουν και μετά το Υπουργείο θα το εγκρίνει αφού θα πάρει πάλι τη γνώμη του Ι.Ε.Π.! (Με άλλα λόγια, Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει!),

επιβάλλοντας νέα αξιολόγηση και μετά την απόκτηση του πιστοποιητικού μετά τον πρώτο χρόνο διορισμού, την λεγόμενη εισαγωγική επιμόρφωση.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, πατάνε πάνω στην υπαρκτή ανάγκη για απόκτηση παιδαγωγικής και διδακτικής παιδείας απ’ όλους όσους θέλουν να εργαστούν στην εκπαίδευση, για να προωθήσουν, τελικά, περαιτέρω νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις, οι οποίες συνδέονται άμεσα με το «όραμα» της κυβέρνησης για το δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του, που είναι και το «όραμα» της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ: επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας, σταδιακό πάγωμα διορισμών, συνεχής επιμόρφωση, κατάρτιση, επανακατάρτιση με δίδακτρα, συνεχής αξιολόγηση τιμωρητικού χαρακτήρα και κατάργηση του εκπαιδευτικού που διδάσκει το αντικείμενό του (ειδικά το τελευταίο αναφέρεται ρητά και στο πόρισμα της «επιτροπής Λιάκου»).

Επιπλέον ακολουθώντας τις οδηγίες του ΟΟΣΑ αλλά και της Ε.Ε., η συνεχώς αυξανόμενη μείωση της χρηματοδότησης της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οδηγεί στην επιβολή διδάκτρων για τη λειτουργία όλων αυτών των προγραμμάτων μέσα στις δομές του πανεπιστημίου. Με αποτέλεσμα, αντί τα πανεπιστήμια να χρηματοδοτούνται από την Πολιτεία, να χρηματοδοτούνται τελικά από τους ελαστικά εργαζόμενους, τους φοιτητές και τους άνεργους! Τεράστια είναι η ευθύνη και των ίδιων των μελών ΔΕΠ που εμπλέκονται στη διαδικασία εμπορευματοποίησης του πανεπιστημίου.

Απέναντι σ' αυτή τη λογική και πρακτική ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησης - οικονομικού κανιβαλισμού, υπάρχει πρόταση για το πρόβλημα της παιδαγωγικής επάρκειας: Η αναγκαία παιδαγωγική και διδακτική παιδεία που πρέπει να έχουν οι απόφοιτοι «καθηγητικών» σχολών, που θα εργαστούν στην Εκπαίδευση, να παρέχεται στις προπτυχιακές σπουδές. Ήδη έχουν γίνει βήματα τα τελευταία χρόνια με την προσθήκη παιδαγωγικών μαθημάτων. Θα μπορούσαν να έχουν γίνει πολύ περισσότερα εάν δεν υπήρχαν οι μνημονιακές περικοπές σε προκηρύξεις θέσεων. Συνεπώς το πρόβλημα της ελλιπούς παιδαγωγικής παιδείας θα μπορούσε να λυθεί με άλλους τρόπους ώστε να μην καταργούνται βασικά επαγγελματικά δικαιώματα. Οι δε απόφοιτοι «μη καθηγητικών» σχολών, που θέλουν να διορισθούν στην εκπαίδευση, θα μπορούσαν να έχουν τη δυνατότητα επιλογής των αναγκαίων παιδαγωγικών μαθημάτων από τα παιδαγωγικά τμήματα. Η πρόταση αυτή εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχει «φιλτράρισμα» και απόρριψη φοιτητών αλλά όλοι οι φοιτητές των «καθηγητικών» σχολών και όσοι φοιτητές ενδιαφέρονται από τις άλλες σχολές θα μπορούν να έχουν την αναγκαία παιδαγωγική και διδακτική παιδεία. Και αυτό ανεξάρτητα από το θέμα των διδάκτρων.

Αντιστεκόμαστε στη μετατροπή του πανεπιστημίου σε οίκο εμπορίου
και συντονιζόμαστε με τους φοιτητές και με τους συναδέλφους της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

25 Οκτωβρίου 2017

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑδιδακτική επάρκειαΠιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας