Σύλλογος διδασκόντων εν έτει 2018/19 - Ένα πανίσχυρο όργανο;

15:20 19/9/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Όπως λέμε εκκλησία του Δήμου 5ος αιώνας π.Χ. Η απόλυτη εφαρμογή του κανόνα της πλειοψηφίας των παρόντων στη λήψη αποφάσεων επί παντός επιστητού, αρκεί οι παρόντες να είναι απλά περισσότεροι από τους απόντες. Το αποκούμπι, η δικαιολογία του κάθε διευθυντή σχολικής μονάδας για κάθε δύσκολη απόφαση, όπως στην αρχαία Αθήνα ο εξοστρακισμός του Αριστείδη του Δίκαιου, του Θεμιστοκλή και άλλων επιφανών ανδρών με αποφάσεις κατά πλειοψηφία του συλλογικού οργάνου διοίκησης της πόλης που ήταν η εκκλησία του Δήμου.

Για του λόγου

το αληθές παραθέτω την σχετική νομοθεσία: Υπουργική απόφαση Φ353.1/324/105659/Δ1/2002 άρθρο 39:

«1. Ο Σύλλογος των Διδασκόντων σε τακτική συνεδρίαση πριν από την έναρξη των μαθημάτων προγραμματίζει τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες για όλο το σχολικό έτος.

α) Στον τομέα της επιμόρφωσης λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των μελών του και με βάση αυτές υποβάλλει πρόταση στο Σχολικό Σύμβουλο ή στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο Γραφείου, κατά περίπτωση, προκειμένου να αντιμετωπισθούν με την ενδοσχολική επιμόρφωση. Ο Σύλλογος συνεκτιμά και τις αντίστοιχες προσπάθειες που έγιναν κατά τα προηγούμενα έτη.

β) Σχετικά με την αναγκαιότητα των αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών παρεμβάσεων λαμβάνει υπόψη τα δεδομένα της σχολικής επίδοσης των μαθητών κατά το προηγούμενο διδακτικό έτος και τα συμπεράσματα της αυτοαξιολόγησης του σχολείου για το διάστημα αυτό. Συνεκτιμά, δηλαδή εάν εφαρμόστηκαν προγράμματα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης, ένταξης παλιννοστούντων ή άλλων εκπαιδευτικών καινοτομιών, σε ποιους μαθητές και με ποιο αποτέλεσμα.

γ) Στον τομέα των μέσων, των πόρων και των προγραμμάτων εσωσχολικής ζωής λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες του σχολείου.

2. Ο Σύλλογος Διδασκόντων παρακολουθεί και εφαρμόζει τον αρχικό προγραμματισμό και, εφόσον, χρειασθεί παρεμβαίνει διορθωτικά.

3. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς γίνεται η αυτοαξιολόγηση, κατά την οποία αξιολογείται ο βαθμός επίτευξης των στόχων που τέθηκαν κατά τον προγραμματισμό και η αποτελεσματικότητα των προγραμματισμένων ενεργειών.

Η έκθεση αυτοαξιολόγησης, στην οποία περιλαμβάνονται και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση των αδυναμιών που έχουν διαπιστωθεί, υποβάλλεται μέσω του Διευθυντή του σχολείου στον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο και στον Προϊστάμενο Γραφείου. Όταν δεν υπάρχει Προϊστάμενος Γραφείου ή έκθεση υποβάλλεται στο Διευθυντή Εκπαίδευσης.

4. Ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίζει, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, την ανάθεση στο διδακτικό προσωπικό της διδασκαλίας των μαθημάτων στις τάξεις και τα τμήματα.

5. Οργανώνει τον καταμερισμό των εργασιών στα μέλη του, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή, έτσι ώστε να αξιοποιούνται οι δυνατότητες όλων των μελών του και να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα και η ομαλή λειτουργία της σχολικής μονάδας.

6. Εισηγείται στο Διευθυντή Εκπαίδευσης ή στον Προϊστάμενο του Γραφείου και στον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο τη λειτουργία τμημάτων Ενισχυτικής Διδασκαλίας, Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και τάξεων υποδοχής.

7. Αναθέτει στους εκπαιδευτικούς του ίδιου σχολείου ώρες του προγράμματος Ενισχυτικής Διδασκαλίας για τη συμπλήρωση του ωραρίου. Επίσης, αναθέτει υπερωριακή διδασκαλία στο πρόγραμμα Ενισχυτικής Διδασκαλίας, όπως η νομοθεσία προβλέπει.

8. Αποφασίζει, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή του σχολείου, την ανάληψη δράσεων, πρωτοβουλιών, προγραμμάτων, την οργάνωση επισκέψεων και εκδηλώσεων που ανοίγουν το σχολείο στην κοινωνία. Με τον τρόπο αυτό ευαισθητοποιούνται και προβληματίζονται οι μαθητές και διαμορφώνουν θετικές στάσεις και συμπεριφορές.

9. Ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει την ευθύνη για την ποιοτική βελτίωση και την αξιοποίηση των σχολικών εγκαταστάσεων, ιεραρχώντας και προτείνοντας στη σχολική επιτροπή, μέσω του Διευθυντή, την κάλυψη των αναγκών και αναθέτοντας στα μέλη του συγκεκριμένες αρμοδιότητες.

10. Αποφασίζει, σε συνεργασία με τους Σχολικούς Συμβούλους, με τα Επιμορφωτικά Κέντρα και τον Οργανισμό Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών ή με τα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ την οργάνωση επιμορφωτικών προγραμμάτων και σεμιναρίων σε ενδοσχολικό επίπεδο ή συμμετέχει σε γενικότερα προγράμματα επιμόρφωσης, όταν διαπιστώνονται ανάγκες, όταν εισάγονται καινοτομίες ή επιβάλλεται να αντιμετωπισθούν ειδικά προβλήματα της σχολικής μονάδας. Τα προγράμματα αυτά πραγματοποιούνται εκτός ωρών διδασκαλίας.

11. Ο Σύλλογος Διδασκόντων αποφασίζει για την πραγματοποίηση εκδρομών, περιπάτων ή επισκέψεων, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις.

12. Ενημερώνει, σε συνεργασία με το Διευθυντή, τους γονείς και κηδεμόνες, τουλάχιστον κάθε τρίμηνο ή τετράμηνο, σχετικά με τη φοίτηση, την πρόοδο και τη συμπεριφορά των μαθητών. Η ενημέρωση γίνεται εκτός των ωρών εργασίας του σχολείου.

13. Συνεργάζεται με όλα τα στελέχη Επιστημονικής Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και της Διοίκησης για τον καλύτερο συντονισμό και την υλοποίηση του διδακτικού έργου, την ανταλλαγή απόψεων και την αντιμετώπιση των διάφορων διδακτικών και άλλων ζητημάτων που ενδεχομένως προκύπτουν.

14. Ορίζει, ύστερα από εισήγηση του Διευθυντή, τους υπεύθυνους των τμημάτων ή τάξεων για την παρακολούθηση της φοίτησης των μαθητών. Επίσης ορίζει τους συμβούλους των αντίστοιχων μαθητικών κοινοτήτων.

15. Όταν ο Σύλλογος, για οποιονδήποτε λόγο, αδυνατεί να αναθέσει στους εκπαιδευτικούς τη διδασκαλία μαθημάτων ή την κατανομή τάξεων και τμημάτων, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής του σχολείου σε συνεργασία με τον αρμόδιο Σχολικό Σύμβουλο. Σε περίπτωση αδυναμίας να ανατεθούν εργασίες και τομείς ευθύνης εντός του σχολείου, την απόφαση παίρνει ο Διευθυντής.»

Σύλλογος διδασκόντων λοιπόν, συλλογικό όργανο, δημοκρατική λήψη αποφάσεων, με συζήτηση, ανταλλαγή και σύνθεση απόψεων, όταν βέβαια αυτά λαμβάνουν χώρα και άλλα τέτοια βαρύγδουπα που εξωραΐζουν κάθε τυχόν παράνομη, άδικη και σκληρή απόφαση. Με τις διατάξεις για την διοικητική οργάνωση της εκπαίδευσης, δόθηκαν πάμπολλες αρμοδιότητες στο σύλλογο διδασκόντων, σε τέτοιο σημείο που θα έλεγε κανείς ότι το συλλογικό αυτό όργανο με τις πλειοψηφικές του αποφάσεις δένει τα χέρια του Διευθυντή, μην αφήνοντάς του μεγάλο περιθώριο αυτόνομης λήψης αποφάσεων. Έτσι είναι τελικά;

Απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει άμεσα και ρητά η διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 15 του Π.Δ. 79/2017, σύμφωνα με την οποία ορίζεται ότι:

«Θέματα που ρυθμίζονται από την υφιστάμενη εκπαιδευτική νομοθεσία ή είναι αντίθετα από τους νόμους και τις κείμενες διατάξεις δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενα συζήτησης κατά τις συνεδριάσεις.»

Επομένως σύμφωνα με τον παραπάνω γενικό κανόνα, που προβλέπεται μάλιστα σε αυξημένης τυπικής ισχύος διάταξη, προεδρικό διάταγμα, το οποίο πέρασε την βάσανο ελέγχου συνταγματικότητας από το Συμβούλιο της Επικρατείας, ο εκάστοτε Διευθυντής και κάθε θιγόμενος από αυθαίρετες αποφάσεις εκπαιδευτικός, έχει στα χέρια του ένα μεγάλο όπλο: Το νόμο και τις εγκυκλίους εφαρμογής του. Δεν είναι πανάκεια «για κάθε νόσον και κάθε μαλακίαν» ο σύλλογος και οι αποφάσεις του. Δεν μπορεί αυτές να παραβαίνουν τις κείμενες διατάξεις για τα θέματα που αναφύονται στα σχολεία είτε παιδαγωγικής είτε και διοικητικής – υπηρεσιακής φύσεως. Για αυτό συνιστάται προσοχή και στους διευθυντές, να μην φέρουν σε συζήτηση και ψηφοφορία προτάσεις επίλυσης των θεμάτων αντίθετες με τον νόμο και τις εγκυκλίους, τις περισσότερες φορές ίσως και από άγνοια. Για τον λόγο αυτόν, όπως η θέση ευθύνης που κατέχουν το επιτάσσει, θα πρέπει να ενημερώνονται με μεγάλη επιμέλεια για την ισχύουσα νομοθεσία και να την εφαρμόζουν απαρέγκλιτα. Η ίδια προσοχή συνιστάται και στα μέλη του συλλόγου διδασκόντων, τα οποία, εφόσον το γνωρίζουν, δεν επιτρέπεται να μετέχουν σε συζήτηση και ψηφοφορία και να ψηφίζουν αντίθετα με αυτό που προβλέπει ο νόμος. Αυτό γιατί, τότε θα ελέγχονται και ο διευθυντής που έφερε την παράνομη πρόταση σε ψηφοφορία αλλά και τα μέλη του συλλόγου που την ψήφισαν, τουλάχιστον πειθαρχικά.

Συχνό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα παράνομης πρότασης, συνεδρίασης, ενδεχομένως ψηφοφορίας και ακολούθως πρακτικού συλλόγου διδασκόντων είναι η λήψη αποφάσεων για υπηρεσιακής φύσεως θέματα με κεκαλυμμένη εφαρμογή του κριτηρίου της αρχαιότητας στην εκπαίδευση.

Ο «παλιός» για το άτυπο και απόκρυφο «δίκαιο» της Ελληνικής Εκπαίδευσης είναι, μέχρι τώρα, αξίωμα: Οι «παλιοί» μισθολογικά αμείβονται με την αξιολόγηση της Επετηρίδας. Επιλέγουν πρώτοι τάξη. Απαλλάσσονται από το Ολοήμερο. Γίνονται Πρόεδροι του Συλλόγου όταν απουσιάζει ο διευθυντής. Γενικά … πώς να το κάνουμε; …..ο παλιός είναι αλλιώς!!!

Όχι πια. Τέλος όλα αυτά. Το κριτήριο αυτό απαγορεύεται πλέον από τον νόμο να είναι ο οδηγός και το κριτήριο βάσει του οποίου παίρνονται αποφάσεις και ρυθμίζεται η υπηρεσιακή κατάσταση του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Η αρχαιότητα πλέον αποτελεί μόνο περίοδο της ιστορίας και τίποτε άλλο και σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί παιδαγωγικό κριτήριο. Οι δάσκαλοι πρέπει να είναι μόνο παιδαγωγοί και όχι «παλιοσειρές».

Όποτε λοιπόν κάποιος συνάδελφος αδικείται από την άτυπη και με βάση την «ομερτά» εφαρμογή αυτού του κριτηρίου δεν έχει παρά να το καταγγείλει, η αντίρρησή του να καταγραφεί στο σχετικό πρακτικό και κατόπιν να προσφύγει στην αρμόδια διεύθυνση εκπαίδευσης για να ακυρωθεί η παράνομη απόφαση του συλλόγου διδασκόντων.

Επομένως, ανακεφαλαιώνοντας, στην περίπτωση που κάποιο μέλος του συλλόγου γνωρίζει ότι το θέμα προς συζήτηση και η πρόταση για την αντιμετώπισή του προσκρούουν στα προβλεπόμενα από τις ισχύουσες διατάξεις, πρέπει να το δηλώνει και η αντίρρησή του αυτή να καταγράφεται στα τηρούμενα πρακτικά συζήτησης του συλλόγου διδασκόντων. Έτσι αποφεύγεται οποιουδήποτε είδους ευθύνη, ακριβώς όπως οποιοσδήποτε δημόσιος υπάλληλος δέχεται μία αντισυνταγματική και παράνομη εντολή έχει δικαιώμα να μην την εκτελέσει, άλλως θα φέρει και αυτός ευθύνη για την παρανομία.

Συνάδελφοι, διδάσκουμε με αυτό που είμαστε. Είμαστε αυτοί που φαινόμαστε στους συλλόγους διδασκόντων και αυτό αντικατοπτρίζεται και στον τρόπο που διδάσκουμε και παιδαγωγούμε τους μαθητές μας. Αυτό γιατί όταν νοιώθουμε ότι έχουμε τηρήσει τη σωστή στάση, την σύμφωνη με το δίκαιο και το νόμο και έχουμε υποστηρίξει με την ψήφο μας την εφαρμογή της σωστής άποψης, είτε σε παιδαγωγικής φύσεως θέματα είτε και σε άλλα, αυτό φαίνεται στη διάθεση με την οποία προσεγγίζουμε τους μαθητές μας. Είμαστε ήσυχοι με τη συνείδησή μας και ο αυτοσεβασμός μας είναι έκδηλος σε κάθε χρονική στιγμή της διδασκαλίας του μαθήματός μας.

Επομένως πρέπει να επιδεικνύουμε ευπρέπεια και ευγένεια αλλά όχι δουλοφροσύνη. Για αυτό δεχόμαστε ό,τι είναι δίκαιο και νόμιμο, έστω και αν δεν μας βολεύει υπηρεσιακά, με γενναιοφροσύνη αλλά αποκρούουμε το άδικο και το παράνομο, την άνιση και μεροληπτική μεταχείριση. Με το παράδειγμά μας διδάσκουμε, παιδαγωγούμε και μεγαλώνουμε τους αυριανούς πολίτες και θέλουμε να έχουν το θάρρος της γνώμης τους, γιατί οι μαθητές μας είναι το μέλλον της Δημοκρατίας και της πατρίδας μας. Ας μην τους δίνουμε με τη δική μας στάση λανθασμένα πρότυπα λειτουργίας μέσα σε συλλογικά όργανα, διότι πολλές φορές θα χρειαστεί στη ζωή τους να πάρουν αποφάσεις είτε για τον εαυτό τους είτε για τους άλλους που θα είναι σημαντικές για την εξέλιξή τους.

Ολυμπία Ζαραμπούκασύλλογος διδασκόντωναυτοαξιολόγησηαξιολόγηση