Σύλλογος ΠΕ η Αθηνά: Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης της 6ης Ιουνίου

11:40 13/6/2018 - Πηγή: Alfa Vita

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓENIKHΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ

ΤΗΣ 6ΗΣ ΙΟΥΝΙΟΥ 2018

H Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε « η Αθηνά», που πραγματοποιήθηκε στις 6 Ιουνίου με ικανοποιητική συμμετοχή των συναδέλφων και συναδελφισσών, μπροστά στην 87η Γ.Σ. της ΔΟΕ και τη δράση του Συλλόγου στην παρούσα κοινωνική και εκπαιδευτική

συγκυρία, καταψήφισε τα πεπραγμένα της ΔΟΕ με συντριπτική πλειοψηφία και ταυτόχρονα εμπλούτισε–επαναεπιβεβαίωσε- επικαιροποίησε- επικύρωσε, υπερψηφίζοντας όλες τις ενωτικές αποφάσεις του Συλλόγου και του ΔΣ και το πολιτικοσυνδικαλιστικό, διεκδικητικό και αγωνιστικό πλαίσιο, με το οποίο κινείται και δρα κατά την τρέχουσα συνδικαλιστική χρονιά.

Στη βάση αυτή, η Γ.Σ. τοποθετήθηκε ενάντια στο εκπαιδευτικό μνημόνιο (νέες περικοπές, 30ωρο, συγχωνεύσεις), το νομοσχέδιο για τις νέες δομές στην εκπαίδευση που μεταλλάσσουν το δημόσιο σχολείο, στο ΠΔ 79, σε όλο το πλέγμα των περικοπών Φίλη και Γαβρόγλου στην εκπαίδευση, στην υπονόμευση καθολικής εφαρμογής σε όλη την επικράτεια της δίχρονης προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης, αλλά και ενάντια στα επικείμενα αντιεκπαιδευτικά μέτρα που ετοιμάζονται να δρομολογηθούν το επόμενο διάστημα.

Η Γ.Σ. εμπλουτίζει – επαναεπιβεβαιώνει- επικυρώνει και όλες τις ισχύουσες θέσεις, τοποθετήσεις, διεκδικήσεις και αποφάσεις του Συλλόγου για: την εναντίωση σε κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης και την αποχή από αυτήν με κήρυξη απεργίας-αποχής, τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της Κυβέρνησης, τις εργασιακές σχέσεις και την επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών, τους αναπληρωτές και την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, τους μόνιμους διορισμούς, την ειδική αγωγή, τα ΤΕ, την παράλληλη στήριξη, τα νηπιαγωγεία και το νέο τύπο λειτουργίας των σχολείων, την εγγραφή των προσφυγόπουλων στα σχολεία, τη στήριξη και ενίσχυση των αποφάσεων και του πλαισίου αιτημάτων του συντονιστικού των νηπιαγωγών, τα νέα μνημονιακά μέτρα για τους εργαζόμενους και την κοινωνία, την ανάπτυξη ενός επιθετικού εργατικού και κοινωνικού κινήματος-μαχητικού μετώπου αντίστασης, σύγκρουσης και ανατροπής, ενάντια στην πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΕΕ, ΔΝΤ-ΟΟΣΑ και όλης της συστημικής και μνημονιακής αντιπολίτευσης που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια και αποδέχεται και στηρίζει την κοινωνική λεηλασία.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ, ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ 87 Γ.Σ ΤΗΣ ΔΟΕ

Α) ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ-ΟΟΣΑ

Ο κόσμος της εκπαίδευσης και ολόκληρης της κοινωνίας βρίσκεται για όγδοη χρονιά αντιμέτωπος με το μνημονιακό καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας.

Μετά την ψήφιση των αντικοινωνικών μέτρων της γ’ αξιολόγησης, κυβέρνηση- ελληνικό κράτος συνεχίζουν να εκδηλώνουν την πίστη τους στις δεσμεύσεις της ΕΕ, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και του ΟΟΣΑ και αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν τα 88 νέα προαπαιτούμενα, ως το καλοκαίρι του 2018, στο πλαίσιο της δ’ αξιολόγησης των μνημονίων.

Συνεχίζουν το έργο των μνημονιακών αντικοινωνικών-αντιεκπαιδευτικών πολιτικών όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων-που δημιούργησαν το καθεστώς των μνημονίων, αφήνοντας ακόμα πιο βαθιές χαρακιές στο ήδη πληγωμένο σώμα των εργαζόμενων, των εκπαιδευτικών, των ανέργων και της κοινωνίας:

Μείωση του αφορολόγητου από το 2019. Επανυπολογισμός όλων των συντάξεων ώστε να γίνουν οι μειώσεις από 1.1.2019. Περικοπή του ΕΚΑΣ το 2019. Πλειστηριασμοί 10.000 ακινήτων το 2018 και 120.000 ως το 2021. Πλειστηριασμοί ακινήτων για οφειλές προς στο Δημόσιο (για ποσά πάνω από 500 ευρώ). Αυξήσεις στον ΕΝΦΙΑ και διεύρυνση της φορολογικής βάσης ώστε οι φόροι να αποφέρουν επιπλέον έσοδα μετά την ευθυγράμμιση των αντικειμενικών και εμπορικών τιμών των ακινήτων. Ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας κοινωνικής περιουσίας: πώληση του 30% του Ελευθέριος Βενιζέλος, του 65% της ΔΕΠΑ, του 5% του ΟΤΕ και του 35% των ΕΛΠΕ, ιδιωτικοποίηση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και επιπλέον μέτρα για την είσπραξη των ανεξόφλητων λογαριασμών της ΔΕΗ.

Είναι ακριβώς αυτές οι ακραίες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που ψαρεύουν σε θολά νερά πολιτικό ακροατήριο οι φασίστες-ναζιστές, που υπηρετώντας τις πιο ακραίες συστημικές αντιλήψεις, στοχοποιούν τους ντόπιους , τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τις συλλογικότητες του κινήματος.

Την ίδια στιγμή, είναι τουλάχιστον εξοργιστική η στάση της μνημονιακής αντιπολίτευσης και ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου να μοιράζουν ξανά ψεύτικες υποσχέσεις για «έξοδο από τα μνημόνια» ενώ είναι εκείνοι που βύθισαν τη χώρα στη μνημονιακή κόλαση όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τα δύσκολα είναι πίσω μας και η ανάπτυξη μπροστά μας. Μας δείχνει την «πόρτα εξόδου από τα μνημόνια» για να μας κρύψει τις νέες αλυσίδες. Οι βιομήχανοι μέσω του ΣΕΒ πανηγυρίζουν αφού όπως λένε τα μέτρα αυτά «αποτελούν τη θετική όψη των μνημονίων». Η «δίκαιη ανάπτυξη» για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση ακριβώς εκεί στηρίζεται: στη δραστική μείωση των μισθών και του εργασιακού κόστους.

Την ίδια στιγμή οι κρατούντες εφαρμόζουν στο ακέραιο τα μνημόνια διαρκούς λιτότητας: ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης, ΕΝΦΙΑ, αυξήσεις σε φόρους, ΔΕΗ, τηλεφωνία, νερό, κοινωνικά αγαθά. Αυτή η μνημονιακή πολιτική κυβέρνησης-δανειστών έχει φτωχοποιήσει τους εργαζόμενους και το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η μείωση των συντάξεων και των οικογενειακών επιδομάτων είναι το δώρο της κυβέρνησης στους «θεσμούς» και σε αυτούς που κατέχουν τον πλούτο.

To αφήγημα της κυβέρνησης για την «οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018», αποκρύπτει επιμελώς το καθεστώς επιτροπείας και εφαρμογής σκληρών αντικοινωνικών πολιτικών στο διηνεκές.

Ωστόσο, το δικό μας αφήγημα -του κόσμου της εργασίας- στηρίζεται στη δύναμη της ενότητας και της επανασυσπείρωσης των εργαζομένων, με αιτήματα για τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους, εκπαίδευσης και κοινωνίας. Στηρίζεται στην δυναμική αντίσταση απέναντι στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτροπείας, που δεν μπορεί να έρθει από κάποιον κομματικό φορέα-σωτήρα μια κάποια άγια νύχτα ή από την κρατικοσυνδικαλιστική γραφειοκρατία, και γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να (ξανα)γίνουμε το μαζικό, απειλητικό εκπαιδευτικό-εργατικό και κοινωνικό κίνημα που δεν μπορούν να αγνοήσουν οι κρατούντες. Κίνημα σύγκρουσης και ανατροπής ενάντια στο καθεστώς των μνημονίων κυβέρνησης-ελληνικού κράτους, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, των επιτροπών και των θεσμών τους, της συστημικής και μνημονιακής αντιπολίτευσης που κυβέρνησε και ψήφισε μνημόνια ως τώρα και συνολικά της κρατικής εξουσίας και της ολιγαρχίας του πλούτου.

Η εκπαίδευση στο στόχαστρο του μνημονιακού καθεστώτος !

Ο χώρος της εκπαίδευσης βρίσκεται στο στόχαστρο από τις πολιτικές συμμόρφωσης κυβέρνησης-ελληνικού κράτους στις προσταγές των υπερεθνικών οργανισμών Ε.Ε, ΟΟΣΑ, συνδιαμορφώνουν και υπονομεύουν, μαζί με όλα τα μνημονιακά κόμματα, τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, εντείνουν την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Θυμίζουμε ότι τις τροπολογίες στην εκπαίδευση, για το υποχρεωτικό 30ωρο και τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ενώ η ΔΗΣΥ / ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ/ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ κλπ ένιψε τα χείρας του επιλέγοντας την εξυπνακίστικη τακτική του «παρόν».

Το δημόσιο σχολείο βλέπει τις πληγές του να βαθαίνουν. Οι μεγάλες περικοπές της περιόδου Φίλη ενσωματώθηκαν στο νέο «ΠΔ.79» Γαβρόγλου και στο νόμο για τις νέες εκπαιδευτικές δομές επαναφοράς της αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης, που εισάγουν καινούργιους δρόμους για ασφυκτικό ιεραρχικό-συγκεντρωτικό έλεγχο στη λειτουργία του σχολείου, περαιτέρω περικοπές δομών και προσωπικού, όπως τις τριμελείς επιτροπές εγγραφών για 25άρια τμήματα παντού, τις συμπτύξεις τμημάτων, τον αποδεκατισμό ολοήμερων σχολείων και νηπιαγωγείων, της ειδικής αγωγής, της παράλληλης στήριξης και κάθε αντισταθμιστικής εκπαίδευσης.

Η νέα έκθεση ΟΟΣΑ για την ελληνική εκπαίδευση συντάχθηκε με αίτημα της κυβέρνησης και προωθεί ένα συνολικό πλαίσιο αντιεκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων με άξονες την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας και τη λειτουργία της με όρους επιχείρησης, τη δυνατότητα των διευθυντών να επιλέγουν το διδακτικό προσωπικό, μόνιμο ή έκτακτο, τη συμμετοχή τους στην αξιολόγηση με επισκέψεις στις τάξεις διδασκαλίας, την προσαρμογή της σχολικής προσφοράς στις «τοπικές ανάγκες», την αναζήτηση τοπικών πόρων για τη χρηματοδότηση των σχολείων, την κάθετη κατηγοριοποίησή των εκπαιδευτικών σε «καθοδηγητές, ερευνητές, ανώτατους εκπαιδευτικούς, εκπαιδευτικούς δικτύων και διευθυντές», την αντικατάσταση της «ανελαστικής σχέσης εργασίας» των αναπληρωτών με πενταετείς συμβάσεις μειωμένης απασχόλησης. Η προώθηση της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και της αυτοαξιολόγησης σχολικών μονάδων είναι μια από τις βασικές προτεραιότητες της νέας έκθεσης του ΟΟΣΑ και αναδεικνύεται ο άμεσος στόχος για διαμόρφωση κουλτούρας αξιολόγησης και αποδοχή της αξιολόγησης από το εκπαιδευτικό σώμα ως βασική προϋπόθεση για την προώθηση ενός πιο «ολοκληρωμένου μοντέλου αξιολόγησης» εκπαιδευτικών και σχολείων.

Το νομοσχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης» έρχεται να συμπληρώσει το αντιεκπαιδευτικό θεσμικό πλαίσιο των μνημονιακών αναδιαρθρώσεων και περικοπών (ΠΔ 79, εργασιακό 30ωρο, μηδενικοί διορισμοί). Προωθεί το στόχο της ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ για «διαμόρφωση κουλτούρας αξιολόγησης» φιλοδοξώντας να μετατρέψει όλους τους εκπαιδευτικούς σε αξιολογητές των στελεχών εκπαίδευσης και των σχολικών μονάδων. Διαμορφώνει μια νέα, πιο σύνθετη, συγκεντρωτική και γραφειοκρατική δομή εποπτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπ/κους, με αξιολόγηση, αξιολόγηση/λογοδοσία, δ/ντες manager, ομάδες σχολείων κλπ. Αποδομεί την ειδική αγωγή, αλλάζοντας τον ρόλο των ΚΕΔΔΥ, μεταθέτοντας στους εκπαιδευτικούς του γενικού σχολείου μέσα από εξειδικευμένα προγράμματα την αντιμετώπιση των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.

Η δημοσιοποίηση των δήμων που θα εφαρμόσουν τη Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση 2017-2018 αποτελεί προκλητικό εμπαιγμό καθώς η κυβέρνηση περιορίζει τους δήμους εφαρμογής της υποχρεωτικής δίχρονης σε 184 ακολουθώντας την ίδια μνημονιακή πολιτική περικοπών. Αξιοποιώντας ως πρόσχημα την αντίθετη γνώμη των Δημάρχων, η κυβέρνηση που έχει και την πολιτική ευθύνη της απόφασης, επιλέγει να περιορίσει την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής, κατά κύριο λόγο, στις περιοχές που σχεδόν όλα τα προνήπια ήδη φοιτούν στο νηπιαγωγείο! Απέναντι σε κυβέρνηση, ΚΕΔΕ, ιδιωτικά συμφέροντα, αγωνιζόμαστε για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά ηλικίας 4-6, σε όλη τη χώρα από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη και αποκλειστικά στο δημόσιο, δίχρονο, υποχρεωτικό, Νηπιαγωγείο με κατάργηση των voucher και όλες τις υποστηρικτικές Δομές σε πλήρη ανάπτυξη.

Οι απαντήσεις του Υπουργείου Παιδείας απέναντι στο αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για παρανοήσεις: δήλωσε ότι για μία ακόμα χρονιά δεν θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί αλλά αντίθετα, μετά τον Οκτώβρη θα ανακοινωθεί τριετές πρόγραμμα διορισμών στην εκπαίδευση, θέτοντας συγκεκριμένες προϋποθέσεις που παραπέμπουν στην υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και στα προαπαιτούμενα των αξιολογήσεων. Ταυτόχρονα, με τη συζήτηση για τον τρόπο πρόσληψης ανοίγει την κερκόπορτα για να περάσει η πολιτική προσοντολογίου για τους διορισμούς αμφισβητώντας ευθέως την προϋπηρεσία των αναπληρωτών. Η προϋπηρεσία είναι αποτέλεσμα των μεγάλων αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος που απονομιμοποίησε τον ΑΣΕΠ και την αξιολόγηση και υποχρέωσε σε προσλήψεις και χωρίς αυτόν! Για το τέλος της περιπλάνησης και της εργασιακής ομηρίας χιλιάδων εκπαιδευτικών, για την ανάσα των σχολείων μας και την υπεράσπιση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών μας, απαιτείται να γίνει εδώ και τώρα διορισμός όλων των εκπαιδευτικών που έχουν προσφέρει υπηρεσία στα σχολεία με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο ΟΟΣΑ προστάζει, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθετεί, σύσσωμη η μνημονιακή αντιπολίτευση συμφωνεί και επαυξάνει, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που επιχειρεί αγωνιωδώς να αναδειχθεί στον πιο κυνικό εκφραστή της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής, και η ΝΔ κάνουν το νεοφιλελεύθερο «λαγό» στην αντιεκπαιδευτική αναδιάρθρωση που συντελείται: Δεν χρειάζεται η εκπαίδευση μόνιμους διορισμούς λένε! Για αυτό, συρρικνώνουν τις σχολικές δομές και περικόπτουν θέσεις εργασίας, αναγκάζουν τους εκπαιδευτικούς σε δουλειά στην τάξη μέχρι τα βαθιά γεράματα, προβάλλουν την «αυτονομία» της σχολικής μονάδας και την αξιολόγηση ως μέθοδο για λιγότερους, φθηνότερους και χειραγωγημένους εκπαιδευτικούς, για σχολεία που απεμπολούν το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα τους, ανοίγουν το δρόμο στην εμπορευματοποίηση και την επέλαση των ιδιωτικών συμφερόντων. Απροκάλυπτα πλέον, υποστηρίζουν το επιχειρηματικό εκπαιδευτικό μοντέλο, όπου κανείς δεν είναι μόνιμος και όλοι οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται από το διευθυντή του σχολείου. Γι’ αυτό προβάλλουν ως όραμά τους, την αξιολόγηση-απόλυση, το σχολείο-επιχείρηση, το ιδεολόγημα της αναπόφευκτης ανισότητας και των πρότυπων σχολείων της αριστείας για ολίγους και εκλεκτούς.

«Νέες υποστηρικτικές δομές στην εκπαίδευση» επαναφοράς της αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης και αποδόμησης του δημόσιου σχολείου

Ο νόμος για τις νέες υποστηρικτικές δομές της εκπαίδευσης αποτελεί καθοριστικό βήμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την υλοποίηση των προτάσεων ΟΟΣΑ- Ε.Ε και τη ριζική αντιδραστική αλλαγή του δημόσιου σχολείου, στην κατεύθυνση της πλήρους ικανοποίησης των απαιτήσεων του ΣΕΒ για την ελληνική εκπαίδευση, δηλαδή την αξιολόγηση, τις περικοπές που συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, την «αυτονομία» και την «αποκέντρωση», που την οδηγούν στη λειτουργία της με όρους επιχείρησης σε ένα ιεραρχικό-συγκεντρωτικό δομημένο περιβάλλον επιτήρησης και ελέγχου.

Η προώθηση της «αυτονομίας» των σχολείων σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση νέων ιεραρχικών δομών εποπτείας και ασφυχτικού ελέγχου στα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς, με διευθυντές managers, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση-λογοδοσία των σχολείων, σε συνδυασμό με τα μέχρι τώρα μέτρα για το δημόσιο σχολείο (περικοπές διδακτικού έργου-ΥΑ Φίλη και Γαβρόγλου για το νέο τύπο σχολείου, συρρίκνωση του ολοήμερου σχολείου και νηπιαγωγείου αλλά και όλων των δομών αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, μείωση του μισθολογικού κόστους, «εξορθολογισμός» στη διαχείριση του εκπαιδευτικού προσωπικού, επέκταση της ελαστικής εργασίας, ΠΔ79 με τριμελείς επιτροπές εγγραφών για μετακινήσεις μαθητών και 25 μαθητές σε όλα τα τμήματα, συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολείων, 30ωρο) προετοιμάζουν ένα εφιαλτικό τοπίο για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς .

Συγκεντρωτισμός και συγχώνευση δομών

Την ίδια στιγμή που αποψιλώνει τις ήδη υποβαθμισμένες υποστηρικτικές δομές, μέσω της περίφημης «αυτονομίας –αποκέντρωσης» εισάγει νέες κάθετες ιεραρχικές δομές ασφυκτικού ελέγχου, γραφειοκρατίας και εποπτείας των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.

Στο όνομα της ευελιξίας και «αποκέντρωσης», το Υπ. Παιδείας συγκροτεί τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.). Τα ΠΕΚΕΣ έχουν στην ευθύνη τους τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό, την επιστημονική και παιδαγωγική καθοδήγηση, την οργάνωση της επιμόρφωσης, την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων της περιοχής τους ή λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους την αυτοαξιολόγηση. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των Π.Ε.Κ., των Προϊσταμένων Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και των Σχολικών Συμβούλων. Στην ουσία , δηλαδή, δημιουργούνται εξαιρετικά συγκεντρωτικές δομές, «μικρά υπουργεία παιδείας», που θα συγκεντρώνουν πλήθος αρμοδιοτήτων και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη και υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Τα δημιουργούμενα Κ.Ε.Σ.Υ (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) που θα λειτουργούν σε επίπεδο Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, θα στριμώξουν υπάρχουσες δομές, που θα καταργηθούν και θα συγχωνευτούν εκ νέου, όπως τα Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., ο Σ.Σ.Ν., το Κ.Ε.Σ.Υ.Π., το Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ. και το Ε.Κ.Φ.Ε. Τα δε παλιά Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) θα μετονομαστούν σε Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (ΚΕΑ) και θα επιφορτιστούν με πρόσθετες αρμοδιότητες, συγκεντρώνοντας στον φορέα τους, τους τομείς της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, της Αγωγής Υγείας, των Πολιτιστικών Θεμάτων. Είναι προφανές ότι αυτή είναι μια άκρως συγκεντρωτική αναδιάρθρωση που δεν έχει καμία σχέση με την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων και την ενίσχυση των ήδη υποστελεχωμένων αυτών δομών αλλά με τη συγχώνευση, τη μείωση του κόστους-περικοπές και την υπερσυγκέντρωση εποπτικών μηχανισμών ελέγχου, με αρνητικές συνέπειες στη στήριξη των σχολείων. Έχουμε «συγκεντρωτισμό» όσον αφορά τον πιο σφικτό έλεγχο του κράτους στο να υλοποιούνται απρόσκοπτα όλες οι μνημονιακές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση και «αυτονομία» όσον αφορά την μεταφορά των λειτουργικών, χρηματοδοτικών υποχρεώσεων του στα σχολεία, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς.

Η εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών και η γραφειοκρατία στους συλλόγους διδασκόντων παίρνει μια νέα διάσταση

Σχολικό συμβούλιο, ομάδες σχολείων, ΠΕΚΕΣ, ΚΕΣΥ, Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, ΙΕΠ, Υπουργείο επιτηρούν και ελέγχουν το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί λογοδοτούν για το επίπεδο συμμόρφωσης τους στην αντιδραστική αλλαγή της εκπαίδευσης. Αμέτρητες είναι οι συνεδριάσεις που προβλέπονται από το νομοσχέδιο, που έρχονται να προστεθούν σε όλες όσες προβλέπονται από τα ΠΔ και τις Υ.Α για τη λειτουργία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Οι Σύλλογοι Διδασκόντων, με ορισμό υπεύθυνων για κάθε πτυχή λειτουργίας του σχολείου, καλούνται να διαχειριστούν όλα τα προβλήματα, με τις υποστηρικτικές δομές να εξαϋλώνονται. Όλα αυτά σε ένα τοπίο βίαιης φτωχοποίησης των εκπαιδευτικών, με την ελαστική εργασία να επεκτείνεται, και τους εκπαιδευτικούς να μένουν εγκλωβισμένοι εξαιτίας του συνταξιοδοτικού ως τα 67 τους χρόνια ή να μην συνταξιοδοτούνται εξαιτίας των συντάξεων-φιλοδώρημα. «Αυτονομία και αποκέντρωση» για τη δημιουργία ιδιωτικοοικονομικών ζωνών λειτουργίας και συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου, λογοδοσία, ασφυκτικός έλεγχος και συμμόρφωση των εκπαιδευτικών στη διαχείριση της κανονικότητας των μνημονίων, όπως διαχείριση των κενών, της οικονομικής ασφυξίας των σχολείων, των τεράστιων κοινωνικών και μορφωτικών προβλημάτων των μαθητών μας.

Είναι ένας νόμος –βαθιά αντιδραστική τομή που αποδομεί την πολύπαθη ειδική αγωγή

Όλα όσα έχουν εκτεθεί παραπάνω, εκφράζονται με ακραίο τρόπο στις διατάξεις του νσχ που αφορούν την ειδική αγωγή και την εκπαίδευση των μαθητών ΑμΕΑ στα σχολεία (άρθρα 6,7,8,9,10,11).

Ο νόμος αυτός υλοποιεί τις πολιτικές του ΟΑΣΑ και της Ε.Ε. για την ειδική εκπαίδευση. Ενσωματώνει την αντίληψη ότι η αναπηρία είναι μια κοινωνική κατασκευή και δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερη αντιμετώπισή της τόσο από πλευράς δομών όσο και από πλευράς δικαιωμάτων. Τσουβαλιάζουν τα πάντα, σβήνοντας την έμφαση που χρειάζεται να έχει ο ανάπηρος μαθητικός πληθυσμός, τους στόχους και τον προσανατολισμό που πρέπει να σηματοδοτεί η ειδική εκπαίδευση.

Τα ήδη υποβαθμισμένα, από άποψη προσωπικού και υποδομών, ΚΕ.Δ.Δ.Υ. (Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης Ειδικών Εκπαιδευτικών Αναγκών) καταργούνται και τη θέση τους παίρνουν τα Κ.Ε.Σ.Υ. (Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης). Στις αρμοδιότητες των ΚΕΣΥ προστίθενται και αυτές που προκύπτουν από την εξαφάνιση άλλων δομών, όπως αυτή του επαγγελματικού προσανατολισμού. Την ίδια στιγμή εξαφανίζονται κομβικές λειτουργίες της ειδικής αγωγής όπως αυτή της διάγνωσης και άρα της καταγραφής ειδικών αναγκών των μαθητών και των σχολείων που οφείλει να καλύψει δωρεάν το δημόσιο. Τουναντίον η ευθύνη κάλυψής τους μετατοπίζεται στους εκπαιδευτικούς των σχολείων, που οφείλουν μέσα από τη συγκρότηση ειδικών επιτροπών να διαμορφώνουν εξατομικευμένα προγράμματα στήριξης των μαθητών, να διαμεσολαβούν στην επικοινωνία με τα ΚΕΣΥ, να εντατικοποιούν την εργασία τους και την συνεργασία με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς κλπ.

Από τα ΚΕΔΔΥ στα ΚΕΣΥ εξαφανίζεται εντελώς η λειτουργία της διάγνωσης. Το βάρος ρίχνεται υποτίθεται στη συμβουλευτική υποστήριξη, που όμως δεν μπορεί να γίνει από γραφεία ή με επισκέψεις. Η κατάργηση δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης (των ΚΕΔΔΥ που αντί να αναβαθμιστεί ο ρόλος και η λειτουργία τους με μόνιμο προσωπικό και προσλήψεις και μικρότερο τομέα ευθύνης τους) καταργεί στην πράξη και τα δικαιώματα των αναπήρων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής τους ζωής.

Μετατοπίζει τη συζήτηση από την αποδοχή της αναπηρίας ως ένα πραγματικό γεγονός που θέλει και απαιτεί κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα και περιβάλλοντα στην αντίληψη της «πλήρους ένταξης». Παρά τις διακηρύξεις του δεν υπερασπίζεται τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, αντίθετα οδηγεί στην περιθωριοποίησή τους και στην έξοδό τους από το σχολείο. Επιδιώκει να μετατοπίσει την ευθύνη από την πολιτεία στον εκπαιδευτικό. Αυτός είτε μέσα από τις ΕΔΕΑΥ είτε μέσα από τις ομάδες στήριξης, θα επιλέξει, θα σχεδιάσει, θα υλοποιήσει το διαφοροποιημένο αναλυτικό πρόγραμμα, θα αξιολογήσει τον μαθητή και στο τέλος θα αξιολογηθεί και αυτός κατά πόσο πέτυχε τους στόχους που τέθηκαν. Το σ/ν είναι άρρηκτα δεμένο με την αυτοαξιολόγηση και αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, συνδέεται με την υποχρεωτική τριαντάωρη παραμονή στο σχολείο. Στο σ/ν δεν υπάρχει καμία αναφορά στις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που έχει ανάγκη η ειδική εκπαίδευση, στον αχαρτογράφητο μαθητικό πληθυσμό, στην έλλειψη δημόσιων δομών που θα παρέχουν θεραπείες.

Και μόνο μετά από την αξιολόγηση αυτών των δράσεων και την αποτυχία τους, δικαιούνται να στείλουν το μαθητή για αξιολόγηση στο ΚΕΣΥ και αυτό μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του γονέα. Στο μεταξύ, η μη ύπαρξη διάγνωσης σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει καν το ελάχιστο μέτρο μείωσης των μαθητών στο τμήμα!

Η κατάργηση των δομών ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης αντί της αναβάθμισής τους (με μαζικούς διορισμούς, για να λειτουργούν με μόνιμο προσωπικό και μικρότερο τομέα ευθύνης) μαζί με την κατάργηση των επιδομάτων αναπηρίας, επιδιώκει να στρέψει τους γονείς των ΑμΕΑ στον ιδιωτικό τομέα, κατά τα πρότυπα της ΕΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Καταργεί, στην ουσία, τα δικαιώματα των μαθητών ΑμΕΑ.

Επιβολή της αξιολόγησης μέσω της εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης

Σε αυτό το πλαίσιο η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση ως βασικό εργαλείο προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών επανέρχεται, αλλά μετονομάζεται σε “Συλλογικό προγραμματισμό και ανατροφοδοτική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων”. Όσο και αν επιχειρεί να εμφανίσει το Υπουργείο την αυτοαξιολόγηση ως μία εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, το ίδιο το κείμενο το διαψεύδει εφόσον το προϊόν της υποβάλλεται σε ανώτερα διοικητικά όργανα, ελέγχεται/ευθυγραμμίζεται με τις υποδείξεις τους και οδηγεί αναπόφευκτα σε κωδικοποίηση, συγκρισιμότητα, διαφοροποίηση, κατάταξη, ανταγωνισμό και κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων. Η αυτοαξιολόγηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αυτοαξιολόγησης του 2013 της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ .

Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, οι παρατρεχάμενοι του Υπουργείου Παιδείας, η Ν.Δ δια στόματος της κ. Κεραμέως μιλούν για κατάργηση της αξιολόγησης. Σαφής η προσπάθεια όλων. Είτε δια πανηγυρισμών είτε δια καταγγελιών επιδιώκουν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα προκείμενου να κάνουν το λαγό με κάθε τρόπο, ώστε να επαναπροωθηθεί η αξιολόγηση (κατά ΟΟΣΑ).

Το νομοσχέδιο είναι ξεκάθαρο:

άρθρο 47, παράγραφος 2: “Ο σύλλογος διδασκόντων, κατά την έναρξη κάθε σχολικού έτους, συνέρχεται και προγραμματίζει το εκπαιδευτικό έργο για το τρέχον σχολικό έτος, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση ανατροφοδοτικής αποτίμησης του προηγούμενου σχολικού έτους, καθώς και τις απόψεις του σχολικού συμβουλίου στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του, το οποίο οφείλει να έχει προηγουμένως συγκληθεί για αυτό το θέμα. Στη συνεδρίαση αυτή ο σύλλογος διδασκόντων μπορεί να καλεί στελέχη του ΠΕ.Κ.Ε.Σ., του Κ.Ε.Σ.Υ., του Κ.Ε.Α., μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι., μέλη των Ερευνητικών Κέντρων και άλλων εποπτευόμενων από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων φορέων, που κατά την κρίση του μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός κατάλληλου σχεδίου δράσης για την επίτευξη των στόχων του εκπαιδευτικού έργου.” Ο Σύλλογος διδασκόντων προγραμματίζει και αξιολογεί-λογοδοτεί για το εκπαιδευτικό έργο, σε συνεργασία με το σχολικό συμβούλιο (γονείς, μαθητές, Τ.Α) και δυνητικά με την παρουσία όλων των νέων δομών.

άρθρο 47, παράγραφος 3: “Οι θεματικοί άξονες αναφοράς του συλλογικού προγραμματισμού και της ανατροφοδοτικής αποτίμησης, καθώς και ο τύπος των σχετικών εκθέσεων, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π.”. Το Υπουργείο Παιδείας συνεπώς, και καμιά εσωτερική δημοκρατική λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων, θα διαμορφώνει τους άξονες, τα θέματα, καθώς και τις φόρμες “προγραμματισμού” και “αποτίμησης”. Οι Σύλλογοι απλώς είναι υποχρεωμένοι να συμμορφωθούν και να υλοποιήσουν.

άρθρο 47, παράγραφος 4: “O σύλλογος διδασκόντων, σε τακτικές συνεδριάσεις στη διάρκεια του σχολικού έτους, συζητά διεξοδικά επί της πορείας του αρχικού συλλογικού προγραμματισμού και προβαίνει, αν κρίνει ότι είναι αναγκαίο, σε ανασχεδιασμό ή στις απαιτούμενες διορθωτικές κινήσεις”. Τακτικές συνεδριάσεις κατά τα πρότυπα του 2013, για την εκτίμηση της πορείας της αυτοαξιολόγησης

άρθρο 47, παράγραφος 5: Στο τέλος κάθε σχολικού έτους ο Σύλλογος διδασκόντων αποτιμά παίρνοντας υπόψη του και πάλι την άποψη του σχολικού Συμβουλίου.

Τέλος ο Σύλλογος διδασκόντων καταθέτει τις εκθέσεις στα ΠΕΚΕΣ και ο συντονιστής καταθέτει τις παρατηρήσεις τις οποίες ο σύλλογος λαμβάνει υπόψη του.

Επιτελικό ρόλο αποκτά η ΑΔΙΠΔΕ.

Ο νόμος αναπαράγει και αναπροσαρμόζει τον επιτελικό ρόλο της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.) η οποία «εγγυάται τη διαφάνεια όλων των δράσεών της στο πλαίσιο της αξιολόγησης της ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος και της συμμετοχής της στην αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης», «Μεταξιολογεί τα συστήματα αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος και των στελεχών της εκπαίδευσης»,

«Διαμορφώνει, οργανώνει, εξειδικεύει, τυποποιεί και δημοσιοποιεί εκ των προτέρων τις διαδικασίες αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος και τα σχετικά κριτήρια και δείκτες, στο πλαίσιο, ιδίως, αντίστοιχων διεθνών προτύπων», «Αναπτύσσει ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα διαχείρισης και βάση δεδομένων της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, σε συνεργασία με τις υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων και τους φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό». Η εξωτερική αξιολόγηση μέσω της ΑΔΙΠΔΕ θα έχει καθοριστικό ρόλο διαμορφώνοντας την αξιολόγηση με βάση τα πρότυπα των υπερεθνικών οργανισμών ΟΟΣΑ, Ε.Ε.

Επομένως, οι διαδικασίες «προγραμματισμού και αποτίμησης των σχολικών μονάδων», εντάσσονται στις ευρύτερες διαδικασίες αξιολόγησης ποιότητας του εκπαιδευτικού συστήματος. Από τη στιγμή μάλιστα που υποβάλλονται σε ανώτερα όργανα, κωδικοποιούνται, επεξεργάζονται κλπ. όπως σημειώσαμε πριν. Άλλωστε, όπως η ίδια η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. διαπίστωνε σε σχετική έκθεσή της στις 21/3/2017: «Τέλος, η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε., αρμόδια κατά νόμο τόσο για την εσωτερική αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση), όσο και για την εξωτερική αξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας, θεωρεί ότι η αυτοαξιολόγηση είναι σημαντικότερη της εξωτερικής αξιολόγησης και επισημαίνει ότι η πρώτη πρέπει να προηγηθεί και να στηριχθεί πολύτροπα. Καθώς οι δύο αυτές μορφές αξιολόγησης επιτελούν διαφορετικό ρόλο, μπορεί στο μέλλον και, αφού έχει εμπεδωθεί κουλτούρα αξιολόγησης». Και επειδή δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, τα ίδια ακριβώς καλούνταν να υλοποιήσουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων με την αυτοαξιολόγηση της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου: τυποποιημένες φόρμες, κατάθεση σχεδίων δράσης για καινοτομίες, υλικοτεχνική υποδομή, συνεργασίες με φορείς και τοπική κοινωνία κλπ. και λογοδοσία για τα αποτελέσματα. Ομοίως τα σχολεία καλούνταν να καταθέσουν εκθέσεις στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΙΕΠ τότε, στο ΠΕΚΕΣ τώρα.

Ο νόμος εισάγει την πιο άγρια, ατομική αξιολόγηση. Το Π.Δ. 152 καταργείται, η ατομική αξιολόγηση όμως, ΟΧΙ!

Το ΠΔ152 συγκαταλέγεται στη μεγάλη συλλογή νόμων, υπουργικών αποφάσεων και προεδρικών διαταγμάτων που εδώ και 21 ολόκληρα χρόνια, από την εποχή του 2525/97 του Γεράσιμου Αρσένη ως σήμερα, έμειναν στα χαρτιά, καθιστώντας τη θεσμοθετημένη αξιολόγηση ένα κενό γράμμα. Έμειναν στα χαρτιά, νεκρό γράμμα, καταργήθηκαν στην πράξη, από την οργανωμένη συλλογική δράση του εκπαιδευτικού κινήματος, από τους συλλογικούς αγώνες μας. Το μπλοκάρισμα του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης και ο παροπλισμός του πιστώνονται στους συλλογικούς αγώνες μας της ζωντανής εκπαίδευσης.

Η κυβέρνηση πήρε υπόψη της την εμπειρία από τις μάχες του εκπαιδευτικού κινήματος σχετικά με την αξιολόγηση. Γι' αυτό επανέρχεται, αρχικά μετατρέποντας όλους τους εκπαιδευτικούς σε αξιολογητές, και μεγάλο τμήμα του εκπαιδευτικού σώματος σε αξιολογούμενους κάθε χρόνο, ώστε αφού αποδεχτούμε αυτούς τους ρόλους, και "εμπεδωθεί η κουλτούρα της αξιολόγησης" να γενικεύσει αμέσως μετά την αξιολόγηση. Είναι αφελές να θεωρήσουν οι εκπαιδευτικοί ότι οι ίδιοι θα αξιολογούν αλλά δε θα αξιολογούνται.

Η ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ του 2017, αλλά και οι ετήσιες εκθέσεις της Ε.Ε για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βάζουν ως προτεραιότητα τη διαμόρφωση “κουλτούρας αξιολόγησης”.Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλοντας να αποφύγει τη σύγκρουση και την αντιπαράθεση με το εκπαιδευτικό κίνημα, έχοντας στο μυαλό της τη σύγκρουση του 2013 με την αξιολόγηση της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα συντριπτικά ποσοστά στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση στο Δημόσιο (που έφτασαν το 70% παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς) καταργεί το Π.Δ152 . Στην πράξη όμως ανοίγει διάπλατα την πόρτα της γενίκευσης της ατομικής αξιολόγησης.

Στο όνομα της ανάδειξης “άξιων” και “ικανών” στελεχών εκπαίδευσης προχωρά στην ατομική αξιολόγηση ακόμη και των υποδιευθυντών σχολείων. Καθιστά όλους τους εκπαιδευτικούς των σχολείων αξιολογητές των διευθυντών και υποδιευθυντών με ανώνυμα τυποποιημένα ερωτηματολόγια, κριτήρια και βαθμολογική κλίμακα κατ’ εικόνα και ομοίωση του Π.Δ.152 τα οποία θα λαμβάνονται υπόψη στις κρίσεις. Έτσι λοιπόν η περίφημη εκλογή διευθυντών από τους Σ.Δ το 2015, έγινε “γνωμοδότηση του Σ.Δ” το 2017 και ατομική αξιολόγηση το 2018. Όταν με την αξιολόγηση στο δημόσιο αξιολογούνται και οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε διοικητικές θέσεις, όταν πάνω από το 50% των νηπιαγωγών που κατέχουν θέση προϊσταμένης-ου θα αξιολογηθεί άμεσα και ατομικά, γίνεται κατανοητό πως ένα μεγάλο κομμάτι των εκπαιδευτικών βρίσκεται υπό καθεστώς αξιολογούμενου και είναι ζήτημα χρόνου η επέκταση της στο σύνολο των εκπαιδευτικών.

Ο κ. Γαβρόγλου παίρνοντας μαθήματα από την κ. Γεροβασίλη επιχειρεί να νομοθετήσει τον αυταρχικό-αντιδημοκρατικό αποκλεισμό από θέσεις ευθύνης σε όσους αρνηθούν την αξιολόγηση. Είναι πια φανερό! Ο ρόλος της αξιολόγησης αποκαλύφθηκε από την αδημονία του υπουργού Κ. Μητσοτάκη το 2013 να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά στις απολύσεις και τη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών. Είναι ένας στρατηγικός ρόλος, ένα εργαλείο για τη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, την απαξίωσή της και την λειτουργία της με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Τώρα βέβαια, αξιοποιώντας επικοινωνιακά την κυνικότητα του πολιτικού προγράμματος της Ν.Δ για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσπαθεί να κρύψει τους σχεδιασμούς της και να υποστηρίξει πως είναι αγαθή η έννοια της αξιολόγησης αλλά είναι κακή, αν την εφαρμόσει ο κ. Μητσοτάκης.

Με το συγκεκριμένο νόμο όχι μόνο δεν καταργεί την αξιολόγηση το Υπουργείο Παιδείας αντίθετα, την «εκσυγχρονίζει», τη μοντάρει, και την ευπρεπίζει με πολύ σχεδιασμένο, ομολογουμένως τρόπο, έτσι ώστε προχωρώντας να την κάνει πιο ευκολοχώνευτη. Είναι φανερό ότι το Υπουργείο Παιδείας προχωρά βήμα-βήμα προς την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας ως βασικό εργαλείο της «αυτόνομης» λειτουργίας της και ιδιωτικοποίησης της. Η ατομική αξιολόγηση με το μανδύα της αξιολόγησης των στελεχών επιχειρεί να εμπεδώσει τη διάκριση των εκπαιδευτικών σε άξιους για να δουλέψουν και ανάξιους προς απόλυση, συνεργάσιμους στη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών μας δικαιωμάτων και μη συνεργάσιμους.

Το εκπαιδευτικό κίνημα θα υπερασπιστεί την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο, θα καταργήσει στην πράξη και το νέο θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, θα ορθώσει τους αγώνες και τις αντιστάσεις του απέναντι στη ΝΔ και σε όλα τα συστημικά κόμματα που έχουν ανάλογο όραμα αξιολόγησης μ΄ αυτό της Ε.Ε.-Ο.Ο.Σ.Α. Απέναντι στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση που επανέρχεται ως βασική επιλογή των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών Οργανισμών.

Είναι ένας νόμος που θέτει το εκπαιδευτικό κίνημα σε θέση μάχης

Η μάχη που δώσαμε με όλη μας τη δύναμη το 2014, ενάντια στην αξιολόγηση της κυβέρνησης Σαμαρά, ήταν μια μάχη ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, στον κανιβαλισμό των ανθρωπίνων και εργασιακών σχέσεων, στην τυποποίηση της εκπαιδευτικής πράξης, στην υποδούλωσή της από τα ερωτηματολόγια, τους δείκτες και τα ποσοστά. Την ίδια μάχη θα δώσουμε και πάλι, σε πείσμα της κυβέρνησης-ελληνικού κράτους- θεσμών, Ε.Ε., ΟΟΣΑ, ΣΕΒ, μνημονιακής αντιπολίτευσης που εξουσιάζουν και καταπιέζουν τη ζωή μας.

Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχουν σε καμία περίπτωση σε νέα απόπειρα εγκλωβισμού του εκπαιδευτικού κινήματος σε στημένες διαδικασίες «διαλόγου» και να κηρύξουν τώρα απεργία-αποχή, από κάθε διαδικασία αποτίμησης –προγραμματισμού, αυτοαξιολόγησης και αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού! Κανείς αξιολογητής κανενός! Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και αποφασιστικούς, μαχητικούς αγώνες, για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης. Ενεργοποιούμε την απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

Να καταργηθεί τώρα ο νόμος για τις νέες δομές Δεν συνδιαλεγόμαστε – δεν συνδιαχειριζόμαστε την αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική. Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώναΌχι στην “αυτονομία –αποκέντρωση” διάλυσης του δημόσιου σχολείου και στην λειτουργίας του με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Η δημόσια Παιδεία είναι δημόσιο, δωρεάν κοινωνικό αγαθό. Πραγματική ενίσχυση των δομών στήριξης της ειδικής αγωγής και όχι συρρίκνωσή της. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί. Αύξηση των δαπανών για τα σχολεία.Όχι στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση. Να καταργηθεί όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης, εσωτερικής, εξωτερικής, σχολείων και εκπαιδευτικών. Κατάργηση της ΑΔΙΠΔΕ. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική εξέλιξη για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας

(Η απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης-αυτοαξιολόγησης δεν έχει απολύτως καμιά οικονομική επιβάρυνση για όλους τους συναδέλφους)

Στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων της κυβέρνησης το Υπoυργείο Παιδείας, ως φορέας των νεοφιλελεύθερων στρατηγικών πολιτικών της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, επαναφέρει την αυτοαξιολόγηση και την αξιολόγηση στην εκπαίδευση με το νόμο για τις νέες δομές. Η εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης αποτελεί το πρώτο κρίσιμο