Συντονιστική Επιτροπή Εκπαιδευτικών σε Διαθεσιμότητα ΕΛΜΕ Λάρισας: Για σένα που νομίζεις..

11:18 12/11/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Για σένα που νομίζεις..

Όταν ήρθαν να πάρουν…

Ανήκει στον Friedrich Gustav Emil Niemöller (14 January 1892 – 6 March 1984) ένα γερμανό αντιναζιστή λουθηρανό πάστορα ι οποίος αρχικά υπήρξε υποστηρικτής του Χίτλερ.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν τσιγγάνος.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν κομμουνιστής.

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.

Δεν ήμουν Εβραίος.

Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,

Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…

Για σένα που νομίζεις..

Ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..

Ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο και

να σε διώξουν γιατί δεν έχεις λεφτά..

Ότι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν

Ότι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου για χρέη στο Δημόσιο,

θα τη γλυτώσεις

Ότι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..

Ότι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..

Ότι επειδή έχεις οργανική και πλήρες ωράριο,

δεν υπάρχει το καθεστώς της διαθεσιμότητας..

Κληθήκαμε στις 5/11/2014 να ψηφίσουμε τα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπούν. Τα πρόσωπα που εμείς θεωρούμε ικανά δεδομένων των συγκυριών, να αντιταχτούν στις αδικίες και να συνταχθούν στο πλευρό των εργαζόμενων εκπαιδευτικών.

Ο κλάδος βάλλεται από παντού. Δεν είναι η πρώτη φορά. Καμιά κοινωνική ομάδα δε διεκδικεί το αλάθητο και δεν πρέπει να το διεκδικεί. Όλοι προσπαθούμε, ο καθένας από τη δική του θέση, να κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά μας και να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο. Είναι όμως αδιανόητο να μην προστατεύουμε μέρος του συνόλου μας, να αδιαφορούμε για την τύχη συναδέλφων που μήνες πριν δουλεύαμε μαζί στο ίδιο σχολείο. Τι μάς σταματά πια από το να αντιδράσουμε; Τι μάς εμποδίζει να είμαστε ενωμένοι και να στηλιτεύουμε την αδικία; Τι είναι αυτό που θα μάς κινητοποιήσει κάποια στιγμή;

Και εξηγούμαστε.

Εκπαιδευτικοί της Τεχνολογικής εκπαίδευσης εδώ και δεκαέξι μήνες έχουν τεθεί σε ένα ιδιότυπο (ή όχι;) καθεστώς διαθεσιμότητας-κινητικότητας. Παραμένουν στα σπίτια τους, όμηροι της πολιτικής και των πολιτικών που κυβερνούν τον τόπο. Επιλέχτηκαν να θυσιαστούν. Η ίδια η κυβέρνηση κατόπιν εντολής των δανειστών (ή όχι;) δια των υπουργών της, δύο μέχρι στιγμής του Υπουργείου Παιδείας και ενός του Διοικητικής Μεταρρύθμισης επιμένει στην πολιτική της "αναδιάρθρωσης" του δημοσίου.

Τους κρατά αιχμαλώτους-ομήρους και σε συνεργασία με την "ανεξάρτητη" εξουσία των δικαστών τούς καταδικάζει σε εργασιακό θάνατο. Τους αφαιρεί το αναφαίρετο δικαίωμα του εκλέγεσθαι. Είναι ή δεν είναι αυτή η ομάδα ανθρώπων-υπαλλήλων κομμάτι του περιβόητου καθεστώτος διαθεσιμότητας-κινητικότητας σύμφωνα με τα λεγόμενα της κυβέρνησης; Αν είναι, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση θα πρέπει να συμμετέχει ενεργά στο δημόσιο βίο του κλάδου στον οποίο ακόμη ανήκει. Αν όχι , τότε υπάρχει καταφανής και κατάπτυστη καταπάτηση δικαιωμάτων των πολιτών.

Αναλογίστηκε κανείς τις ευθύνες του κλάδου και της ηγεσίας του;

Αναλογίστηκε κανείς την αδικία που διαπράττεται; Τη μια από τις πολλές (ήδη αλωμένες) κερκόπορτες που ανοίγονται στις άνομες και αδηφάγες ορέξεις των εξουσιαστών;

Και θα σκεφτεί κανείς:

Δεν αγγίζει το δικό μου κλάδο, δεν απειλεί άμεσα τα δικαιώματά μου.

Και σιωπά......

Πρέπει όμως όλοι να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Πλήγμα στα αναφαίρετα δικαιώματα ενός κλάδου σημαίνει αντίδραση και κινητοποίηση όλων. Δεν μπορεί κανείς να σιωπά πια στη συνεχιζόμενη υποβάθμιση - συρρίκνωση της Τεχνολογικής εκπαίδευσης, στο συνεχιζόμενο έγκλημα της ομηρίας συναδέλφων που είχαν την ατυχία να ανήκουν στο πιο εύρωστο κομμάτι της Τεχνολογικής εκπαίδευσης. Είναι απροκάλυπτη η αδικία της θυσίας των συναδέλφων των καταργηθέντων και δωρισμένων στην ιδιωτική πρωτοβουλία ειδικοτήτων αλλά και των ονείρων για φοίτηση και επαγγελματική αποκατάσταση μιας ολόκληρης νέας γενιάς της κοινωνίας.

Δεν μπορούμε πια να σιωπούμε άλλο. Πρέπει να αντιδράσουμε. Οι δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να ενωθούν για να σταθούν φραγμός στις αδικίες που καθημερινά πια διαπράττονται. Αλλά για γίνει αυτό πρέπει ο καθένας να σκύψει στον εαυτό του, να αναλογιστεί τις αντοχές που έχει ή δεν έχει για μια ακόμη αδικία, να νιώσει την αιδώ και την ασχημοσύνη των καιρών μας ,να αντισταθεί.

Συντονιστική Επιτροπή Εκπαιδευτικών σε Διαθεσιμότητα Ε.Λ.Μ.Ε. Ν. Λάρισας

Tags: ΕΛΜΕ Λάρισαςσυντονιστική επιτροπή εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα Tweet

View the discussion thread.