Τα αιματηρά γεγονότα της Μυτιλήνης

16:24 27/2/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Θράσος Αβραάμ

82 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από μια όχι και τόσο ιδιαίτερα γνωστή εξέγερση που έγινε τον Φλεβάρη του 1936 από τον λαό της Μυτιλήνης. Η ζωή στην πόλη αλλά και τα χωριά της Λέσβου ήταν πολύ δύσκολη αυτή τη χρονιά καθώς υπήρχε τεράστια ανεργία αλλά και το κύριο προϊόν του νησιού η ελιά είχε μεγάλη πτώση.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής σε ορισμένες κατηγορίες εργατών οι ανεργία άγγιζε το 50% ενώ όλοι οι καπνεργάτες του νησιού ήταν άνεργοι. Τα πράγματα δεν ήταν

καλύτερα για τους μικρούς επαγγελματίες και εμπόρους της πόλης. Αποτέλεσμα όλης αυτής της κατάστασης ήταν να υπάρχει πείνα. Στα χωριά και στην πόλη οι πεινασμένοι συντηρούνται με βοηθήματα. Όπως σημειώνει ο "Ρ" της εποχής: «σε μερικά χωριά όπως στα Πάμφιλα και στη Μόρια αναγκάστηκαν οι αρχές να δίνουν επί τρείς ημέρες μισή οκά ψωμί και 5 δραχμές την ημέρα σε κάθε οικογένεια ανέργων και απόρων».
Το φυτίλι που άναψε το μπαρούτι της εξέγερσης ήταν μια συγκέντρωση πάνω από 1.000 εργατών και ανέργων με τις γυναίκες και τα παιδιά τους έξω από το Δημαρχείο της Μυτιλήνης στην οποία ζητούσαν ψωμί και δουλειά. Στη συγκέντρωση οι χωροφύλακες χρησιμοποίησαν τα όπλα εναντίον των διαδηλωτών. Τραυματίστηκαν τρεις εργάτες ενώ ο λαός απάντησε με πέτρες εναντίον των αστυνομικών. Το γεγονός της επίθεσης εναντίον των διαμαρτυρόμενων εργατών και ανέργων ξεσήκωσε όλη την πόλη. Μια πορεία χιλιάδων ανθρώπων σχηματίστηκε και με επικεφαλής τους ανθρώπους του Παλλαϊκού Μετώπου πηγαίνουν στο κτίριο της Γενικής Διοίκησης του νησιού. Οι διαδηλωτές ζητούσαν την άμεση φορολογία των τραπεζών, των εταιρειών και των πλουσίων για να αντιμετωπιστεί άμεσα η κατάσταση. Ζητούν επίσης 2 εκατομμύρια δραχμές από το κράτος για ταχτικά επιδόματα. Έξω από τη Γενική Διοίκηση έχουν παραταχθεί μονάδες στρατού και ο συνταγματάρχης ζητάει από τους φαντάρους να κάνουν χρήση των όπλων τους προκειμένου να διαλύσουν τους διαδηλωτές, εκείνοι αρνούνται. Τα στρατιωτικά τμήματα αποσύρονται και οι εξεγερμένοι Μυτιληνιοί γίνονται κύριοι της πόλης τους μιας και η διαμαρτυρία είχε λάβει παλλαϊκό χαρακτήρα.
Στο μεταξύ οικογένειες προσφύγων που ήταν εγκαταστημένες σε παραπήγματα καταλαμβάνουν νεόκτιστα σπίτια στην Καλλιθέα. Μπορεί να μην έγιναν όλα τα αιτήματα της εξέγερσης δεκτά αλλά τις επόμενες μέρες άρχισε να μοιράζεται ψωμί στους ανέργους και τις οικογένειες τους ενώ οι αρχές αναγκάστηκαν να αρχίσουν ορισμένα μικρής κλίμακας έργα προκειμένου να απασχοληθεί ένας αριθμός ανέργων. Μετά τα γεγονότα αυτά ακολούθησε ένα όργιο τρομοκρατίας και συλλήψεων που όμως δεν πτόησαν το αδούλωτο φρόνημα των εργατών και ανέργων που συμμετείχαν στην εξέγερση και έβγαλαν πολύτιμα συμπεράσματα που θα τα χρησιμοποιήσουν στα κατοπινά χρόνια. Αν και έχουν περάσει 82 χρόνια τα αιτήματα αυτής της εξέγερσης για ψωμί, δουλειά, φορολογία των τραπεζών και των πλουσίων παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ.

Ετικέτες: Θράσος Αβραάμ