Τα παιδιά μας δεν θα ζήσουν στα συντρίμμια του Σαμαρά

09:44 10/3/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Πέτρος Κατσάκος

Χαράματα έξω από την εφορία της Καλλιθέας. Οι πρώτοι εργαζόμενοι προχωρούν βιαστικοί μέσα στο ψιλόβροχο στην οδό Θησέως. Μπροστά στο κτήριο της εφορίας μια ομάδα γυναικών απλώνουν βιαστικά το πανό, βάζουν μπαταρία στο φορητό μεγάφωνο και τα συνθήματα ξεκινούν. Από τον Σεπτέμβρη του 2103, οπότε και 595 γυναίκες με ειδικότητα καθαρισμού του υπουργείου Οικονομικών μπήκαν στο καθεστώς της κινητικότητας, ξεκίνησε και ένας ανένδοτος αγώνας «που θα ολοκληρωθεί την ημέρα που θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας» βροντοφωνάζει

καθημερινά η Δήμητρα Μανώλη. Μία από τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες που εδώ και μήνες δίνουν καθημερινά το "παρών" έξω από υπουργεία και εφορίες διεκδικώντας «το δικαίωμα να ζήσουμε με το κεφάλι ψηλά». Η Δήμητρα, μετά από 17 χρόνια δουλειάς στη ΔΟΥ της Νέας Ιωνίας Βόλου, όπως λέει η ίδια «με έναν σύζυγο ανάπηρο και δύο άνεργα παιδιά κατάφερνα με τα 500 ευρώ να κρατάω την οικογένειά μου ζωντανή». Η φωνή της βράζει από θυμό καθώς τις τελευταίες ημέρες ήρθε από τον Βόλο για να βρεθεί στο πλευρό των υπολοίπων γυναικών της καθαριότητας που δίνουν τον αγώνα της αξιοπρέπειας. Αγκαλιάζει βουρκωμένη τη Δέσποινα Κωστοπούλου που στέκεται δίπλα της και μας λέει πως αισθάνεται υπερήφανη για τις συναδέλφισσές της.

«Η Δέσποινα με φιλοξενεί στο μικρό της διαμέρισμα όλες αυτές τις ημέρες που βρίσκομαι στην Αθήνα για να κρατήσω την υπόσχεση που έδωσα φεύγοντας από το σπίτι στα παιδιά μου, πως δεν θα γυρίσω πίσω άνεργη και απολυμένη». Η Δέσποινα Κωστοπούλου, που θεωρείται η ψυχή του κινήματος των καθαριστριών του ΥΠ.ΟΙΚ., μας εξηγεί πώς οργανώθηκε και πώς παραμένει ζωντανό αυτό το ανθρώπινο τοίχος που έχουν στήσει οι απολυμένες μπροστά στο ανθρωποφάγο τέρας του Μνημονίου. «Δειλά στην αρχή και με τη συμμετοχή λίγων ατόμων, δουλέψαμε σαν τα μυρμήγκια ώστε να οργανώσουμε όλες αυτές τις γυναίκες και να δίνουμε σχεδόν καθημερινά το "παρών" έξω από το υπουργείο και τις εφορίες από όπου πριν λίγους μήνες μας πέταξαν απ' έξω» είναι τα λόγια της Δέσποινας που βρέθηκε στον δρόμο μετά από 21 χρόνια δουλειάς σε εφορία της Κυψέλης.

«Τα παιδιά μας δεν θα γίνουν δούλοι στα σκλαβοπάζαρα»

Οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. αρνήθηκαν να αποδεχτούν πως είναι απλώς ένας άψυχος αριθμός στους λογιστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Επέλεξαν τη μαχητικότητα του πεζοδρομίου αποδεικνύοντας στον κ. Στουρνάρα πως δεν ήταν «ο αδύναμος κρίκος της κοινωνίας». Αποφάσισαν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να διεκδικήσουν τις δουλειές τους. «Με τα 550 ευρώ που μου στέρησε ο Σαμαράς εγώ κατάφερα και σπούδασα δυο παιδιά», λέει η Ευαγγελία Αλεξάκη από την Κέρκυρα που σήμερα δίνει τη μάχη της επιβίωσης στον δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης. «Δεν ντράπηκα ποτέ στη ζωή μου για τη σκούπα και το σφουγγαρόπανο που κράτησα για να μεγαλώσω τα παιδιά μου, και δεν θα επιτρέψω για το χατίρι κανενός Σαμαρά να γίνουν οι γιοι μου δούλοι στα ντόπια και ξένα σκλαβοπάζαρα» είναι τα οργισμένα λόγια της Ευαγγελίας, που διαβεβαιώνει πως «δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα μας μέχρι να ελευθερωθεί ο τόπος μας».

Αλληλεγγύη και συμπαράσταση ενάντια στην κρατική καταστολή

Οι περαστικοί σταματούν και τους σφίγγουν τα χέρια αναγνωρίζοντας στα φωτεινά πρόσωπα αυτών των γυναικών το δίκιο των ανθρώπων του μόχθου και της αξιοπρέπειας. Ένας νεαρός αστυνομικός πλησιάζει διστακτικά τη Δήμητρα Μανώλη και κάτι της ψιθυρίζει διακριτικά. «Με ρώτησε αν χρειαζόμαστε κάτι» λέει η καθαρίστρια που δεν ξεχνά τις σπρωξιές, με τις ασπίδες και τα χημικά έξω από το γραφείο του Γιάννη Στουρνάρα από τους άνδρες των ΜΑΤ. «Δεν μας φοβίζουν και δεν μας τρομοκρατούν», λέει η Φωτεινή Νικηταρά που δεν υποχωρεί μπροστά στην κυβερνητική βία της καταστολής και της ανεργίας καθώς «δεν μου απέμεινε τίποτε άλλο πια ζωή για να στηρίξω μια οικογένεια χωρίς άντρα και με τρία παιδιά».

Η 596η καθαρίστρια

Πρόκειται για μια ομάδα γυναικών από 45 έως 57 ετών αντικειμενικά οι οποίες δεν μπορούν να βγουν στην αγορά εργασίας ενώ εκείνες που είναι κοντά στη σύνταξη δεν μπορούν να την πάρουν. Οι περισσότερες είναι χωρισμένες, υπάρχουν χήρες, νέες χήρες που συντηρούν παιδιά. Δεν υπάρχει κανένα κοινωνικό κριτήριο στην προκειμένη περίπτωση. «Προσπαθούμε να στήσουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης για όλες αυτές τις γυναίκες που τις θεωρούμε ακόμα συναδέλφισσές μας», τονίζει η Φρόσω Σκλαβάκη, μέλος του Δ.Σ. των εργαζομένων στις εφορίες, που βρίσκεται κοντά τους στις περισσότερες των κινητοποιήσεών τους. «Την αποκαλούμε η 596η καθαρίστρια» λέει χαμογελόντας η Δέσποινα Κωστοπούλου η οποία έχει αναλάβει όχι μόνο το βάρος της οργάνωσης των κινητοποιήσεων αλλά φιλοξενεί και ορισμένες από τις καθαρίστριες της επαρχίας που συμμετέχουν στις δράσεις στην Αθήνα. «Τα κορίτσια κατάλαβαν γρήγορα πως χωρίς αγώνα δεν γίνεται τίποτα" λέει η Δέσποινα, ενώ πριν ενώσει κι αυτή τη φωνή της στα συνθήματα των υπολοίπων μου λέει σφίγγοντάς μου το χέρι: «Εγώ θα παλέψω ώς το τέλος γιατί για τα παιδιά μου δεν ονειρεύτηκα τα συντρίμμια του Σαμαρά».

Ένας άντρας ανάμεσα σε 594 καθαρίστριες

«Στο χέρι μας είναι να σηκωθούμε και να διεκδικήσουμε αυτό που μας αξίζει, το καλύτερο αύριο» είναι ένα από τα λόγια που μοιράζονται με τους περαστικούς που τους δηλώνουν τη συμπαράστασή τους βλέποντάς τες να κρατούν με αποφασιστικότητα το πανό τους. Ανάμεσά τους κι ένας άντρας που μοιάζει θεωρητικά «ξένο σώμα» ιδιαίτερα όταν φωνάζει κι αυτός μαζί τους το σύνθημα «Οι γυναίκες δεν θα γίνουμε τα θύματα της κρίσης». Συστήνεται με ένα πλατύ χαμόγελο δίχως ίχνος αμηχανίας: «Με λένε Σταύρο Σταύρου και είμαι ο μοναδικός άντρας καθαριστής του υπουργείου». Με προϋπηρεσία 13 χρόνων στο υποκατάστημα του Γενικού Χημείου του Κράτους στον Πειραιά «ένα πρωί του Σεπτέμβρη», όπως λέει χαρακτηριστικά, «είδα την έτσι κι αλλιώς φτωχική ζωή μου να διαλύεται με την υπογραφή ενός υπουργού», και συνεχίζει: «όπου και αν έχω ρωτήσει για δουλειά μου λένε πως στα 40 μου είμαι μεγάλος και θα προτιμήσουν έναν 25άρη με 250 ευρώ τον μήνα».

«Δεν θα μας πεθάνει ο καπιταλισμός»

Σπρωγμένες στην κρεατομηχανή των Μνημονίων, οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. βιώνουν την υποκρισία των κυβερνώντων που «ενώ μας πέταξαν στον δρόμο για να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα, έδωσαν τα ίδια ή και περισσότερα σε εργολάβους και δουλέμπορους που υποχρεώνουν άλλες γυναίκες να καθαρίζουν τα ίδια κτήρια με μισθούς πείνας βάζοντας τη διαφορά στην τσέπη τους» λέει με αγανάκτηση η Κωνσταντίνα Πετρούση. «Δεν σεβάστηκαν τίποτα από τους κόπους της ζωής μας», λέει σχεδόν βουρκωμένη καθώς εξομολογείται με θλίψη πως «αναγκάστηκα να σταματήσω τα παιδιά από το φροντιστήριο των αγγλικών για να μπορώ με αυτά τα ψίχουλα που μου έχουν απομείνει να τους εξασφαλίζω έστω ένα πιάτο φαΐ».

Με λογαριασμούς και δόσεις δανείων να τρέχουν και παρά την οικονομικά απελπιστική τους κατάσταση οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. δεν σκύβουν το κεφάλι, παραδίδοντας καθημερινά μαθήματα εργασιακής και ταξικής αξιοπρέπειας στο σύνολο της κοινωνίας. «Κάποιες από εμάς σιτίζονται σε συσσίτια αλληλεγγύης, κάποιες άλλες έχουν ζητήσει από κοινωνικές δομές ψυχολογική υποστήριξη για τα παιδιά μας» είναι τα πικρά λόγια της Δέσποινας Κωστοπούλου λίγο προτού ξεκινήσει η πορεία τους μαζί με σχολικούς φύλακες, καθηγητές και μαθητές στους δρόμους της Καλλιθέας. «Δεν θα μας πεθάνει ο καπιταλισμός» φωνάζουν όλοι μαζί και ξεκινούν.

Εκδήλωση - συζήτηση σήμερα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Με αφορμή τον χθεσινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρα της Γυναίκας, τα σωματεία καθαριστριών Αθήνας και Πειραιά καλούν, σήμερα Κυριακή στις 11 π.μ., σε εκδήλωση με θέμα «Η προσφορά της γυναίκας στην κοινωνία» που θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του σωματείου Εμποροϋπαλλήλων στην οδό Αγίας Φιλοθέης, πίσω από τη Μητρόπολη.

Πηγή: Αυγή

Ετικέτες: Πέτρος Κατσάκος Tweet

View the discussion thread.