Τα Πειραματικά Σχολεία ως δούρειος ίππος του υπουργείου Παιδείας

07:48 8/9/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet Αρθρογράφος: Ο δικηγόρος του διαβόλου

Το κείμενο του συντρόφου Νίκου Τσιγώνια με τίτλο «Ο Δημήτρης στο Λύκειο», στην τελευταία «Εποχή» πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, που περιγράφει τον απόλυτο παραλογισμό των εξετάσεων για τα πειραματικά λύκεια, μου θύμισε μια παλιά ιστορία. Πριν σαράντα χρόνια, στις αρχές της μεταπολίτευσης, με έστειλαν κι εμένα να δώσω εξετάσεις στο πειραματικό γυμνάσιο, όπου απέτυχα παταγωδώς και κατόπιν, ευτυχώς, βρήκα τον δρόμο μου σ’ ένα γυμνάσιο για κοινούς θνητούς. Μερικά χρόνια αργότερα οι εξετάσεις αυτές

καταργήθηκαν κι αντικαταστάθηκαν με κλήρωση, με το σωστό σκεπτικό της μη κατηγοριοποίησης των σχολείων και των μαθητών. Στις μέρες μας, όμως, η ιδεολογική κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και του κυνισμού της αγοράς, επανέφεραν τις εξετάσεις μετά βαΐων και κλάδων και μάλιστα με την ευρύτατη αποδοχή των γονέων οι οποίοι, μαζί με παππούδες και λοιπούς συγγενείς, γεμίζουν τις αυλές των σχολείων τις μέρες που εξετάζονται οι κανακάρηδές τους για μια περιζήτητη θέση στα σχολεία των αρίστων. Επίσης, είναι αρκετοί κι οι σύντροφοι της αριστεράς που επιλέγουν να βάλουν τα παιδιά τους στην ανταγωνιστική διαδικασία των εξετάσεων για μια θέση στα πειραματικά σχολεία. Ας ξεκαθαρίσουμε, όμως, τα πράγματα. Τα πειραματικά σχολεία δομούνται με την λογική των σχολείων των αρίστων όπου καλλιεργείται ο ανταγωνισμός κι ο ελιτισμός στους μαθητές αλλά και στους καθηγητές τους. Το υπουργείο Παιδείας ασκεί ασφυκτικό έλεγχο σ’ αυτά, χρησιμοποιώντας τα ως δούρειο ίππο μέσα στην δημόσια εκπαίδευση κι εφαρμόζει, χωρίς καμιά αντίσταση, κάθε αντιδραστικό μέτρο, κάνοντας πρόβα στα μέτρα που πρόκειται να εφαρμόσει μελλοντικά στα υπόλοιπα σχολεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ατομική αξιολόγηση, η οποία εφαρμόστηκε πανηγυρικά στα πειραματικά και προωθείται την φετινή χρονιά για όλους τους εκπαιδευτικούς. Το κλίμα μεταξύ των καθηγητών σ’ αυτά τα σχολεία, που χαρακτηρίζονται κι ως πρότυπα, είναι βαθιά ανταγωνιστικό, οι διδάσκοντες επιδίδονται μονίμως σε έναν αγώνα δρόμου για τη βελτίωση του προσωπικού τους φακέλου ενώ η συλλογική λειτουργία κι ο συνδικαλισμός απουσιάζουν εντελώς. Η λειτουργία των πειραματικών σχολείων διέπεται από την λογική της αγοράς και της βιτρίνας και δεν προσφέρει ιδιαίτερα πράγματα στα παιδιά, μιας που κι αυτά καταφεύγουν στα φροντιστήρια για να ανταποκριθούν στις ακραίες απαιτήσεις των πανελλαδικών εξετάσεων. Τελικά, όπως φαίνεται, πολλοί γονείς, αριστεροί ή δεξιοί, ακόμη και συνάδελφοι καθηγητές δημόσιων σχολείων θαμπώνονται από την βιτρίνα των πειραματικών και δεν τους ενοχλούν καθόλου οι εξετάσεις εισαγωγής σ’ αυτά. Αν είχαν αρκετά χρήματα, πιθανά να έστελναν τα παιδιά τους στα πολυδιαφημισμένα ιδιωτικά σχολεία όπως το Κολέγιο Αθηνών ή το Κολέγιο Ανατόλια στην Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτούς, το απαξιωμένο δημόσιο σχολείο καταλήγει να είναι μια αναγκαστική λύση. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, πως το υπουργείο Παιδείας βρίσκει εύφορο έδαφος να περνά στην κοινή γνώμη, ως αναγκαίο, κάθε αντιδραστικό κι οπισθοδρομικό μέτρο και να οδηγεί τα σχολεία δεκαετίες πίσω, στον επιθεωρητισμό και στην εξάλειψη κάθε έννοιας παιδαγωγικής ελευθερίας, με τελικό στόχο την πλήρη υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η ΕΠΟΧΗΕτικέτες: Πειραματικά σχολείαδούρειος ίππος Tweet

View the discussion thread.