Τελική απάντηση της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης στην ένωση εκπαιδευτικών εικαστικών μαθημάτων

16:29 26/6/2017 - Πηγή: Alfa Vita

Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Ένωσης Εικαστικών εναντίον της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης που διαστρεβλώνει παντελώς τα γεγονότα και εξακολουθεί να δυσφημεί και συκοφαντεί πρόσωπα και θεσμούς. Για μία τελευταία προσπάθεια αποκατάστασης της λογικής και της αλήθειας σημειώνουμε τα κάτωθι:

Σχετικά με τις μετατάξεις:

Η Ακαδημία μας δεν ανακοίνωσε γνωστικά αντικείμενα, ακριβώς διότι επιθυμούσε να υποβάλουν υποψηφιότητα όσο γίνεται περισσότεροι

υποψήφιοι. Οι υποβαλόντες δικαιολογητικά για εικαστικά μαθήματα αντιπροσώπευαν πολλούς και διάφορους καλλιτεχνικούς κλάδους και δεν συγκρίθηκαν μεταξύ τους, αλλά κρίθηκαν ο καθένας χωριστά μόνο σε σχέση με τις ανάγκες της Ακαδημίας. Τα αντικείμενα των περισσοτέρων, όσων μέχρι τώρα κρίθηκαν (Γλυπτική, Χαρακτική, Εικονογράφηση βιβλίων κ.λπ.) δεν θεραπεύονται από την Ακαδημία γι’ αυτό και οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν. Αυτό που δεν έγινε αντιληπτό από την Ένωση Εικαστικών είναι πως δεν είναι δυνατόν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση να προσέρχεται κάποιος ως περίπου ειδικός σε δέκα διαφορετικά αντικείμενα, όπως γίνεται στην Α/βάθμια και Β/βάθμια Εκπαίδευση, αλλά είναι ειδικός μόνον σε σχέση με σπουδές ειδίκευσης και για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο. Όσον αφορά την Αγιογραφία και το Ψηφιδωτό, παρανομία θα ήταν να εκλέξει η Ακαδημία οποιονδήποτε από τους παραπάνω, διότι ουδείς διέθετε, όπως απαιτεί ο Ν. 4452/2017, τον οποίο πιστά τηρήσαμε, σωρευτικά οιοδήποτε Πιστοποιητικό συστηματικής και ιδιαίτερης σπουδής των ανωτέρω αντικειμένων, διδασκαλία του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και/ ή μακρά και πιστοποιημένη επίδοση σ’ αυτά. Συνεπώς, η Ένωση Εικαστικών είναι αυτή που εξωθεί την Ακαδημία σε παρανομία, εκφοβίζοντας και απειλώντας τους πάντες. Όπως διατυπώνεται στο πρακτικό της Ακαδημίας, η Ακαδημία επιφυλάσσεται να μετατάξει στο άμεσο ή απώτερο μέλλον εικαστικούς οι οποίοι ασχολούνται με εικαστικά αντικείμενα πλην της αγιογραφίας και του ψηφιδωτού, τα οποία όμως θα κρίνει αυτή ότι θεραπεύουν τις ειδικές ανάγκες του Προγράμματος Σπουδών της, που είναι, εν προκειμένω, η θρησκευτική ζωγραφική και τέχνη γενικότερα.

2. Προκαλεί τεράστια εντύπωση στην Ακαδημία η συνεχιζόμενη εμμονή της Ένωσης Εικαστικών σε ένα και μόνο πρόσωπο, τη στιγμή που, όπως δηλώσαμε, υπάρχει μια ολόκληρη ομάδα προσώπων στη δική μας Ακαδημία και σε άλλες τα οποία καλούνται να καλύψουν τα κενά της παντελούς αδιαφορίας των ΑΣΚΤ για τις εκκλησιαστικές τέχνες. Για να διευρύνουμε το σαφάρι της Ένωσης Εικαστικών ας προσθέσουμε ότι ούτε ο μεγάλος αγιογράφος Ιωάννης Βράνος, ο οποίος δίδαξε στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. επί πολλά έτη αγιογραφία και έβγαλε πολλούς αγιογράφους, μεταξύ των οποίων και η απηνώς καταδιωκόμενη παραπάνω συνάδελφος, είχε πτυχίο ΑΣΚΤ, ούτε ο μεγάλος σύγχρονος αγιογράφος Γεώργιος Κόρδης, ο οποίος δίδαξε επί μακρά σειρά ετών στη Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ, έχει πτυχίο ΑΣΚΤ, ούτε ο νυν διδάσκων στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ, σημαντικότατος αγιογράφος Ξενόπουλος έχει πτυχίο ΑΣΚΤ. Η αιτία όλων αυτών είναι απλή: δεν υπάρχει Τμήμα ούτε ειδίκευση Αγιογραφίας ή Ψηφιδωτού στις ΑΣΚΤ και συνεπώς είναι παντελώς αδύνατο να σπουδάσει κανείς (πραγματικά και όχι με κάποιο εξαμηνιαίο επιλεγόμενο, το οποίο συνήθως ούτε και αυτό υπάρχει) τα παραπάνω αντικείμενα στις ΑΣΚΤ. Γι’ αυτό και όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο έχουν συστήσει δικές τους σχολές εκκλησιαστικών εικαστικών τεχνών.

3. Επειδή όλα τα παραπάνω δημιούργησαν τραγικές συνέπειες στο χώρο της άσκησης των εκκλησιαστικών τεχνών σε ναούς, μονές και εκκλησιαστικά ιδρύματα της ελληνικής επικράτειας, όπου προσέρχονταν τέτοιοι πτυχιούχοι ΑΣΚΤ, παντελώς όμως άσχετοι με τις εκκλησιαστικές τέχνες και απαιτούσαν επισείοντας νόμους και απειλές, να αναλάβουν αυτοί τα έργα και εν συνεχεία επισώρευαν, κάποιοι εξ αυτών, αποτυχημένα έργα στους τοίχους, αναγκάστηκε η ελληνική Πολιτεία να θεσπίσει νόμο, ύστερα από αίτημα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από το 1914, που ισχύει ο νόμος αυτός (βλ. Εγκύκλιον Σημείωμα Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος με αρ. πρωτ. 2842/13-6-2014), όλα τα παραπάνω εκκλησιαστικά έργα αναλαμβάνονται από μη πτυχιούχους ΑΣΚΤ, οι οποίοι έχουν ειδική επαγγελματική σπουδή και δραστηριότητα. Συνεκδοχικώς, λοιπόν, και η αναζήτηση διδασκόντων τα αντικείμενα αυτά, όχι μόνο στην Ακαδημία μας αλλά και στις Θεολογικές Σχολές και σε όλη την Ελληνική Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αναζητείται υποχρεωτικά και μεταξύ των παραπάνω ανθρώπων, και όχι μεταξύ αποκλειστικά ασχέτων πτυχιούχων ΑΣΚΤ, οι οποίοι αδυνατούν να παρουσιάσουν πιστοποιητικά ειδικής και συστηματικής γνώσης των αντικειμένων αυτών.

4. Επιπλέον, γίνεται σοβαρή παρερμηνεία από την Ένωση Εικαστικών του Ν. 1566/1985. Ο νόμος αυτός επιτάσσει να διορίζονται, εν προκειμένω, οι εικαστικοί σύμφωνα με τον ιδιαίτερο τίτλο σπουδών τους. Γι’ αυτό και διορίζονται στην Εκπαίδευση όχι ως εικαστικοί γενικών καθηκόντων, αλλά ως γλύπτες, χαράκτες, ζωγράφοι κ.λπ.. Ουδέποτε διορίστηκε κάποιος ως αγιογράφος ΠΕ08, ακριβώς επειδή τέτοιο πτυχίο δεν παρέχεται από τις ελληνικές ΑΣΚΤ. Προφανώς η Ένωση Εικαστικών θα επιθυμούσε η Ακαδημία και οι Θεολογικές Σχολές να εφεύρουν ένα τέτοιο πτυχίο ειδικά για την περίπτωσή τους, πράγμα παράνομο.

5. Είναι θλιβερό το ότι οι έλληνες εικαστικοί δεν κατανοούν ότι είναι οξύμωρο, από τη μία να αδιαφορούν για την αλλαγή καθεστώτος στις ΑΣΚΤ, η οποία αλλαγή θα επέτρεπε τη δημιουργία πραγματικών Τμημάτων και ειδικεύσεων στις εκκλησιαστικές τέχνες και από την άλλη με τόση προχειρότητα να απαιτούν να θεωρούνται οι όποιοι πτυχιούχοι τους ως αποκλειστικά ειδικοί σε όλα τα παραπάνω. Είναι εξωφρενικό ενόψει αυτής ακριβώς της κατάστασης να αποδίδεται εκ μέρους της Ένωσης Εικαστικών δόλος ειδικά μάλιστα στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης, όταν αυτή δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσει την τακτική των άλλων ΑΕΙ στο ζήτημα αυτό, καθώς και την επίσημη τακτική της Εκκλησίας της Ελλάδος, την δια νόμου κατοχυρωθείσα. Αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση και παραβίαση των άρθρων 362 και 363 του Ποινικού Κώδικα, όταν η Ένωση Εικαστικών διατυμπανίζει, μειώνοντας το κύρος των προσώπων και του θεσμού, ότι αποτελεί «σκανδαλώδη εκπαιδευτική παρανομία» η τήρηση της κείμενης νομοθεσίας και ότι η Ακαδημία καταπατεί «την έννοια και την αξία του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ που αντιτίθενται στις Ορθόδοξες Χριστιανικές αρχές, τις οποίες διδάσκονται οι φοιτητές της, όπως, Δικαιοσύνη, Σεβασμός, Αλληλεγγύη, Πειθαρχία κ.ά.». Μήπως, αλήθεια, χρειαζόμαστε, και δεν το έχουμε αντιληφθεί, ειδικούς εικαστικούς να μας τα διδάξουν αυτά; Πάντως, η σπίλωση, η προσβολή και η κατ’ εξακολούθηση συκοφαντική δυσφήμηση προσώπων και θεσμών είναι βασικό έγκλημα κατά της τιμής και της υπόληψής μας. Είναι αυτή ακριβώς η στάση που συνιστά ουσιαστικά και τυπικά παρανομία, γι’ αυτό και στο εξής τα προσβληθέντα πρόσωπα επιφυλάσσονται των νομίμων δικαιωμάτων τους.

Με τιμή

Αριστοφάνης Ζαμπακίδης,

Αναπληρωτής Καθηγητής Α.Ε.Α.Θ.

Διευθυντής Σπουδών

Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία ΘεσσαλονίκηςΕνωση εκπαιδευτικών εικαστικών μαθημάτων