Τι να (μην) κάνουμε για να γίνουμε καλύτεροι γονείς

Οι καλές προθέσεις, δυστυχώς, δεν αρκούν... Πολλές φορές, λόγω της πίεσης της καθημερινότητας, αρνούμαστε να καταλάβουμε πως τα παιδιά ζητούν περισσότερο την εμψύχωση και την στήριξη παρά τον έλεγχο και την πειθαρχία, με αποτέλεσμα το παιδί να χάνει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του. Το site wehavekids.com παρουσιάζει μερικά συχνά λάθη:

1) H σύγκριση με τα αδέλφια/άλλα παιδιά

Νομίζουμε πως μπορούμε να δώσουμε ένα κίνητρο μέσα από τη σύγκριση με άλλα παιδιά, ακόμη και τα αδέλφια του παιδιού. Όμως, κάθε παιδί έχει την δική

του προσωπικότητα και η διαρκής σύγκριση μπορεί να επιφέρει ένα αίσθημα κατωτερότητας.

2) Κριτική στις ικανότητές του

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως το παιδί ενδέχεται, αν δεν είναι βέβαιο, πως διαθέτει διαφορετικά ενδιαφέροντα, στόχους, αρετές σε σχέση με εμάς. Δεν είναι τα ακριβή αντίγραφά μας, ούτε οι «προβολές» των αποθημένων μας. εν έχει νόημα να τα κριτικάρουμε και να τα κάνουμε να αισθάνονται ασήμαντα, μειώνοντας την αυτοεκτίμησή τους.

3) Είναι δυνατή η απόλυτη συμμόρφωση;

Η απάντηση είναι «όχι». Μπορεί να νιώθουμε «καλοί γονείς» με αυτόν τον τρόπο, όμως συχνά τα παιδιά δεν δέχονται άκριτα οτιδήποτε τους λέμε. Η «απειθαρχία» πολλές φορές μπορεί να είναι ένας τρόπος έκφρασης της μοναδικότητάς του, καθώς μπορεί να νιώθουν πως δεν μπορούν να εκφράσουν ή να κάνουν ο, τι πραγματικά σκέφτονται.

4) Τους τονίζουμε συνεχώς τα λάθη τους

Αναμφισβήτητα, τα λάθη διαμορφώνουν την συνείδηση των παιδιών και είναι μια βαθιά επιμορφωτική διαδικασία. Όμως, ας μην δίνουμε στα λάθη περισσότερη σημασία από όση πρέπει. Τα παιδιά (καλό είναι να θυμόμαστε: όπως και εμείς) δεν είναι τέλεια, αψεγάδιαστα, αλάνθαστα. Ας τα αφήσουμε χώρο για πειραματισμό και δοκιμές, χωρίς να φοβούνται την επικριτικότητά μας. Και ας έχουμε κατά νου αυτό που επισημάνθηκε αρχικά· μπορεί και αυτό να είναι ένα δίδαγμα...

5) Να αφήσουμε τα παιδιά να ονειρεύονται

Πολλές φορές, πιστεύουμε πως τα όνειρα και οι στόχοι των παιδιών δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πιέζουμε για να «συμμορφωθούν» προς τις υποδείξεις μας, όμως διαμορφώνουμε, πολλές φορές, δυστυχισμένες και «ευνουχισμένες» προσωπικότητες.

6) Σχεδιάζουμε για τα παιδιά, χωρίς τη συγκατάθεσή τους

Σε συνάρτηση και με την 5η επισήμανση, ως πιο ώριμοι νομίζουμε πως μπορούμε να οργανώσουμε και να προκαθορίσουμε με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή τους. Υπάρχει ο κίνδυνος, όμως, το παιδί να μην αποκτήσει μια βασική δεξιότητα που δεν θα του μάθει όσα μεταπτυχιακά και να διαλέξουμε για αυτό: Την λήψη αποφάσεων και την αποδοχή συνεπειών για αυτές. Επίσης, καλό θα ήταν να σκεφτούμε για το αν θα θέλαμε να μας «διαλέξουν» μια ζωή χωρίς να την έχουμε επιλέξει...

7) «Ξεχνάμε» την επιβράβευση

Μας αρέσουν οι παρατηρήσεις και η «γκρίνια», αλλά δεν επαινούμε τα παιδιά μας γιατί... «θα πάρουν τα μυαλά τους αέρα». Αντιθέτως, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει και η επιβράβευση της σωστής συμπεριφοράς ή σε περίπτωση επίτευξης κάποιου στόχους. Με αυτό τον τρόπο, δίνεται και το κατάλληλο κίνητρο για την συνέχεια της προσπάθειας και για ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία.

γονείςπαιδιάανατροφήσυμπεριφοράviral` Tweet Stickers: Ψυχολογία
Keywords
Τυχαία Θέματα