Το άρωμα του Σεπτέμβρη, της Ντόρας Ζεμαδάνη

18:29 18/9/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Tweet

Ο Σεπτέμβριος έχει μια συγκεκριμένη μυρωδιά που δεν μπορεί πάρα να σου αφυπνίσει τις αισθήσεις και να σε θέσει σε εγρήγορση. Κάποιοι θα σκεφτούν ότι είναι ουδέτερος μηνάς συνδεδεμένος ίσως με τα πρωτοβρόχια και το τέλος του καλοκαιριού. Και όμως για έναν συγκεκριμένο κλάδο, αυτό των εκπαιδευτικών και ειδικότερα των αναπληρωτών, σίγουρα αυτός ο μηνάς σημαίνει κάθε

φορά τόσα πολλα. Είναι φορτωμένος με προσδοκίες, όνειρα, απογοητεύσεις αλλά και ελπίδες που στην καλύτερη περίπτωση θα εκπληρωθούν έστω υπό προϋποθέσεις ενώ στην χειρότερη θα κλειδωθούν σε ένα συρταρι. Αλλά το κλειδί θα παραμένει σφιχτά στο χέρι και έτοιμο να τις ξεκλειδώσει ανά πάσα στιγμή.

Και είναι μια συγκεκριμένη ημερομηνία αυτή που σε βασανίζει περισσότερο όταν από μαθητής γίνεις εκπαιδευτικός-αναπληρωτής, η ημερομηνία που ανοίγουν τα σχολεία και εσύ δεν έχεις που να πας γιατί απλά δεν σε καλεσαν! Ναι, είναι σαν να γίνεται ένα πάρτι, όπου όλοι οι γνωστοί σου είναι καλεσμένοι, έχουν φορέσει τα καλά τους και είναι έτοιμοι και εσύ μέχρι τελευταία στιγμή τσεκάρεις με αγωνιά στο ιντερνέτ να βρεις τη δική σου πρόσκληση. Σκέφτεσαι δεν μπορεί κάποιο λάθος θα έγινε αφού και εγώ πρέπει να είμαι εκει!!!! Αλλα δεν είσαι. Και το χειρότερο είναι ότι φοβάσαι μήπως δεν πας ποτέ σε κανένα πάρτι και ας το περίμενες ανυπόμονα όλο το καλοκαίρι.

Γιατί ναι, το σκεφτόσουν και δεν μπορούσες να είσαι ανέμελος ειδικά τη στιγμή που σε ρωτούσε ο υπάλληλος του ΟΑΕΔ για την πράξη απόλυσης και σου μιλούσε για επίδομα ανεργιας. Ήθελες τόσο πολύ να του πεις ότι δεν ένιωθες άνεργος, ότι ξαφνικά δεν μπορούν να σου αφαιρούν την ιδιότητα του εκπαιδευτικού γιατί απλά έληξε η σύμβαση σου. Και τώρα τι θα είσαι εσυ μεχρι να σε επαναπροσλάβουν, να σε ξανακαλέσουν στο πάρτι που λέγαμε, τι θα είσαι ;;; Eνας άνεργος εκπαιδευτικός που θα πρέπει να πατήσει το pause στην θέληση του να εργαστεί, να επικοινωνήσει, να νιώθει ενεργό μέλος της εκπαιδευτικής κοινοτητας; Γιατι αυτό σε βάζουν ουσιαστικά να κάνεις να εναλλάσσεις τα κουμπιά με εκπληκτική ταχύτητα ανάμεσα στο play και στο pause. Μέχρι που αυτό σου γίνεται συνήθεια και βλέπεις τον ενθουσιασμό σου αργά αλλά σταθερά να φθίνει.

Πιάνεις τον εαυτό σου να μην βλέπει το επάγγελμα του όπως το ονειρευόταν στα έδρανα του πανεπιστήμιου αλλά να το αντιμετωπίζεις ως μια τυχαία εργασία που μάλιστα εξαρτάται από τόσους ασταθείς παράγοντες. Και σκέφτεσαι, αν φέτος δουλέψω τελικά, αν με καλέσουν σε κάποιο σχολείο, σκέφτεσαι οτι θα μείνεις αποστασιοποιημένος, δεν θα αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από την μαγεία και την ευχαρίστηση της διδασκαλιας. Ούτε θα δεθείς με τους μαθητές και φυσικά δεν θα επιχειρήσεις να προσεγγίσεις τους συναδέλφους σου (που μάλλον και αυτοί, οι οποίοι θέλοντας και μη σε βλέπουν σαν αλεξιπτωτιστή).

Τα σκέφτεσαι όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που θα μπεις μέσα στην τάξη και θα σε κοιτάξουν μερικά ζευγάρια από αθώα ματακια. Μέχρι να ακούσεις μερικές γλύκες φωνούλες να σε καλημερίζουν. Και ξαφνικά βλέπεις όλες τις αντιστάσεις σου να υποχωρούν και η επίπεδη ουδέτερη διάθεση σου να λειτουργήσει ως μηχανή γνώσεων -γιατί με αυτόν τον τρόπο σε αντιμετωπίζουν όσοι αποφασίζουν-και εντέλει να μεταλλάσσεται σε απίστευτη θέληση και διάθεση να προσφέρεις το καλύτερο κομμάτι του εαυτού σου. Ακόμη και οι ερωτήσεις των μαθητών «κυρία/ε θα σας έχουμε όλη τη χρονιά; Μήπως φύγετε και εσείς όπως οι δυο προηγούμενοι;» ακόμη και αυτές δεν σε πτοούν αλλά αντίθετα πεισμώνεις και απαντάς με την πιο σταθερή φωνή ότι, ΝΑΙ θα είσαι εκεί και ας φοβάσαι μέσα σου ότι ίσως του διαψεύσεις, ότι ίσως φύγεις πριν καλά καλά προλάβεις να τους γνωρίσεις.

Αλλά το λες αυτό το ΝΑΙ με σιγουριά, γιατί το έχεις εσύ περισσότερη ανάγκη να το πιστέψεις. Γιατί αυτό το ΝΑΙ που τους λες χαμογελωντας είναι και η δική σου δύναμη, είναι η αίσθηση αισιοδοξίας που νιώθεις να σε πλημμυρίζει και ξεχνάς όλα όσα πέρασες και πιθανόν όλα όσα θα περάσεις μέχρι να αποφασίσουν να αποδώσουν σε σένα και στο επάγγελμα σου την αξία που του αναλογεί. Γιατί η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά, οι μαθητές μπορούν να σου δώσουν όλα τα εφόδια για να ξυπνάς κάθε πρωί κ να νιώθεις παραγωγικός, δημιουργικός και ετοιμοπόλεμος.

Γιατί να πρέπει όλα αυτά να τα ψάχνεις σε αυτούς ενώ τα είχες ήδη μαζί σου όταν ξεκινούσες την καριέρα σου σαν εκπαιδευτικός; Kαι απλά χρόνο με το χρόνο φρόντιζαν να σου αφαιρούν κάθε τι πολύτιμο που είχες κ να σου δίνουν για αντάλλαγμα φόβο, ανασφάλεια, απογοήτευση …Α! ναι... Και λίγα ευρώ, ίσως και λίγα μόρια.. Έτσι απλά για να έχεις να πορεύεσαι…

ΝΤΟΡΑ ΖΕΜΑΔΑΝΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ

Tags: αναπληρωτήςΠροσλήψεις αναπληρωτώνΝτόρα Ζεμαδάνη Tweet

View the discussion thread.