Το «εξπρές του... μεσημεριού» ή όταν ο ρατσισμός με πηλίκιο τσακίζει μια ανυπεράσπιστη γυναίκα

09:35 1/3/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Η Μιρέλα Λόπεζ, Ελληνίδα με καταγωγή από το Περού, εργαζόμενη στον Δήμο Π. Φαλήρου, μητέρα δύο παιδιών, δεν θα ξεχάσει ποτέ το δρομολόγιο του τρόλεϊ 20, Δραπετσώνα-Νέο Φάληρο, το πρωί της 7ης Φεβρουαρίου. Ούτε τους τρεις ελεγκτές που, αφού την έβρισαν χυδαία μπροστά στην 5χρονη κόρη της -όπως υποστηρίζει- φώναξαν την αστυνομία.

Κυρίως δεν θα ξεχάσει όσα υπέφερε στο κρατητήριο του Α.Τ. Καλλίπολης του Πειραιά, όπου τη μετέφεραν δεμένη πισθάγκωνα, μολονότι είχε πατερίτσα, οδηγώντας στο Τμήμα και το παιδί της. Οπως

καταγγέλλει, αφού την κακοποίησαν ψυχολογικά και σωματικά, την έσερναν στα δημόσια νοσοκομεία για ψυχιατρική γνωμάτευση, αρχικά χωρίς εισαγγελική παραγγελία όπως αποδείχτηκε. Ολα αυτά επειδή δεν είχε ανανεώσει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών.

Μαρτυρία-σοκ

Η μαρτυρία της στην «Εφ.Συν.» σοκάρει: «Οταν είπα ότι δεν έχω προλάβει να ανανεώσω την κάρτα, ο ένας ελεγκτής απάντησε “στ’ αρχίδια μου”, κάνοντας την ανάλογη χειρονομία. Διαμαρτυρήθηκα, με ακινητοποίησαν, φώναξαν το “100”, λέγοντας ότι τους βρίζω και ότι θα φύγω. Πώς θα το έσκαγα, με πατερίτσα, φορτωμένη με τσάντες και με μικρό παιδί;».

Στο περιπολικό της Αμεσης Δράσης τα πράγματα χειροτέρεψαν: «Ο οδηγός, μιλώντας συνεχώς υποτιμητικά, ρώταγε: “Από πού είσαι;” Δεν απάντησα και ζητούσα τον δικηγόρο μου. Τότε μου είπε: “Ρε καριόλα, θα μου πεις ή όχι; Ρε πουτάνα, γαμώ τον Θεό σου και τη θρησκεία σου”. Του απάντησα ψύχραιμα, αφού είχα πια τη θυγατέρα μου δίπλα μου, ότι εμείς οι καθολικοί δεν βλαστημάμε τα θεία, τα σεβόμαστε».

Η περιγραφή όσων εκτυλίχθηκαν στο Α.Τ. είναι ένα όργιο σεξιστικών και ρατσιστικών προσβολών: «Δεν με άφησαν να τηλεφωνήσω στην πρεσβεία, ούτε στον άντρα μου και στον δικηγόρο μου. Γελούσαν και με κορόιδευαν. Ρωτούσαν αν είμαι πόρνη, αν ο άντρας μου με βρήκε σε μπουρδέλο. Αντιλήφθηκα ότι ένας αστυνομικός με βιντεοσκοπούσε με κινητό. Ενας είπε “είναι τρελή, θέλει ψυχίατρο”. Μου αφαίρεσαν βίαια τα προσωπικά μου αντικείμενα και με έκλεισαν δεμένη χειροπόδαρα στο κρατητήριο. Μου αρνήθηκαν να πάω τουαλέτα και να πάρω τα φάρμακα για την καρδιά μου».

Η Μιρέλα Λόπεζ με την ταυτότητα, που -όπως καταγγέλλει στην «Εφ.Συν.»- την υποχρέωσε ο αστυνο- μικός να καταστρέψει. «Τώρα πια δεν είσαι Ελληνίδα», ήταν τα λόγια του αστυνομικού... |

Αφού ο άντρας της ήρθε (τηλεφώνησε τυχαία εκείνη την ώρα) και πήρε το παιδί, την κράτησαν στο τμήμα. «“Τώρα είσαι μόνη”, μου είπε ένας αστυνομικός και με υποχρέωσε, για να με αφήσουν να φύγω, να κόψω με ψαλίδι την ταυτότητά μου και του γιου μου, το τραπεζικό βιβλιάριο και την κάρτα συγκοινωνιών. Αφού τις έκοψα, είπε: “Τώρα πια δεν είσαι Ελληνίδα”». Ο γολγοθάς συνεχίστηκε: τη μετέφεραν στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας όπου ο ψυχίατρος αρνήθηκε να την εξετάσει χωρίς εισαγγελική παραγγελία. Επειτα στο Α.Τ. Ρέντη και από εκεί στο Σισμανόγλειο, όπου οι ψυχίατροι δεν διέγνωσαν διαταραχή και τη συμβούλευσαν, όπως λέει, να καταγγείλει τους αστυνομικούς.

Μία μόνο εκδοχή...

Το βιβλίο συμβάντων στο Α.Τ. Καλλίπολης, του οποίου αντίγραφο ζήτησε και πήρε στις 19/2, αναφέρει την εκδοχή των ελεγκτών ότι «κινήθηκε απειλητικά προς το μέρος τους, επιχειρώντας να τους χτυπήσει με μια πατερίτσα που είχε στην κατοχή της» (!) και ότι στο τμήμα «δεν είχε τη θέληση να συνεργαστεί» και «είχε απότομες εναλλαγές συμπεριφοράς, πότε βάζοντας τα κλάματα και πότε γινόμενη επιθετική». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ψυχολόγος, για να μαντέψει πώς θα αντιδρούσε υπό αντίστοιχες συνθήκες οποιαδήποτε γυναίκα, αν την κρατούσαν με το ζόρι σε ένα κελί, αφού την είχαν χωρίσει βίαια από το πεντάχρονο παιδί της, μόνο και μόνο επειδή δεν είχε εισιτήριο.

Το γεγονός κατήγγειλε αρχικά η οργάνωση ΟΚΔΕ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής διεξάγει έρευνα που δεν έχει ολοκληρωθεί. Στην αναφορά του Α.Τ. Καλλίπολης σημειώνεται ότι οι ελεγκτές «επιφυλάσσονται των νόμιμων δικαιωμάτων τους» και ότι «τα σχετικά έγγραφα θα υποβληθούν στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά».

Η Μιρέλα, αν και έχει ελληνική ιθαγένεια και ζει 18 χρόνια στην Ελλάδα, θεωρεί ότι έπεσε θύμα ρατσιστικών προκαταλήψεων και ξενοφοβίας: «Αγαπάω την Ελλάδα, αλλά αν ήμουν γεννημένη εδώ δεν θα με μεταχειρίζονταν έτσι. Ο μόνος λόγος που με πήγαν στο τμήμα είναι ότι με άκουσαν να μιλάω με ξένη προφορά». Το μόνο που ζητά τώρα είναι δικαιοσύνη. Μόλις ολοκληρωθούν οι ιατρικές γνωματεύσεις θα καταθέσει μήνυση κατά των ελεγκτών και των αστυνομικών, που, όπως μας λέει, «μου φέρθηκαν απάνθρωπα, σαν να ήμουν ο χειρότερος εγκληματίας. Ευτυχώς υπάρχουν Ελληνες που μου συμπαραστέκονται, γιατί δεν θέλουν να είναι αυτό το πρόσωπο της Ελλάδας».

Στη Μιρέλα, εκτός από την ΟΚΔΕ, στέκονται αλληλέγγυοι συνάδελφοί της από τον Δήμο Π. Φαλήρου και πρωτοβουλία πολιτών από το «Λιμάνι της Αγωνίας».

Πηγή: Αφροδίτη Τζιαντζή - Εφημερίδα των Συντακτών

Tags: ρατσισμόςαστυνομίατρόλεισυγκοινωνίεςβίααστυνομική βίαδικαιοσύνηδικηγόροιφάρμακα