Το σπασμένο κέλυφος

22:16 23/8/2015 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Πέπη Ρηγοπούλου

Στους Κ.Γ. και Κ. Κ.

Το κέλυφος καλύπτει κάποια θαλάσσια όντα, όπως τα οστρακόδερμα, τους αστακούς, τις καραβίδες και άλλα. Επίσης, τις χελώνες, θαλάσσιες και στεριανές. Ο ρόλος του για όλα αυτά τα είδη του ζωικού βασιλείου είναι προστατευτικός.

Ισως γι’ αυτό στο παραδοσιακό φαντασιακό των λαών, πριν η Αναγέννηση με όπλο το τηλεσκόπιο διαλύσει τις ψευδαισθήσεις, ο ίδιος ο ουρανός, στον βαθμό που φαινόταν να προστατεύει τους θνητούς, εμφανιζόταν σαν ένας θόλος, δηλαδή κάποιας μορφής κέλυφος, στολισμένο από κάποιον ταλαντούχο διακοσμητή με φωτεινά σημάδια,

τα αστέρια.

Ωστόσο, στο ζωικό πάντα βασίλειο, ένα κέλυφος μπορεί να μετατραπεί και στον χώρο όπου ο πρώην προστατευόμενος βράζει, μεταφορικά αλλά και κάποτε κυριολεκτικά, στο ζουμί του.

Παράδειγμα, ο Αμαντρίλο, ζώο της Λατινικής Αμερικής, που μαγειρεύεται από τους ντόπιους μέσα στο ίδιο το σκληρό καύκαλό του.

Ιδεολογίες, δοξασίες, θρησκείες, πλέγματα πολιτικών και κοινωνικών σχέσεων, αποτελούν συχνά ένα κέλυφος που άλλοτε αντέχει και άλλοτε καταρρέει, άλλοτε προστατεύει και άλλοτε πνίγει.

Στα χρόνια της δικτατορίας, αυτοί που απεχθάνονταν ή έστω αντιπαθούσαν τους συνταγματάρχες, δηλαδή η πλειοψηφία των Ελλήνων, θεωρούσαν, όχι λανθασμένα, τις ΗΠΑ υπόλογες για τα δεινά της χώρας, και είχαν στραφεί προς τη Δυτική Ευρώπη γυρεύοντας αρωγή και προστασία.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που έφτασε μετά την πτώση της χούντας και ενώ εξελισσόταν η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο με παράλληλη απειλή γενικότερου ελληνοτουρκικού πολέμου, προσέφερε στον λαό το επιθυμητό κέλυφος προστασίας: την είσοδο της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εγγύηση αποτροπής εξωτερικών πολέμων και εσωτερικών εκτροπών και περαιτέρω οικονομικής ανάπτυξης.

Η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ενωση έφερε στη χώρα σημαντικά κονδύλια. Το δώρο αυτό, όμως, σαν νέος δούρειος ίππος, έφερε μαζί του και την παρέμβαση στην παραγωγή της χώρας μας, που, και με την ευθύνη των Ελλήνων πολιτικών που κυβέρνησαν αλλά και της πελατείας τους, οδήγησε σε μία στρεβλή ανάπτυξη και παραμόρφωσε την παραγωγικότητά της. Ενώ η προστασία από εξωτερικές απειλές ήταν τόσο λίγη που η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να εξασφαλίσει από μόνη της την αποτροπή και έτσι βρέθηκε με υπέρογκες αμυντικές δαπάνες, που σημαίνουν όταν δεν προϋποθέτουν την υπερκοστολόγηση και τη μίζα.

Οσο για την αποτροπή δικτατοριών, που έτσι κι αλλιώς ήταν πια από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 άχρηστες για τον ιμπεριαλισμό στην Ελλάδα, αλλά και στην Ισπανία και την Πορτογαλία, τα όσα σήμερα συμβαίνουν μπορεί να ερμηνευθούν και σαν εξ Εσπερίας εισαγωγή μεταλλαγμένων δικτατοριών που αντί για τα τεθωρακισμένα χρησιμοποιούν τις τράπεζες και τα Μέσα.

Ολα αυτά είναι λίγο ή πολύ παραδεκτά, ακόμα και από αυτούς που δηλώνουν ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ μπορεί να ερμηνευθεί ορθολογιστικά. Λιγότερο προφανές είναι κάτι που υπήρχε εδώ και καιρό, αλλά πήρε στις μέρες μας μορφή καταιγιστικού φαινομένου.

Πρόκειται για την παταγώδη διάψευση του ευρωπαϊστικού επιχειρήματος που συρρικνώνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή, μάλλον, στο διευθυντήριό της την Ευρώπη και τον πλανήτη ολόκληρο, προσδίδοντάς της μια μεταφυσική διάσταση που την καθιστά οικονομικό, πολιτικό και τελικά ψυχικό κέλυφος, συνώνυμο του κάθε αληθούς, δικαίου και ωραίου.

Το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος δείχνει ότι η πλειοψηφία στην Ελλάδα έχει ήδη αντιληφθεί ότι το κέλυφος αυτό δεν έχει απλώς διαρραγεί αλλά, αντί για προστασία, συνιστά γεωμετρικά αυξανόμενη απειλή.

Αυτοί που δεν το αντιλαμβάνονται, ωστόσο, δεν είναι μόνον όσοι κλείνουν τα μάτια από συμφέρον ή φόβο.

Είναι επίσης και όσοι, διανοούμενοι κυρίως, έχουν αναγάγει τον στενό και ουσιαστικά οικονομίστικο και απολιτικό ορθολογισμό που σήμερα μας ισοπεδώνει σε πολιτισμικό και πολιτικό κανόνα.

Για πόσο θα συνεχίσουν να αρνούνται να δουν το τέλος των ψευδαισθήσεών τους;

Το τέλος, βεβαίως, δεν είναι μια στιγμή, αλλά μια φάση που μπορεί να διαρκέσει τόσο που να μας θάψει όλους.

Οσες και όσοι ωστόσο δεν συναινούμε στην ταφή μας κάτω από το θρυμματισμένο κέλυφος των ψευδαισθήσεων, καλούμαστε να βρούμε έναν άλλο λόγο, φίλο και όχι τύραννο της ψυχής και του σώματός μας, οδηγό για τις πράξεις μας.

.efsyn.gr

Ετικέτες: ΑναγέννησηΠέπη Ρηγοπούλουκέλυφος Tweet

View the discussion thread.