Το θέατρο του παραλόγου ή αλλιώς "ο αναβαλλόμενος φόρος"

08:27 9/12/2014 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Γιώργος Κουντούρης

Σίγουρα έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε που άκουσα για πρώτη φορά αυτή την περιβόητη φράση: Αναβαλλόμενος Φόρος... Έκτοτε διάβασα σε πολλά οικονομικά άρθρα να αναφέρονται στον αναβαλλόμενο φόρο των τραπεζών, ιδίως σε άρθρα που αναφέρονταν στα πρόσφατα τέστ αντοχής των ελληνικών τραπεζών, όπου χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον αυτός ο όρος και ήταν μια από τις βασικές παραμέτρους που η ελληνική πλευρά, τραπεζίτες

και κυβέρνηση, υποστήριξαν ότι οι τρεις στις τέσσερις συστημικές τράπεζες, ΕΘΝΙΚΗ – ΠΕΙΡΑΙΩΣ – EUROBANK, πέρασαν με επιτυχία τα τέστ.

Κανένας όμως από τους αρθρογράφους δεν εξηγούσε τι στην ευχή είναι αυτός ο αναβαλλόμενος φόρος, ώσπου πρόσφατα την απορία μου έλυσε ένα άρθρο του Πάνου Παναγιώτου, Δ/ντή της Κοινότητας Τεχνιτών Αναλυτών.

Ο αναβαλλόμενος λοιπόν φόρος, είναι ένα bonus 10 δις ευρώ προς τις τράπεζες από το κράτος, δηλαδή από τους σκληρά φορολογούμενους πολίτες, το οποίο συμφωνήθηκε μεταξύ κυβέρνησης και τραπεζιτών το Μάρτιο του 2012 όταν ολοκληρώθηκε η αναδιάρθρωση του χρέους των τραπεζών, για να συμψηφιστεί ένα μέρος των ζημιών 37,7 δις ευρώ που είχαν οι τράπεζες από το κούρεμα των ομολόγων τους.

Έτσι οι τράπεζες δεν θα καταβάλλουν φόρους για τα κέρδη τους τα επόμενα 30 χρόνια. Αυτός λοιπόν είναι ''ο αναβαλλόμενος φόρος'' 10 δις έξτρα χάρισμα στους τραπεζίτες και προκύπτει ως εξής: 37,7 δις ευρώ επί το φορολογικό συντελεστή 26% = 10 δις ευρώ bonus.

Δεν έφτασαν λοιπόν τα 40 δις ευρώ δάνεια που χρεώθηκε ο Έλληνας φορολογούμενος για την ανακεφαλαιοποίηση τους ( μην ξεχνάμε οι ζημιές τους ήταν 37,7 δις), πήραν και ένα δεύτερο δώρο αξίας 10 δις.

Έτσι μου λύθηκε και μια δεύτερη χρόνια απορία. Κατάλαβα γιατί οι τράπεζες δεν έπαιρναν τα 11,4 δις ευρώ που περίσσεψαν από την αρχική ανακεφαλαιοποίηση τους και βρίσκονται ακόμη και σήμερα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Έλα όμως που το πράγμα δε σταματά εδώ. Πρόσφατα ψηφίστηκε μια τροπολογία της κυβέρνησης και αυτός ο αναβαλλόμενος φόρος αναγνωρίζεται ως κεφάλαιο των τραπεζών, με την εγγύηση-τρομάρα τους- του ελληνικού κράτους.

Αυτό σημαίνει με λίγα λόγια, αλλά Χαρδουβελίστικα,βάσει τροπολογίας τα εξής:

α) Αν οι τράπεζες έχουν κέρδη δεν πληρώνουν φόρο για 30 χρόνια

β) Αν οι τράπεζες δεν έχουν κέρδη, το Δημόσιο θα τους πληρώσει το ποσό που αντιστοιχεί στον αναβαλλόμενο φόρο αγοράζοντας τις αντίστοιχες μετοχές.

γ) Αν οι τράπεζες έχουν ζημιές θα προχωρούν σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου την οποία θα καλύπτει το δημόσιο και μάλιστα στο 110%.

ΣΗΜ. : Το κράτος ήδη κατέχει συντριπτικό ποσοστό των μετοχών των τραπεζών, έχει κάνει και αυτές τις συμφωνίες για τα επόμενα 30 χρόνια και κατά τα άλλα οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι ιδιωτικές και θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ να τις κρατικοποιήσει.

Και για να ολοκληρωθεί το θέατρο του παραλόγου, με την ίδια τροπολογία δημιουργείται κι ένας νέος αναβαλλόμενος φόρος Νο2, σύμφωνα πάντα με τον κ.Χαρδούβελη, ο οποίος θα προκύψει από την αναδιάρθρωση των δανείων των τραπεζών, αγνώστου ποσού μεν, αλλά τραπεζικό κεφάλαιο και αυτός δε.

ΥΣΤΕΡ.1 : Αυτό είναι το ΣαμαροΧαρδουβελιακό success story των τραπεζών και αν δείτε ρευστό από τράπεζες στην πραγματική λεγόμενη οικονομία να μου γράψετε....

ΥΣΤΕΡ. 2 : Η πληροφορία ότι αντίστοιχο σενάριο με αυτό των τραπεζών, θα ισχύσει και για τα ασφαλιστικά ταμεία, που επίσης κουρεύτηκαν τα αποθεματικά τους και δεν έχουν σήμερα να δώσουν συντάξεις ή άλλες παροχές, ελέγχεται ως ανακριβής.

Ετικέτες: φόροςτράπεζεςΓιώργος Κουντούρης