Βαφτίζουν το κρέας-ψάρι και επαναφέρουν την αξιολόγηση ως «αποτίμηση» για να συμμορφωθούν στις αξιώσεις του ΟΟΣΑ

10:44 1/11/2017 - Πηγή: Alfa Vita

« Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ, … σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες …. Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», …την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων, την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα… και θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ». ΜΝΗΜΟΝΙΟ

(2015). Ν. 4336, ΦΕΚ 94, τ.Α΄, 14-8-2015, (σελ. 1026-1027).

Το εκπαιδευτικό κίνημα έχει από καιρό αναδείξει όλες τις στοχεύσεις της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση που υλοποιεί στις μέρες μας η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την επίβλεψη των κλιμακίων του ΟΟΣΑ, που κατοικοεδρεύουν στο Υπουργείο Παιδείας και εισβάλλουν στις σχολικές μονάδες για να ισχυροποιήσουν τις εκθέσεις τους. Τα « τρία Α» της αναδιάρθρωσης, η Αποκέντρωση, η Αυτονομία της σχολικής μονάδας και η Αξιολόγηση, αποτελούν το στόχο για τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της εκπαίδευσης, τη μείωση των κρατικών δαπανών, τη συρρίκνωση δομών και τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού στο Δημόσιο σχολείο.

Το νέο «δίκτυο δομών υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου», που παρουσιάστηκε τις προηγούμενες μέρες ως πρόταση από το Υπουργείο Παιδείας, είναι ολόκληρος ο μηχανισμός υλοποίησης αυτού του στόχου. Για άλλη μια φορά βέβαια, όπως και στον προσχηματικό διάλογο για την Παιδεία, που άνοιξε το δρόμο για τις εκτεταμένες περικοπές των μέτρων Φίλη, η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ παρέστησαν στην πανηγυρική φιέστα του Υπουργείου παρέχοντας και πάλι τα αναγκαία άλλοθι σε μια βαθιά αντιεκπαιδευτική πολιτική, που μόνο με αντίσταση κι αγώνες αντιπαλεύεται.

Είναι απόλυτα σαφές ότι όσα δημοσιεύτηκαν απ’ αυτήν την παρουσίαση, αποτελούν μια επικοινωνιακά μεταγλωττισμένη πρόταση της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας με την οποία επανεισάγουν την αξιολόγηση, όπως είχαν δεσμευτεί στα μνημόνια και τους θεσμούς. Μια πρόταση που όμως τώρα, ύστερα από το μπλόκο του κινήματος στην αξιολόγηση Σαμαρά, βαφτίζει την αυτοαξιολόγηση ως «αποτίμηση και προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου», ενώ η τάχα μη αξιολόγηση του εκπαιδευτικού της τάξης, όπως εμφατικά αναφέρεται, δεν είναι παρά η συμμόρφωση στην προτροπή του ΟΟΣΑ για προηγούμενη εμπέδωση «κουλτούρας αξιολόγησης» και σταδιακή εφαρμογή της.

Άλλωστε, γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί και υπογράψει για την εφαρμογή της αξιολόγησης στη συμφωνία για το 3ο μνημόνιο και διαπιστώσαμε στην πράξη τα περιθώρια παρέκκλισής της από αυτή τη συμφωνία κατά τη διαδικασία εφαρμογής της αξιολόγησης στο Δημόσιο, όπου για να την εφαρμόσει δε δίστασε να καταφύγει σε αυταρχικές και απεργοσπαστικές ρυθμίσεις, τιμωρώντας για πρώτη φορά όσους συμμετέχουν σε νόμιμα κηρυγμένη απεργία. Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αφελείς να πιστεύουν πως η κυβέρνηση κατ’ εντολή των θεσμών σκοπεύει να προχωρήσει σε ατομική αξιολόγηση όλων των άλλων Δημοσίων υπαλλήλων και λειτουργών, εκτός των εκπαιδευτικών. Έτσι κι αλλιώς, το πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση από την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του Δημοσίου στην προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης ήταν μεγάλο και δεν άφησε πολλά περιθώρια στο Υπουργείο για άμεση επαναφορά της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού.

Κοντολογίς, η πρόταση που παρουσιάστηκε διανθίζεται με μεγαλοστομίες, αλλά στο προκείμενο η συνδυαστική αυτή επίθεση στοχεύει στην εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης στους εκπαιδευτικούς, στην αποδοχή της ανεπίστρεπτης πορείας προς την ατομική αξιολόγηση και στη συμμόρφωση στην κεντρική κατεύθυνση για την εκπαιδευτική πολιτική.

Ποιος θα εποπτεύσει όμως το «νέο» σχολείο; Η πρόταση περιγράφει την δημιουργία νέων οργάνων με νέα στελέχη της εκπαίδευσης, τα οποία θα κριθούν και θα αξιολογηθούν για να μπορούν να υλοποιήσουν απαρέγκλιτα τις επιταγές της νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης. Η υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων δεν θα είναι εύκολος περίπατος για τους έχοντες την ευθύνη της εφαρμογής τους. Άρα το πρώτο μέλημά τους είναι η επιλογή πρόθυμων στελεχών εφαρμογής πολιτικής. Όπως το είδαμε και στο ΠΔ 79, σε αντίθεση με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, περί δημοκρατικής διάρθρωσης της εκπαίδευσης με επίκεντρο τη σχολική μονάδα και το σύλλογο διδασκόντων, στην πρόταση του Υπουργείου για τις υποστηρικτικές δομές στην εκπαίδευση εμφανίζονται νέα συγκεντρωτικά και ιεραρχικά όργανα (ΠΕ.ΚΕ.Σ, Κ.Ε.ΣΥ, ΚΕΑ) με απευθείας αναφορά στην κεντρική πολιτική γραμμή, το ΙΕΠ και το Υπουργείο, αναλαμβάνοντας ρόλο εποπτείας, ελέγχου και συμμόρφωσης όλων των σχολείων στα μνημονιακά προτάγματα. Στην ενότητα για την επιλογή και αξιολόγηση στελεχών, η εισήγηση υιοθετεί τη λογική του Δ/ντή-manager, χρησιμοποιώντας τη συμμετοχή των στελεχών στη διαδικασία της αξιολόγησής τους, ως πολιορκητικό κριό για την αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών και την κατηγοριοποίηση των σχολείων. Γιατί πώς αλλιώς θα γίνει αν οι αλλαγές που ετοιμάζουν δεν εποπτεύονται; Πώς αλλιώς θα γίνει αν ο εκπαιδευτικός της τάξης και το σχολείο δεν νοιώθουν τη καυτή ανάσα του κράτους, που επιθυμεί διακαώς να επιβάλλει τις πολιτικές των δανειστών και του ΟΟΣΑ;

Σύμφωνα με την εισήγηση του Υπουργείου, ο προγραμματισμός κι η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου, δηλαδή η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας – για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αποκτά νέα χαρακτηριστικά με τελείως διαφορετικά στοιχεία από όσα αναφέρονταν δυο μήνες πριν στο ΠΔ79 - άρθρο10, όπου εκεί διαφαινόταν πως ο Προγραμματισμός και η αποτίμηση του Εκπαιδευτικού Έργου είναι μια εσωτερική υπόθεση της σχολικής μονάδας και του συλλόγου διδασκόντων. Στην εισήγηση του Υπουργείου εμπλέκονται, δυο μήνες μετά, τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ και τα Κ.Ε.Σ.Υ, το Σχολικό Συμβούλιο, ο Σύλλογος Γονέων, ο Δήμος και η τοπική κοινότητα. Τι άλλο θα προστεθεί άραγε στην πορεία, όταν εγκαθιδρυθεί η κουλτούρα αξιολόγησης; Έτσι πλέον, η παρουσιαζόμενη ως αθώα αποτίμηση-έκθεση ιδεών, επενδεδυμένη με αόριστα ευχολόγια περί δημοκρατικότητας και συμμετοχής, αποκτά άλλα χαρακτηριστικά, όταν άλλωστε οι θεματικοί άξονες της αποτίμησης, όπως αναφέρει η πρόταση, θα «τίθενται μέσω σχεδίου προγραμματισμού το οποίο θα καθορίζεται με ΥΑ και θα παρουσιάζεται στα σχολεία με οδηγίες συμπλήρωσης και ενημερωτικές συναντήσεις των Διευθυντών των σχολείων από τα στελέχη του ΠΕΚΕΣ», όταν «η σχολική μονάδα θα κοινοποιεί τον προγραμματισμό και την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου στο οικείο ΠΕΚΕΣ», όταν δηλαδή θα συγκεκριμενοποιηθεί η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, για να παράξει έργο στα πλαίσια του σκληρού ανταγωνισμού και της κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων.

Mε την ίδια πρόταση, η κυβέρνηση επαναφέρει την «αποκέντρωση» του εκπαιδευτικού συστήματος, μια πάγια θέση των προηγούμενων κυβερνήσεων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά και σημείο σθεναρής αντιπαράθεσης από το εκπαιδευτικό κίνημα, τα προηγούμενα χρόνια. Η αποκέντρωση του συστήματος διοίκησης των σχολείων δίνει την δυνατότητα σκληρότερης εποπτείας και ελέγχου στο έργο του σχολείου, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί την «σύνδεση με την τοπική κοινωνία». Ποια είναι «η τοπική κοινωνία»; Ο εμπνευστής του πονήματος που δόθηκε στην δημοσιότητα το περιγράφει γλαφυρά «...Στοχεύει στη σύνδεση της σχολικής μονάδας με την τοπική κοινωνία, αναπτύσσει δεσμούς συνεργασίας με τοπικούς οργανισμούς και επιδιώκει διασύνδεση με πανεπιστημιακά ιδρύματα και υποστηρικτικές δομές της οικείας διοικητικής περιφέρειας, αλλά και της ευρύτερης κοινότητας, με σκοπό να αποτελέσουν υποστηρικτικό βραχίονα του σχολείου.» Η κατηγοροποίηση των σχολείων βάσει των επιδόσεων μαθητών και της υλοποίησης των στόχων του προγραμματισμού αποτελεί κορμό της «νέας» θεώρησης για το αποκεντρωμένο εκπαιδευτικό σύστημα.

…«Η αυτονομία και η λογοδότηση είναι συνυφασμένες με μεγαλύτερη αυτονομία στη λήψη αποφάσεων σχετικά με Αναλυτικά Προγράμματα,Αξιολογήσεις και Κατανομή πόρων, τείνει να σχετίζεται με καλύτερες επιδόσεις, ιδιαίτερα όταν στο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων κυριαρχεί κουλτούρα λογοδότησης» (OECD, PISA FOCUS 2009)…

Η πρόταση του υπουργείου διαμορφώνει σταθερές ομάδες σχολείων ανά περιοχή. Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση οι ομάδες σχολείων, που θα συνδέονται μεταξύ τους σε επίπεδο οργάνων, προγραμματισμού και στόχων, ταιριάζουν απόλυτα με τις επιταγές της έκθεσης του ΟΟΣΑ για εξορθολογισμό δαπανών και νέες περικοπές στην εκπαίδευση. Δηλαδή, λιγότερα τμήματα, λιγότεροι εκπαιδευτικοί, λιγότερες δομές αντισταθμιστικής εκπαίδευσης, ΤΕ, ΤΥ, παράλληλες στηρίξεις, ενισχυτικές διδασκαλίες, ολοήμερα. Ήδη, με το ΠΔ 79 αίρονται τα γεωγραφικά όρια των σχολείων για τις εγγραφές, ώστε να κατανέμονται οι μαθητές σε 25άρια τμήματα σε μια ευρύτερη περιοχή, πράγμα που συμπαρασύρει την αμφισβήτηση των οργανικών θέσεων και επιβάλλει την κινητικότητα των εκπαιδευτικών, ώστε μαθητές, εκπαιδευτικοί και εκπαιδευτικές δομές να μην έχουν πια αναφορά στη σχολική μονάδα, αλλά σε ομάδες σχολείων- πράγμα που ήδη βιώνουν όσοι μετακινούνται από σχολείο σε σχολείο για τη συμπλήρωση του ωραρίου και που καταργεί την πλήρη στήριξη και λειτουργία του σχολείου κάθε γειτονιάς.

Πόσο απόλυτα ορισμένη γίνεται πια η κατεύθυνση της αποκέντρωσης των σχολικών μονάδων σε συνδυασμό με την παιδαγωγική «αυτονομία» και πόσο κακόγουστη φάρσα αποτελεί η κυβερνητική φλυαρία για την ενίσχυση του ρόλου του συλλόγου διδασκόντων, όταν ο ασφυκτικός γραφειοκρατικός έλεγχος, η νεοσυντηρητική και νεοφιλελεύθερη ιδεολογική επιβολή, οι λογικές της επιχειρηματικότητας και οι νόρμες των περικοπών οδηγούν τα σχολεία έξω από τον κοινωνικό τους ρόλο για την καθολική υποστήριξη του μορφωτικού αγαθού.

Αλήθεια, πόσο διαφέρουν οι προτάσεις του Υπουργείου από τις προτάσεις της επικαιροποιημένης έκθεσης του ΟΟΣΑ, όπως αυτές δημοσιεύτηκαν στην κυβερνητική Αυγή, στις 12/2/2017: «Σχολεία αυτόνομα, με χρηματοδότηση βασισμένη και στις ιδιαίτερες ανάγκες τους, εκπαιδευτικοί «ηγέτες» σε τοπικό επίπεδο, συμμετοχή της οικογένειας στον σχεδιασμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας, κουλτούρα αυτοαξιολόγησης, πρακτικές και μετρήσεις για την αποτίμηση των επιδόσεων των μαθητών, επέκταση της μαθητείας και της πρακτικής, αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη είναι μερικά από τα στοιχεία που περιλαμβάνει η προκαταρκτική μελέτη του ΟΟΣΑ για τη σημερινή εικόνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος». Θα έλεγε κανείς πως τις έγραψε το ίδιο χέρι!Kαμιά συναίνεση δεν παρέχουμε λοιπόν σ’ αυτά τα σχέδια. Κανένα άλλοθι διαλόγου δεν παρέχουμε σε όσους εφαρμόζουν πιστά το νεοφιλεύθερο πακέτο του ΟΟΣΑ και των δανειστών στην ελληνική εκπαίδευση.

Καλούμε τη ΔΟΕ να μη συμμετέχει σε καμιά διαδικασία διαλόγου για την υλοποίηση και τη θεσμοθέτηση αυτών των σχεδίων και να μην προχωρήσει σε καμιά συζήτηση που θα ενισχύει την ψεύτικη επιχειρηματολογία του Υπουργείου για «ήπια» και «μη τιμωρητική» αξιολόγηση. Οφείλει να καταγγείλει τώρα και να κηρύξει απεργία- αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης αυτοαξιολόγησης.

Καλούμε τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία σε συντονισμένη δράση, ενέργειες και δυναμικούς αγώνες για να διαμορφωθεί το κίνημα που θα μπλοκάρει ξανά σε κάθε σχολείο την αξιολόγηση και τους επίδοξους αξιολoγητές, θα ανατρέψει τα σχέδια για τον επαγγελματικό αφανισμό των εκπαιδευτικών και τη συρρίκνωση του δημόσιας εκπαίδευσης.

Διεκδικούμε:

Κατάργηση του ΠΔ79, όλων των αντιεκπαιδευτικών διατάξεων σε Ειδική αγωγή, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια και όλων των μνημονιακών περικοπών στη λειτουργία των σχολικών μονάδων. Κανέναν αποκλεισμό μαθητών από όλες τις δομές της δημόσιας εκπαίδευσης.

Κατάργηση της αξιολόγησης κάθε είδους και κάθε μορφής και όλου του θεσμικού πλαισίου αναφοράς της. Δημοκρατικό σχολείο με όλη την εξουσία στους συλλόγους διδασκόντων, ξήλωμα όλου του μηχανισμού των αξιολογητών. Κατάργηση του ν 3848, του ΠΔ152, του Καθηκοντολογίου και της ΑΔΙΔΠΕ

Μαζικούς μόνιμους διορισμούς ΤΩΡΑ! Μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών όλων των ειδικοτήτων, που έχουν υπογράψει έστω και μια σύμβαση εργασίας στην εκπαίδευση Μόνιμους διορισμούς με βάση την προϋπηρεσία και το χρόνο λήψης πτυχίου. Όχι στα ελαστικά συστήματα πρόσληψης, όχι στο ν.3848 και στο προσοντολόγιο.

Ενιαίο δωδεκάχρονο δημόσιο δωρεάν σχολείο χωρίς φραγμούς κι αποκλεισμούς, δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή με δεκατετράχρονο σχεδιασμό της βασικής εκπαίδευσης. Κανένα παιδί 4-6 ετών έξω από το δημόσιο νηπιαγωγείο. Όχι στα voucher και την πριμοδότηση των δημοτικών και ιδιωτικών συμφερόντων.

Γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης, για κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών, σε εκπαιδευτικό προσωπικό, υποδομές και ανάγκες των σχολείων. Καμιά σύμπτυξη τμήματος, μείωση του αριθμού των αριθμών ανά τμήμα, 20 παιδιά στην τάξη, 15 παιδιά στην Α΄- Β’ Δημοτικού και στο Νηπιαγωγείο.

Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, νέα και σύγχρονα, που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την ολόπλευρη γνώση και την κοινωνική χειραφέτηση. Κατάργηση όλου του πλέγματος ιδεολογικού φρονηματισμού στην εκπαίδευση. Απόσυρση των ιδιωτών, των χορηγών, της επιχειρηματικότητας, του ΟΟΣΑ και της εργαλειοθήκης του από το Δημόσιο σχολείο.

ανεξάρτητη ριζοσπαστική πρωτοβουλίαΣύλλογος ΠΕ η ΑθηνάΟΟΣΑαξιολόγηση