Ζήτω η συλλογική μας αμνησία

16:05 28/5/2018 - Πηγή: Alfa Vita

Αρθρογράφος: Νίνα Γεωργιάδου

Εκτός απ' το αλτσχάιμερ και όλοι οι Κούληδες επιδιώκουν τη συλλογική μας αμνησία. Αυτός, ο ένας Κούλης, είναι γενικά μπόσικος και του ξεφεύγουν μυστικά. Άλλοι είναι πιο αριστοτέχνες. Επιδιώκουν τη συλλογική αμνησία, όχι μόνο των 17άρηδων. Γενικά, "18 και άνω". Κάτι σαν απεξάρτηση από την ιστορία, τη σκέψη και την κριτική. Να καταδικαστείς να το ζήσεις ξανά και να μη θυμάσαι πού και πότε σε ξαναπαγίδευσαν.

Και γιατί δηλαδή πρέπει να ξέρεις για τις εκλογές της βίας και νοθείας, του '61;

Τα δέντρα, οι πεθαμένοι και οι ασφαλίτες ξανά στις κάλπες. Ή και "στις κάλτσες" που είπε και ο μελίρρυτος ποταμός της σοφίας, Γιωργάκης, ο νεότερος της δυναστείας των παπατζήδων, πριν τον νέας κοπής Αλέξη.

Αν θυμηθείς αυτό, συνειρμικά θα θυμηθείς και όλο το κράτος-παρακράτος που έστησε εκλογικές παρωδίες και στο πίσω μέρος των εκλογικών παραβάν, μάζεψε όλο τον υπόκοσμο δωσίλογων, κομπιναδόρων, νταβατζήδων και κλεφτοκοτάδων και τους έκανε μέσα από "πατριωτικές" οργανώσεις τύπου, "Καρφίτσα", “Εγγυηταί του Βασιλέως”, “Ελληνοκράτες”, “Εθνικόν Φως”, “Μακέλλην”, “Μαύρη Χειρ”, "ΕΚΟΦ" δολοφόνους του Λαμπράκη και επίσημα μισθωμένους φονιάδες κάθε αντίστασης.
​
Για ποιο λόγο να θυμάσαι τη γενιά του 1-1-4 και του 15% για την παιδεία, το 1,5 εκατομμύριο απεργούς σε δεκάδες απεργίες, αφού έτσι θα ντραπείς όταν είσαι απεργοσπάστης και υποχρεωτικά θα θυμηθείς και τη δολοφονία του Πέτρουλα και τη μεγάλη Αποστασία; Και αν θυμηθείς την παλατιανή βρωμιά, θα θυμηθείς και τον μπαμπά του Κούλη, τον κυνικό τον πρεσβύτερο και τις δολοπλοκίες της Φρειδερικής. Εξάλλου δεν ξεχάστηκαν όλα αυτά όταν το απέθαντο ζόμπι έγινε πρωθυπουργός το 90-93 και έφερε στο προσκήνιο το νεοφιλελευθερισμό της Θάτσερ για να τον συνεχίσουν Σημίτης- Παπανδρεου και λοιπά μπάσταρδα του Φρήντμαν και να προλειάνουν το έδαφος για τα μνημόνια;

Και γιατί δηλαδή, συλλογική μου μνήμη, να στενοχωριέσαι αναθυμούμενη την Απριλιανή δικτατορία με το Πουλί, τις μεγάλες αρπαχτές, το Τάμα, και προπάντων τις εξορίες, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια, το ξεπούλημα της Κύπρου;

Ξέχνα τα!

Ξέχνα και τη Νομική και το Πολυτεχνείο και όλους τους νεκρούς της μεταπολίτευσης από το μαθητή Ισιδωρόπουλο, μέχρι τον Τεμπονέρα και τον Γρηγορόπουλο.
Ξέχνα και τις αρπαχτές και τα μνημόνια κι αυτά που ήταν να ξεσκιστούν σε μια νύχτα και τριπλασιάστηκαν - εξάλλου είδες πως μετά τα 2-3 πρώτα, δεν πονάς το ίδιο. Συνήθισες! Ξέχνα και τα δημοψηφίσματα και όλο τον ξεπουλημένο πλούτο της χώρας σου και τους χιλιάδες πνιγμένους στο Αιγαίο και τα παιδιά σου που ξενιτεύτηκαν μαζικά, κάπως όπως στο '60, και τα παιδιά σου που τώρα δουλεύουν 12ωρο γιατί ξέχασες και το 8ωρο και τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν γι αυτό, τους σημερινούς άνεργους και τους αόρατους άστεγους.
Ξέχνα τα όλα!
Να 'ναι κάθε μέρα μια καινούργια μέρα, με μια φρεσκαδούρα στον εγκέφαλο, να σε βλέπεις στον καθρέφτη και να λες, "πού τον ξέρω αυτόν τον μαλάκα;" και να συστήνεσαι στον εαυτό σου κάθε πρωί και να λές 'χαίρομαι για τη γνωριμία και κάπου σας θυμάμαι αλλά δε θυμάμαι πού!"

Ετικέτες: Νίνα Γεωργιάδου