Στρώνοντας τραπέζι στην... αρχαιότητα

14:26 22/9/2012 - Πηγή: NewPost

Αναμφίβολα, στις ημέρες μας, σχεδόν κάθε γαστριμαργική επιθυμία είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί άμεσα και ικανοποιητικά. Εξάλλου εύκολα διαπιστώνεται ότι πλέον η διατροφή μας περιλαμβάνει πιάτα που «κατάγονται» από σχεδόν κάθε γωνιά του κόσμου. Οι περισσότεροι από εμάς καταναλώνουμε αμερικανικά μπέργκερς, γαλλικά κρασιά, ιταλικά ζυμαρικά και ασιατικό σούσι. Τι συνεβαίνε όμως όταν δεν υπήρχε η αφθονία των υλικών και η επιλογή δεν ήταν τόσο... ελεύθερη, όσο σήμερα; Άραγε τι να κατανάλωναν οι… πολύ μακρινοί πρόγονοί μας; Στην αρχαιότητα κάθε τόπος είχε τη δική του παραγωγή και η κατανάλωση ήταν «υπάκουη»

σε αυτό το χαρακτηριστικό. Ας δούμε λοιπόν με τι συνήθιζαν να διατρέφονται τέσσερις ιστορικές κοινότητες, εκείνες των Αιγυπτίων, των Ιαπώνων, των Κινέζων και των Ελλήνων. Οι διαφορές στη δίαιτά τους, απόρροια κλιματικών, εδαφικών, πολιτιστικών, κοινωνικών και θρησκευτικών παραγόντων είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες. Αίγυπτος Η κύρια τροφή σε κάθε αιγυπτιακό γεύμα ήταν το ψωμί, όπως άλλωστε συνέβαινε και σε όλη την Εγγύς Ανατολή και την Ευρώπη, έως ότου εισάχθηκε η πατάτα από την Αμερική τον 15ο αιώνα. Η σημασία του σιταριού ήταν τέτοια, που οι σιταποθήκες και οι κριθαραποθήκες ελέγχονταν από τον ίδιο τον Φαραώ. Οι εύποροι έτρωγαν κυρίως βοδινό κρέας, πρόβατα και κατσίκες. Αντίθετα δεν συνήθιζαν το χοιρινό. Επίσης, οι Αιγύπτιοι κυνηγούσαν μη εξημερωμένα ζώα όπως τα ελάφια και οι αντιλόπες. Οι φτωχοί άνθρωποι έτρωγαν λιγότερο κρέας και από αυτό, τη μερίδα του λέοντος καταλάμβαναν το βόειο, το κατσικίσιο και το πρόβειο, δευτερευόντως δε το χοιρινό. Κοτόπουλα δεν υπήρχαν στην Αίγυπτο, όμως οι κάτοικοί της έτρωγαν πάπιες και χήνες, από τις οποίες έπαιρναν και τα αυγά. Παράλληλα κατανάλωναν άγρια πουλιά, όπως  για παράδειγμα ορτύκια. Σε ό,τι αφορά τα ψάρια, οι εύποροι δεν τα προτιμούσαν εάν υπήρχε διαθέσιμο κρέας. Περισσότερο προσφιλή τους ήταν τα παστά ψάρια. Πάντως ο Νείλος ήταν πλούσιος σε αλιεύματα. Τα ψάρια ήταν πιο δημοφιλή στις κατώτερες κοινωνικές ομάδες, που συνήθιζαν να τα αποξηραίνουν στον ήλιο και να τα διατηρούν σε αλάτι. Η κατανάλωση απαγορευόταν μόνο για όσα ζώα και ψάρια θεωρούνταν ιερά. Περιορισμός πάλι δεν υπήρχε για τα προϊόντα της γης, οπότε οι Αιγύπτιοι κατανάλωναν εν αφθονία μπιζέλια και φασόλια, κρεμμύδια, σκόρδο, ραπανάκια, γογγύλια, πιπεριές, πράσα, μαρούλια και αγγούρια, καθώς επίσης πολλά βότανα και μπαχαρικά, όπως γλυκάνισο, μάραθο, μουστάρδα, θυμάρι, κόλιανδρο, κύμινο και άνηθο. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, από φρούτα αγαπούσαν ιδιαίτερα τα σταφύλια, τα σύκα, τα καρπούζια, τα ρόδια και τα δαμάσκηνα. Ακόμη στη διατροφή τους είχαν εντάξει και τα καρύδια, τα αμύγδαλα κ.ο.κ. Τέλος, το βούτυρο και το τυρί παράγονταν από αγελάδες, κατσίκες και πρόβατα, ενώ το μέλι ήταν το βασικό γλυκαντικό, δεδομένου ότι η ζάχαρη ήταν άγνωστη ως υλικό. Ιαπωνία   Σταδιακά, η αρκετά λιτή ιαπωνική κουζίνα εξελίχθηκε, λαμβάνοντας  έντονες επιρροές από την Κίνα και την Κορέα. Μία από τις σημαν