Oχι σε νέο Μνημόνιο

17:37 23/10/2013 - Πηγή: E-Typos

Το Μνημόνιο που υπέγραψε η Ελλάδα το 2010 συνοδεύτηκε από τεράστια λάθη, τόσο κατά το σχεδιασμό όσο και κατά την εφαρμογή του. Η επιβολή μέτρων εξοντωτικής λιτότητας, σε μια οικονομία που ήδη από τα τέλη του 2008 βρισκόταν σε ύφεση, ήταν μαθηματικώς βέβαιο ότι θα οδηγούσε σε αδιέξοδο. Το μίγμα πολιτικής που υπαγορεύθηκε στη χώρα μέσω του Μνημονίου όχι μόνο

δεν θεράπευσε τις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, αλλά επιτέθηκε και στα ελάχιστα υγιή της κύτταρα. Αντί να αντιμετωπίσει τις χρόνιες ασθένειες του δημόσιου τομέα, στράφηκε ενάντια στον ιδιωτικό τομέα με ένα θανατηφόρο συνδυασμό υπερφορολόγησης, κατάρρευσης της ζήτησης και ασφυκτικού περιορισμού της ρευστότητας.
Σήμερα, ακόμα και οι ίδιοι οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής έχουν παραδεχθεί τις αστοχίες και τις λανθασμένες εκτιμήσεις στις οποίες στηρίχθηκε. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μη γίνουν ξανά τα ίδια λάθη. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί ένα νέο Μνημόνιο με πρόσθετα μέτρα λιτότητας, τα οποία θα υπονομεύσουν την ήδη δύσκολη και αβέβαιη πορεία ανάκαμψης της οικονομίας. Το γεγονός ότι η χώρα έχει υλοποιήσει ως τώρα τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στην Ευρώπη δεν οφείλεται στο άστοχο μίγμα πολιτικής που της επιβλήθηκε, αλλά στο τεράστιο βάρος που επωμίστηκαν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις της. Τώρα, όμως, οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας έχουν εξαντληθεί. Οι εταίροι μας οφείλουν να αναγνωρίσουν το γεγονός αυτό και να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά μόνο με στοχευμένες κάθετες παρεμβάσεις και όχι με νέα οριζόντια μέτρα. Κυρίως, οφείλουν να αντιληφθούν ότι το μείζον ζητούμενο για τη χώρα σήμερα είναι η σταθερότητα και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομία.
Η κυβέρνηση, από την άλλη, θα πρέπει να τηρήσει σκληρή στάση απέναντι στους δανειστές, επικαλούμενη την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει, αλλά και τις θετικές εξελίξεις που αναμφίβολα σημειώνονται στα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας. Eχοντας κάνει σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής αυτονομίας, η κυβέρνηση οφείλει να αντικρούσει σθεναρά κάθε απαίτηση για οριζόντια μέτρα λιτότητας και να διεκδικήσει αποφάσεις για τη ρύθμιση του χρέους. Το Μάιο του 2010, η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να διαπραγματευθεί τους όρους της διάσωσής της. Σήμερα, έπειτα από μια μεγάλη και επίπονη προσπάθεια, είναι σε θέση να απαιτήσει καλύτερη αντιμετώπιση και βιώσιμες λύσεις.