Ακραίες φωνές στην Ευρώπη

17:44 18/1/2014 - Πηγή: E-Typos

Η ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης από την Ελλάδα βρίσκει την Ευρώπη να συνεχίζει να ακολουθεί μια συνταγή ασφυκτικής δημοσιονομικής προσαρμογής που έχει επιβληθεί ουσιαστικά από τη Γερμανία, με τις χώρες του Νότου, και περισσότερο από όλες την Ελλάδα, να υφίστανται τις συνέπειες των ακραίων πολιτικών σε επίπεδο κοινωνίας και πραγματικής οικονομίας.

Είναι σαφές ότι στις πολιτικές αυτές που εφαρμόζονται στο σύνολο της ευρωζώνης

αποδίδονται οι ανησυχητικές εκλογικές τάσεις που καταγράφονται, εν όψει των ευρωεκλογών του προσεχούς Μαΐου, και οι οποίες δείχνουν ότι μεγαλώνει το κίνημα όχι απλώς των ευρωσκεπτικιστών, αλλά αυτών που απορρίπτουν ευθέως το ευρώ.

Μπορούμε, δηλαδή, εύκολα να παρατηρήσουμε πόσο αυξάνεται η επιρροή που έχουν αποκτήσει στην κοινή γνώμη ακραία κόμματα, όπως το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και το Κόμμα της Ελευθερίας του Χέερτ Βίλντερς στη φιλοευρωπαϊκή Ολλανδία, αλλά διαπιστώνουμε με ακόμα μεγαλύτερη ανησυχία τα συμβαίνοντα στη δική μας χώρα, όπου πληθαίνουν οι αντιευρωπαϊκές φωνές, με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, που διεκδικεί την εξουσία, να προτείνουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την επιστροφή στη δραχμή.

Γίνεται αντιληπτό πως είναι ανάγκη η Ευρώπη να στραφεί σε νέες πολιτικές, οι οποίες θα επιτρέπουν χαλάρωση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, θα δίνουν αναπτυξιακή προοπτική και θα περιλαμβάνουν κοινωνικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα για τις ευάλωτες ομάδες των πληθυσμών.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα καλείται να αξιοποιήσει την, έστω συμβολικού χαρακτήρα, προεδρία της Ε.Ε. και, κυρίως, όλα τα διαπραγματευτικά όπλα που διαθέτει, όπως η τήρηση των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει, η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών και η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, προκειμένου να επιτύχει την αλλαγή πολιτικής, αλλά και την επιδιωκόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Είναι καιρός η Ευρώπη, πέραν της κοινοτικής αλληλεγγύης, να στραφεί σε βιώσιμες λύσεις και κοινωνικές πολιτικές, και για την Ελλάδα και για την ίδια την ευρωζώνη συνολικά. Η Ευρώπη θα πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική, χωρίς ωστόσο να βάζει στο περιθώριο τις κοινωνίες.