Αμερικανικός ρατσισμός

17:20 2/10/2013 - Πηγή: E-Typos

Μπορείτε να φανταστείτε η κυβέρνηση Σαμαρά να αντιμετωπίσει πρόβλημα με την ψήφιση του Προϋπολογισμού κι ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα να δώσει εντολή να κλείσουν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες, όλα τα μουσεία, κάθε φορέας που έχει σχέση με το δημόσιο τομέα; Κι όταν λέμε να κλείσουν, εννοούμε να μπει λουκέτο σε κάθε δημόσιο κτίριο, να μην μπορεί να εισέλθει κανείς, εκτός από το προκαθορισμένο προσωπικό ασφαλείας για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων; Ούτε ως εφιάλτη. Απλά, θα έπεφτε η κυβέρνηση, διότι θα είχε αποδειχθεί πανηγυρικά

ότι είχε χάσει τη «δεδηλωμένη», οπότε θα προκηρύσσονταν αμέσως εκλογές. Σ εμάς το σύνηθες είναι οι υπάλληλοι να κλείνουν... το κράτος και όχι η εκάστοτε εκλεγμένη κυβέρνηση!

Ωστόσο, όσοι Ελληνες -η πολιτική ηγεσία και υπηρεσιακή ιεραρχία του υπουργείου Πολιτισμού, η διοίκηση του Μουσείου Μπενάκη και πολλοί άλλοι- βρεθήκαμε στην Ουάσιγκτον για τα εγκαίνια της μεγάλης έκθεσης «Ουρανός και γη, αριστουργήματα από τις ελληνικές συλλογές», που αφορά στο βυζαντινό πολιτισμό -θα γινόταν αύριο με την παρουσία του πρωθυπουργού- δεν ήταν εύκολο να αντιληφθούμε ότι όχι μόνον δεν τίθεται ζήτημα να «πέσει» η κυβέρνηση Ομπάμα και να προκηρυχτούν εκλογές, αλλά ότι με εντολή της και βάσει του ισχύοντος νόμου στις ΗΠΑ «κλειδώθηκε» όλος ο δημόσιος τομέας, αφήνοντας χωρίς μισθό τους 800.000 ομοσπονδιακούς υπαλλήλους, τους συνταξιούχους και όσους μισθοδοτούνται από το κράτος, πλην των στρατιωτικών. Και ακόμη ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα χάσουν το μισθό τους.

Γιατί; Επειδή οι Ρεπουμπλικανοί δεν συναινούν να ψηφιστεί ο ετήσιος προϋπολογισμός, ο οποίος ισχύει από 1ης Οκτωβρίου, απαιτώντας ο νόμος που αφορά στην περίθαλψη των απόρων να ισχύσει μετά από ένα χρόνο, πράγμα που ο Ομπάμα δεν συζητά, απαντώντας ότι δεν «παίρνει αποφάσεις με το πιστόλι στον κρόταφο».
Ουσιαστικά, οι Ρεπουμπλικανοί -συρόμενοι από τα μέλη του λεγόμενου tea-party- αρνούνται να αποδεχθούν τον περυσινό νόμο του κράτους τους -τον οποίο αποκαλούν Ombamacare-, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος στις αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές, παρόλο που «η πρόνοια για τους αδύναμους» υπήρξε το κεντρικό θέμα για την επανεκλογή του Ομπάμα. Αυτό όμως που κανένας δεν ομολογεί -ούτε διαφαίνεται για την ώρα στα σχόλια των εφημερίδων- είναι ότι ο ρατσισμός, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, δεν εγκατέλειψε ποτέ τα αμερικανικά συντηρητικά κοινωνικά στρώματα, που αποτελούν και την παραδοσιακή εκλογική βάση για το κόμμα των Ρεπουμπλικανών.

Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που φαίνεται να μην ομολογείται είναι ότι ούτε ο Ομπάμα έχει γίνει -από τους ακραίους συντηρητικούς- αποδεκτός ως Αφροαμερικανός ούτε και ο νόμος για τη φροντίδα των απόρων, που αφορά στους πλέον οικονομικά αδύναμους κρίκους, έστω και από την ανθρωπιστική του διάσταση. Τόσο ξένη και ψυχρή στάση για τη δική μας δημοκρατική αντίληψη.

Ισως είναι η πρώτη φορά που τόσο «επίσημα» η αμερικανική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με αυτό που επιμελώς κρύβει κάτω από το μανδύα της: το ρατσισμό.