Από κάπου ν’ αρχίσει

16:15 30/7/2013 - Πηγή: E-Typos

Οχι πως δεν θα έχει «χορτάσει» από αρχαιότητες ο Λέτα, πρωθυπουργός της Ιταλίας, καλεσμένος του πρωθυπουργού. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει στη χώρα του ρωμαϊκές αρχαιότητες -άκρως επηρεασμένες από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο- θα βρει. Ούτε λείπουν από τη Ρώμη σπουδαία μνημεία, που δίνουν το μέγεθος της ισχυρής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και τον πλούτο και την καλαισθησία της άρχουσας τάξης της. Αφήστε που έχει να επιδείξει επιπλέον και την Αναγέννηση - όχι πως ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων και των ενασχολούμενων με τις Τέχνες στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μετά την τραγική πτώση της, δεν συνέβαλαν ουσιαστικά

στην καλλιτεχνική άνθηση, που ακολούθησε τον σκοτεινό μεσαίωνα των πολέμων, της πείνας και της πανώλης.

Σωστά και αυτά και άλλα τόσα που θα μπορούσε κανείς να πει για τη σύγχρονη Ιταλία. Μπορεί να έχει μεγάλα οικονομικά προβλήματα αλλά ταυτόχρονα είναι μεγάλη χώρα, με ακμάζουσα βιομηχανία στον τουρισμό, στα τρόφιμα, στη μόδα, ακόμη και στην αυτοκινητοβιομηχανία και στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία.

Ομως -και να μου συγχωρεθεί η έκφραση της ελληνικής περηφάνιας- Παρθενώνα δεν έχει. Οχι μόνον ως το αριστούργημα της αρχιτεκτονικής και γλυπτικής αλλά για όσα σηματοδοτεί στις Τέχνες, στον κόσμο των ιδεών, στη Δημοκρατία και στην πνευματική δημιουργία σε όλες τις εκφάνσεις της. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός, όποιον ομόλογό του υποδέχεται στην Αθήνα, άμεσα ή έμμεσα -βλέπε δείπνο απέναντι από τον εξαίσια φωτισμένο Παρθενώνα- στη μακραίωνη Ιστορία του ελληνικού πολιτισμού αναφέρεται. Οχι ως στείρα προγονολατρεία αλλά ως τις βαθιές ρίζες του έθνους, που το κρατούν δυναμικά και το τρέφουν ανά τους αιώνες, μπολιάζοντας το σύγχρονο πολιτισμό του με το μέτρο και το κάλλος του αρχαίου.

Εδώ που τα λέμε, έτσι «όμορφα και απλά» όπως γράφει ο Γιάννης Ρίτσος, μπορεί να λένε μερικοί ότι «η Ακρόπολη κάθεται βαριά πάνω στο σήμερα και δεν αφήνει τίποτε να αναπνεύσει κάτω από τον ίσκιο της» αλλά πιστεύω ότι τα ιερά και τα δημόσια κτίρια, ο βράχος και ο πέριξ αυτού χώρος θυμίζουν στους ηγέτες, που υποδεχόμαστε, ότι εδώ βρίσκεται η απαρχή της Ιστορίας της Ευρώπης και πάνω σε αυτόν τον Πολιτισμό ακουμπά η ευρωπαϊκή Τέχνη και η πνευματική παράδοση.

Βέβαια, έκανα τις προηγούμενες αναφορές θέλοντας να επισημάνω ότι στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά κάθε μήνα υποδέχεται η Ελλάδα αρχηγούς και πρωθυπουργούς κρατών σε μια προσωπική του προσπάθεια να ξαναδούν τη χώρα μας -μετά τον τρίχρονο διασυρμό της- με νέα μάτια. Να αναγνωρίσουν το σταθερό πολιτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο επιλύονται δύσκολα προβλήματα, για τα οποία είναι αναγκαία η στήριξη πολλών και ποικίλων παραγόντων. Ομως η κομψή υπόμνηση της Ιστορίας της Ελλάδας από τον πρωθυπουργό είναι μια σταθερά που, όσο κι αν η «χρήση» της φαίνεται σε μερικούς παράδοξη, πετυχαίνει πάντα το στόχο της. Από κάπου -εξαιρετικά θετικά- πρέπει κι αυτός να αρχίσει