Ευχαριστούμε, αλλά ως εδώ…

17:48 7/10/2013 - Πηγή: E-Typos

Η παρουσία του πρωθυπουργού, την εβδομάδα που πέρασε, στην Ουάσιγκτον, η συνεργασία του με τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν και την κ. Λαγκάρντ, οι συνομιλίες του στο Κογκρέσο, οι συναντήσεις του με ισχυρούς επιχειρηματίες, έστειλε -για μια ακόμη φορά- το μήνυμα στη Γερμανία: «Φτάνει πια “η τιμωρία”.

Η Ελλάδα του 2013 δεν είναι εκείνη του 2011». Και δεν είναι «το μικρό πλεόνασμα» που επαίνεσε η κ. Λαγκάρντ, που κάνει τη διαφορά. Πρώτον γιατί δεν είναι «μικρό» και δεύτερον γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει τομέας στον οποίο να μην

έγιναν τεράστια βήματα στο χρόνο ανάληψης της διακυβέρνησης υπό τον Α. Σαμαρά. Η αλήθεια είναι ότι το καράβι είχε πέσει στα βράχια και η ναυαγιαίρεση δεν φαινόταν εύκολη. Από το 1981 ως το 2011 τα λάθη -σωρευτικά- έγιναν θηλιά γύρω από το λαιμό της χώρας. Το κράτος σπάταλο και διεφθαρμένο. Από μόνο του; Οχι φυσικά. Χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά για τις ανάγκες των «ημετέρων». Παραμορφώθηκε κι έγινε τέρας, που για να αμύνεται στις προσπάθειες, που αναλήφθηκαν για τον εκσυγχρονισμό του, φόρεσε την πιο δαιδαλώδη και εξωνημένη γραφειοκρατία, ως πανοπλία.

Η Αμερική -στην απογραφή της 1ης Ιουλίου 2012- με πληθυσμό 953,6 εκατομμύρια πολίτες εξυπηρετείται από 800.000 δημόσιους υπαλλήλους και η Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων κατοίκων διαθέτει 60.000 -160.000 καθηγητές και άλλους τόσους ένστολους. Ακατανόητη λογική. Σήμερα, η δημόσια διοίκηση έχει μπει σε γρήγορους ρυθμούς ανασύνταξης. Αν θωρακιστεί και νομικά από μελλοντικές κομματικές παρεμβάσεις, στην επόμενη τριετία θα λειτουργεί όπως και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, ως μηχανή ανάπτυξης.

Επίσης, από το 1981 ως το 2009 η χώρα ζούσε πολυτελώς, δανειζόμενη. Οτι θα ερχόταν η στιγμή της κατάρρευσης από την αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους δεν φαινόταν να απασχολεί τις κυβερνήσεις, που στόχος τους ήταν να διατηρούνται στην εξουσία και όχι να δυσαρεστήσουν του Πολίτες, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος. Ετσι, οι πάσης φύσεως επιτήδειοι λυμαίνονταν τα ταμεία, οπότε και καταντήσαμε να εισάγουμε πατάτες από την Αίγυπτο και λεμόνια από την Αργεντινή. Δανειζόμαστε για να αγοράσουμε τα προϊόντα των άλλων και φοροδιαφεύγαμε συστηματικά για να ξοδεύουμε όλο και περισσότερα. Με τις αιματηρές θυσίες που υποβληθήκαμε, τα οικονομικά της χώρας νοικοκυρεύονται και οι Πολίτες πήραμε το μάθημά μας: Με ξένα κόλυβα, δεν θα επιτρέψουμε στο μέλλον σε καμία κυβέρνηση να κάνει μνημόσυνο.

Τώρα ήρθε και η ώρα να μιλήσουμε με τους εταίρους-δανειστές μας. Ο Πολίτης έχει φτάσει στο τέλος των αντοχών του. Θα είμαστε περισσότερο ακριβείς αν λέγαμε ότι δεν διαθέτει πλέον άλλες. Το να γίνονται συζητήσεις για νέες περικοπές συντάξεων και μισθών είναι ανώφελο. Είναι η ώρα να αφήσει η τρόικα στην άκρη τη λογιστική της.

Είναι μάλλον η ώρα να μας αφήσει να πορευτούμε, στοχεύοντας στην ανάκαμψη. Να την ευχαριστήσουμε για τη βοήθειά της αλλά ως εδώ ήταν. Κι αυτό μπορεί να το πει μόνον ο πρωθυπουργός. Κανείς άλλος.