Επίθεση Ευ. Βενιζέλου στον Αλ. Τσίπρα, στη Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ

17:49 16/1/2013 - Πηγή: E-Typos

Σκληρή κριτική προς τον επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, με αιχμή τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο θέμα της υπόθεσης της «λίστας Λαγκάρντ», άσκησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, χαρακτηρίζοντάς τον «εμπνευστή» και «αυτουργό» της «πολιτικής σκευωρίας».
Μιλώντας

στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Κινήματος και αναφερόμενος στις χτεσινές εξελίξεις στην έρευνα των οικονομικών εισαγγελέων για την υπόθεση, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες δυνάμεις που κατέθεσαν πρόταση για σύσταση προκαταρκτικής Επιτροπής, δηλαδή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή, θα έπρεπε να είχαν σπεύσει να αποσύρουν τις προτάσεις τους.
Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι αύριο, στη Βουλή, «λήγει και τυπικά η προσπάθεια του πολιτικού ρεσάλτο», ενώ αναφερθείς στις δηλώσεις του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ανέφερε ότι τον εντυπωσίασε το «πολιτικό θράσος» του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, «που αντί να πάρει πίσω την πρόταση, είπε το αμίμητο ότι αυτοενοχοποιούμαι επειδή γίνεται συζήτηση για τις κάλπες και ότι είμαι όμηρος του κ. Σαμαρά, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα είχε πει ότι ο κ. Σαμαράς είναι όμηρος δικός μου».
«Ο κ. Τσίπρας που συκοφαντεί, συνομωτεί και σκευωρεί και στρέφεται κατά ενός στόχου, κατηγορεί τώρα το στόχο ότι αυτοενοχοποιείται», πρόσθεσε.Υπογράμμισε δε ότι τα τρία κόμματα είναι «συμμέτοχοι και συμμαχητές σε μια προσπάθεια να βγει η χώρα οριστικά από την κρίση», καθώς επίσης και συμμέτοχοι σε «ένα εγχείρημα νέου ήθους και πολιτικού πολιτισμού», όπως χαρακτήρισε το κυβερνητικό σχήμα.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρόσθεσε ότι «αντί να ασχολούνται με την καλπολογία και τη διαδικαστικολογία, θα έπρεπε να έχουν αντιληφθεί τι έχει προκύψει ως πραγματικό γεγονός τις τελευταίες μέρες». Παράλληλα, υπογράμμισε ότι «τα χτυπήματα που υπέστη η σκευωρία ήταν αλλεπάλληλα» και σημείωσε ότι «η αλήθεια, όμως, έχει τη δική της δυναμική που σαρώνει».
Με αφορμή την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Βερολίνο και τις συναντήσεις που είχε εκεί, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι η επίσκεψη συνιστά «επιτομή της στρατηγικής αμηχανίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
«Τι πήγε να κάνει;», διερωτήθηκε ο κ. Βενιζέλος, για να προσθέσει:«Να βοηθήσει την εθνική προσπάθεια; Θα το έκανε μόνο αν μπορούσε να συμβάλει στο να σταλεί μήνυμα αποφασιστικότητας».
Συνεχίζοντας να θέτει ερωτήματα, ο κ. Βενιζέλος είπε:
«Πήγε μήπως να βλάψει; Δεν θέλω να το πιστέψω. Πήγε να κάνει δημόσιες σχέσεις, να εξευμενίσει τους συνομιλητές του; Μα όταν πας να εξευμενίσεις συνομιλητές, τότε δεν είσαι καθόλου καλός διαπραγματευτής γιατί έχεις στο μυαλό σου την εικόνα σε προσωπικό επίπεδο και όχι τους συσχετισμούς της χώρας».
Επιπλέον, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μίλησε για «απόλυτη έλλειψη πολιτικής», ωστόσο χαρακτήρισε «θετικό βήμα» ότι ο κ. Τσίπρας συνάντησε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συζήτησαν και το θέμα της βίας.
Επ' αυτού, ο κ. Βενιζέλος μίλησε για «ανάγκη να συνεννοηθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου γιατί όταν έχεις να αντιμετωπίσεις προβλήματα βίας δεν υπάρχουν ταλαντεύσεις», υπογραμμίζοντας ότι η καταδίκη πρέπει να είναι απόλυτη σε φαινόμενα τρομοκρατίας ότι το «τόξο» πρέπει να είναι σταθερό και καθαρό, χωρίς διολισθήσεις και φλερτ με τη βία.
Ο κ. Βενιζέλος σημείωσε ότι τώρα η χώρα βαδίζει σταθερά και ανεμπόδιστα για την έξοδο από την κρίση και πως το παρόν εξάμηνο «είναι εξάμηνο τομής για το ξεπέρασμα της κρίσης». Παραπέμποντας δε στη χτεσινή σύσκεψη των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι η στήριξη της πραγματικής οικονομίας με σκοπό την ανάσχεση της ύφεσης και η κοινωνική συνοχή.
Ολοκληρώνοντας την εισήγηση του, ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι στην εμπροσθοφυλακή σε έξι μέτωπα. Ειδικότερα, στο μέτωπο ανάμεσα στην «αλήθεια» και την «πολιτική αλητεία», ανάμεσα στη «σταθερότητα» και την «πολιτική του πολιτικού ρεσάλτου», την «πραγματική προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας», ανάμεσα στις «διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις» και τη «συντηρητική ακινησία», ανάμεσα στην «ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα» και τον «κρατισμό» και, τέλος, ανάμεσα στην «κοινωνική συνοχή και ευαισθησία» και τους «τσάμπα μάγκες των ανέξοδων υποσχέσεων και τους αταλάντευτους οπαδούς του νεοφιλελευθερισμού».