Η ήττα του ακραίου...

14:51 24/9/2013 - Πηγή: E-Typos

Το ηχηρό φθινοπωρινό σάλπισμα του ΣΥΡΙΖΑ για την «ανατροπή» της κυβέρνησης, με όχημα την απεργία των εκπαιδευτικών, γρήγορα έγινε ξέπνοο. Και οι πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες με την εντυπωσιακή -στην αρχή-συμμετοχή φυλλορροούν και διολισθαίνουν σε «νέες μορφές αγώνα», που παραπέμπουν σε αποχαιρετισμό στα όπλα… Το ξεδόντιασμα της Χρυσής Αυγής

εξελίσσεται σε «χειρουργείο» χωρίς αναισθητικό: το νεοναζιστικό μόρφωμα καταρρέει πιο γρήγορα απ’ όσο εντυπωσιακά γρήγορα διεκδίκησε το ρόλο του τρίτου κόμματος. Η δολοφονία του Π. Φύσσα σκορπίζει με εντυπωσιακή ταχύτητα το μύθο του «κόμματος τιμωρού» και αποκαλύπτει τη μορφή του «κόμματος εγκληματική οργάνωση με το αζημίωτο»…
Οι γερμανικές εκλογές έδειξαν ότι οι Γερμανοί πολίτες έστειλαν στο σπίτι του τον ακραίο Ρέσλερ και έκλεισαν την πόρτα της γερμανικής Βουλής στο ακόμα πιο ακραίο «κόμμα του μάρκου». Και ταυτοχρόνως έδειξαν ότι η Μέρκελ δεν είναι ο προνομιακός σάκος του μποξ για όποιον θέλει να κάνει… διεθνή καριέρα αριστερού πολιτικού ηγέτη… Με λίγα λόγια, μέσα στη δύνη της κρίσης, η οποία πρόσκαιρα φούσκωσε τα πανιά οτιδήποτε ακραίου, το ακραίο υποχωρεί. Υποχωρεί κάτω από το συντριπτικό βάρος του τι πραγματικά σημαίνει και κυρίως του πού οδηγεί. Υστερα από ένα διάστημα οργής και θυμού, που υπήρξε κάτι σαν αέρας στα πανιά διάφορων αυτόκλητων «τιμωρών» ενός πανταχόθεν… μπάζοντος πολιτικού συστήματος ή κάτι σαν κηροζίνη στο πολιτικό ρεζερβουάρ διάφορων «επαναστατών» της προχειρότητας και του λαϊκισμού, οι κοινωνίες έρχονται σιγά σιγά ξανά στα ίσια τους. Χωρίς να έχουν εκδώσει οριστικά απαλλακτικά πολιτικά βουλεύματα και χωρίς να έχουν ξεχάσει. Χωρίς συχωροχάρτια και δίχως να είναι έτοιμες να ανεχθούν τα ίδια λάθη.
Οσοι έστησαν πολιτικά σχέδια και έχτισαν στρατηγικές πάνω στο θυμό, την αγανάκτηση, το εμπόριο της δυστυχίας, το νταβαντούρι και την εύκολη αλλά και στείρα καταγγελία, νιώθουν ήδη το έδαφος να υποχωρεί κάτω από τα πόδια τους. Η «γιορτή του λαϊκισμού» πλησιάζει στο τέλος της. Η πλειοψηφία των πολιτών ωρίμασε μέσα από τη δυστυχία της κρίσης. Αλλά έγινε και πιο υποψιασμένη. Εβγαλε το κουτόχορτο από το μενού της. Και πριν «καταπιεί»… μασάει καλά ό,τι της σερβίρουν. Πάντοτε θα υπάρχουν και οι «άλλοι». Οι πάντα πρόθυμοι κι έτοιμοι να «χάψουν» οτιδήποτε. Οι τζογαδόροι της μιας ζαριάς. Οι οπαδοί του φθόνου και της βίας. Αλλά κατά πώς φαίνεται -ευτυχώς- θα γίνονται όλο και μικρότερη μειοψηφία. Αρκεί η κυβέρνηση και οι δυνάμεις της ευθύνης να μην αφήσουν αυτή τη μεγάλη ευκαιρία να χαθεί. Να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξουν ότι το τούνελ έχει άκρη κι εκεί υπάρχει φως…