Η Θέση μας: Ο δημόσιος τομέας και τα ισοδύναμα

19:02 6/4/2013 - Πηγή: E-Typos

Η ΤΡΟΪΚΑ, η οποία υποβάλλει τους Ελληνες πολίτες σε αιματηρές οικονομικές θυσίες την τελευταία τριετία, δηλαδή από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, ζητά πιεστικά, στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, τη μείωση του δημόσιου τομέα με την απόλυση ενός αριθμού 25.000 υπαλλήλων έως το τέλος του 2014. Ο όρος αυτός, ομολογουμένως σκληρός και επώδυνος, τίθεται, μάλιστα, ως προαπαιτούμενο για την ομαλή εκτέλεση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και την εκταμίευση των επόμενων δόσεων του δανείου προς τη

χώρα μας.

Είναι γεγονός, όμως, ότι το συγκεκριμένο μέτρο περιλαμβάνεται στις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα με το τελευταίο Μνημόνιο, το οποίο έχει υπογραφεί από την ελληνική κυβέρνηση και έχει εγκριθεί στη Βουλή από τα κόμματα που τη στηρίζουν. Κατά συνέπεια, οι αντιρρήσεις που επιμένει να εκφράζει ο δεύτερος ή ο τρίτος εταίρος της τρικομματικής κυβέρνησης δεν έχουν ρεαλιστική βάση. Και αυτό γιατί όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι συμφωνίες υπογράφονται για να υλοποιούνται και όχι για να αναζητούμε εκ των υστέρων τρόπους για να ακυρωθούν στην πράξη.

Είναι από όλους αποδεκτό, άλλωστε, ότι ο υπερδιογκωμένος δημόσιος τομέας είναι υδροκέφαλος και αναποτελεσματικός. Γι’ αυτό χρειάζεται αναδιοργάνωση προκειμένου να λειτουργήσει αποδοτικότερα, με μικρότερο κόστος και με λιγότερη γραφειοκρατία. Μέτρα, όπως η αξιολόγηση των υπαλλήλων για τις ικανότητες και την απόδοσή τους, έχουν καθυστερήσει τραγικά με συνέπεια το Δημόσιο να εξακολουθεί να βαλτώνει. Ακόμα και τα Πειθαρχικά Συμβούλια, που εξετάζουν τις υποθέσεις των επίορκων υπαλλήλων, κινούνται με ρυθμούς χελώνας, με συνέπεια να εμφανίζεται ότι υπερισχύει η βούληση κάποιων να μην προχωρήσει τίποτα.

Η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης αποτελεί, ωστόσο, κρίσιμο στοίχημα για την κυβέρνηση. Από τον περιορισμό του σπάταλου κράτους, την αναδιάρθρωση των διοικητικών μονάδων και υπηρεσιών, αλλά και την κινητικότητα του προσωπικού, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό και η επιτυχής έκβαση της προσπάθειας για ανάκαμψη. Από την άλλη, η αθέτηση δεσμεύσεων απέναντι στην τρόικα, όπως ο περιορισμός του υπερτροφικού δημόσιου τομέα, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αναζήτηση άλλων ισοδύναμων μέτρων, τα οποία θα κληθεί να πληρώσει και πάλι ο ελληνικός λαός.