Ποιος πληρώνει το μάρμαρο;

16:53 22/8/2013 - Πηγή: E-Typos

Οσοι βγαίνουν στα ΜΜΕ, θρηνώντας για την απόφαση της κυβέρνησης να απομακρύνει τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ, υποστηρίζοντας ότι θα πάνε τώρα πίσω οι αποκρατικοποιήσεις, μάλλον πρόκειται για βαθιά νυχτωμένους. Και όσοι βρίσκουν ότι πίσω από την απομάκρυνση του προέδρου, έδρασαν οργανωμένα συμφέροντα, μάλλον βλέπουν πολλές ταινίες με ευφάνταστα σενάρια «συνωμοσίας». Τα συμφέροντα μπορούν να δρουν όπως θέλουν -είτε στα σκοτεινά, είτε στα φανερά- αλλά η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει γρήγορα, χωρίς να αφήνει πίσω της ούτε καν υποψία σκιάς στις συναλλαγές

της. Η απομάκρυνση του Στ. Σταυρίδη -που δεν πρόκειται να χαθεί- δεν έχει σχέση ούτε με τον Καίσαρα, ούτε με τη γυναίκα του αλλά με την απλή λογική: Δεν ταξιδεύει ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ με σκάφος επιχειρηματία, που μόλις έκλεισε δουλειά με το Δημόσιο. Δεν μπορεί να είναι ούτε «κολλητός», ούτε «φιλαράκι», αφού δεν του πούλησε την ιδιωτική του επιχείρηση αλλά εκείνη του Δημοσίου για την οποία, μάλιστα, έχουν ακουστεί τα μύρια όσα. Το βέβαιο είναι ότι ο Στ. Σταυρίδης μαθημένος από τον ιδιωτικό τομέα, εξαιρετικός επιχειρηματίας ο ίδιος, δεν είδε «πού το μεμπτόν» στην αποδοχή της πρόσκλησης αλλά και δεν είχε κι έναν άνθρωπο στο πλάι του για να του πει ότι «αυτά δεν γίνονται».

Ωστόσο, είτε λεγόταν Σταυρίδης ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, είτε λεγόταν Σταυρόπουλος και Σταυρακάκης οι αποκρατικοποιήσεις θα προχωρήσουν απρόσκοπτα. Γιατί δεν καθορίζεται η πορεία τους από τον εκάστοτε πρόεδρο - όσο κι αν είναι λυπηρό ότι αποσύρθηκε, τόσο άδοξα, ένας ικανός άνθρωπος- αλλά από την πολιτική βούληση της κυβέρνησης, ώστε να μην επωμιστεί κι άλλα βάρη ο Πολίτης. Είναι πασιφανές ότι ο Ελληνας έχει εξαντλήσει κάθε όριο με την υπερφορολόγηση που υφίσταται και τη συρρίκνωση των πάσης φύσεως αποδοχών του, ώστε δεν αντέχει περαιτέρω αφαίμαξη. Κι ενώ ως τώρα δείχνει υπομονή και εγκαρτέρηση, από δω και πέρα έστω και η ελάχιστη νέα επιβάρυνση, μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για κοινωνικές εκρήξεις που δύσκολα -και πάντως όχι χωρίς μέγιστο πολιτικό κόστος- θα ελεγχθούν.

Το κράτος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα επιχειρηματίας και βιομήχανος και γκρουπιέρης και ναυπηγός και ξενοδόχος και ιδιοκτήτης εκτάσεων -παρά θίν’ αλός- και ερειπωμένων αρχοντικών στην Πλάκα και όπου αλλού η ιδιωτική πρωτοβουλία εξαφανίστηκε γιατί βρήκε ευκολότερους τρόπους να βάζει χέρι στο κρατικό ταμείο από το να επενδύει, αναλαμβάνοντας και το αντίστοιχο κόστος των επιλογών της. Το να πληρώνει συνεχώς το κράτος -η ορθή διατύπωση είναι: Εκείνοι οι Πολίτες, που με υπευθυνότητα και συνέπεια πληρώνουν τους φόρους τους- τις αστοχίες των κρατικών επιχειρήσεων, ήτοι την άγνοια των διοριζομένων διοικήσεων, από την εκάστοτε κυβέρνηση, στις κρατικές επιχειρήσεις, με τις παρούσες συνθήκες της οικονομικής κρίσης ισοδυναμεί με αυτοχειριασμό του κράτους. ΠΟΙΟΣ αναλαμβάνει ένα τέτοιο κόστος;