Συνέντευξη Γ. Σταθάκη: Και στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρχουν οι ομαδοποιήσεις ως τάσεις

14:30 14/7/2013 - Πηγή: E-Typos

Την άποψη ότι πρέπει να μπει τέλος στα «προνόμια των συνιστωσών» διατυπώνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Γιώργος Σταθάκης, υποστηρίζοντας ότι η αναγκαία πολυφωνία μπορεί να εκφραστεί με τη θεσμοθέτηση των τάσεων. Ο επικεφαλής του τομέα Ανάπτυξης της αξιωματικής αντιπολίτευσης διαβεβαιώνει πως ζητούμενο είναι η συνεννόηση με τους εταίρους, όχι οι μονομερείς ενέργειες, και περιμένει από τη ΔΗΜ.ΑΡ. να πείσει για να ανοίξει ο δρόμος της συνεργασίας.

Αν παγώσει η αποπληρωμή των τόκων, όπως προαναγγέλλετε,

θεωρείτε ότι θα καλυφθούν άνετα οι εσωτερικές ανάγκες; Είναι τόσο καλή η δημοσιονομική μας κατάσταση;
Η αναχρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας με περίπου 200 δισ. μέσα σε 3 χρόνια κατευθύνθηκε κατά 90% στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων ιδιωτών, πριν από το PSI, και στη συνέχεια στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών και του ίδιου του μηχανισμού δανειοδότησης, του EFSF. Μόλις το 10% κάλυψε την τρύπα του Προϋπολογισμού, ο οποίος στα χαρτιά θα είναι φέτος ισοσκελισμένος. Μάλιστα το πρόβλημα το 2014 και το 2015 είναι ότι υπάρχει ένα κενό 10 δισ. που μένει ακάλυπτο, καθώς οι Ευρωπαίοι εταίροι θα σταματήσουν τη χρηματοδότηση τον Μάιο του 2014 και οι περιορισμένες δόσεις του ΔΝΤ μέχρι τέλος του 2015 δεν αρκούν. Αυτό το κενό θα είναι πολύ μεγαλύτερο εάν οι κεντρικές τράπεζες δεν επιστρέψουν τα 15 δισ. κέρδη που αποκόμισαν από το εμπόριο ελληνικών ομολόγων και εάν η Ελλάδα δεν αποκτήσει πλεόνασμα το 2014 στον ετήσιο Προϋπολογισμό της περίπου 6 δισ. για την αποπληρωμή των τόκων.
Το ερώτημα λοιπόν αφορά το ίδιο το Μνημόνιο, που με το πέρας του οδηγεί την ελληνική οικονομία σε πλήρη αδυναμία εξυπηρέτησης του χρέους. Οι λύσεις που θα προκύψουν αφορούν μία νέα διαπραγμάτευση, που θα περιλαμβάνει αντικειμενικά νέο κούρεμα, νέα μείωση των επιτοκίων και νέα χρηματοδότηση. Οι εταίροι μπορεί να ζητήσουν και νέο Μνημόνιο, μόνο που αυτό θα αναπαράγει το πλήρες αδιέξοδο του πρώτου και δεύτερου Μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει η νέα συμφωνία να απαλλάξει τη χώρα από το Μνημόνιο και ταυτόχρονα να έχει ρήτρα ανάπτυξης, δηλαδή η αποπληρωμή των τόκων να συναρτάται από την επιστροφή της οικονομίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Η αθέτηση των εξωτερικών υποχρεώσεων χωρίς τη συναίνεση των πιστωτών δεν μπορεί να φέρει και πάγωμα της χρηματοδότησης;
Η χρηματοδότηση τελειώνει και το πρόβλημα παραμένει. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους μαζί με ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του εναπομείναντος τμήματός του προφανώς αποσκοπεί στην εύρεση μιας συμφωνίας με τους πιστωτές μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία διακηρύσσει ότι εμείς δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες. Από εκεί και πέρα όμως προέχουν η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και η ανάσχεση της ανθρωπιστικής κρίσης και της συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας.

Αν οι εταίροι δεν αποδεχτούν την ακύρωση του Μνημονίου και σταματήσουν την οικονομική βοήθεια, θα μπορείτε, εκτός από το να πληρώνετε μισθούς και συντάξεις κ.ο.κ., να τηρήσετε και τις δεσμεύσεις σας για αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, επαναπρόσληψη απολυμένων κ.λπ.;
Οι εταίροι καλούνται να διαπραγματευτούν με μία νέα ελληνική κυβέρνηση, με φρέσκια εντολή για ένα διαφορετικό πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής και ανασυγκρότησης της χώρας. Ολοι φανταζόμαστε ότι θα πρυτανεύσουν η λογική και ο κοινός νους. Η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού και η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα δεν αποτελούν μέτρα λαϊκιστικά, όπως συχνά παρουσιάζονται. Αποτελούν απόλυτη προϋπόθεση για τη σταθεροποίηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και την ανάκαμψη της κατανάλωσης των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων. Οι κυβερνήσεις των Μνημονίων έκαναν μια συνειδητή επιλογή όταν επέλεγαν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τη συρρίκνωση των μισθών και η οποία εξυπηρετούσε και ειδικά συμφέροντα εντός της ελληνικής οικονομίας. Αυτό το μοντέλο απέτυχε, δεν μείωσε αλλά αύξησε την ανεργία και αδρανοποίησε αντί να αυξήσει τις επενδύσεις. Καιρός να το αλλάξουμε.

Ποια είναι η άποψή σας για την αυτοδιάλυση των συνιστωσών;
Το βασικό ζήτημα είναι η άρση των όποιων προνομίων εκπορεύονταν από τη συμμετοχή των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο θέμα στο βαθμό που δημιουργούσε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορετικές μορφές δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ ως συμμαχία οργανώσεων, τα προνόμια αυτά καλά έκαναν και υπήρχαν, στο βαθμό που αποσκοπούσαν στη δίκαιη εκπροσώπηση μικρών οργανώσεων που είχαν κάνει το γενναίο βήμα να μετέχουν στο ενωτικό αυτό εγχείρημα. Σήμερα, όμως, την ενοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεγάλο, ενιαίο και δημοκρατικό κόμμα των μελών του την επιβάλλουν η ανάδειξη από τους πολίτες στις προηγούμενες εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η προοπτική διεκδίκησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Από εκεί και πέρα διαφορετικές ομαδοποιήσεις θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να αναγνωρίζονται και θεσμικά με τη μορφή των τάσεων στο ενιαίο κόμμα. Πάνω από όλα επιθυμία και στόχος όλων μας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να αποτελεί το χώρο ενότητας της Αριστεράς εντός του οποίου θα συνυπάρχουν πολλές διαφορετικές παραδόσεις και απόψεις. Η πολυφωνία είναι και θα είναι ο πλούτος και η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το Αριστερό Ρεύμα, στις επίσημες προγραμματικές θέσεις του, μιλά ευθέως για προετοιμασία ενός δρόμου που μπορεί να οδηγήσει εκτός ευρώ σε περίπτωση που δεν βρεθεί modus operandi με τους εταίρους. Πώς θα γίνει η σύνθεση αυτής της θέσης με εκείνη που διατυπώνει η ηγεσία/πλειοψηφία;
Η άποψη αυτή δεν είναι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η πρόταση που καταθέτει, όπως είναι απόλυτα θεμιτό, μία μερίδα των συντρόφων μας εν όψει του συνεδρίου. Νομίζω ότι η θέση αυτή έχει τροποποιηθεί σε σχέση με παλαιότερες διατυπώσεις που μιλούσαν για μονομερή επιστροφή στη δραχμή, αυτό που ονομάζεται «άτακτη έξοδος από το ευρώ». Το ΑΚΕΛ, για παράδειγμα, που υιοθέτησε μία παρόμοια θέση, δεν κάνει λόγο για μονομερείς ενέργειες αλλά για αποχώρηση από το ευρώ σε συνεννόηση με τους εταίρους, αυτό που ονομάζεται «συντεταγμένη έξοδος από το ευρώ», που περιλαμβάνει υποτίμηση, κλείδωμα της νέας ισοτιμίας και μεταβατική χρηματοδότηση από τους εταίρους μέχρι να σταθεροποιηθεί η οικονομία. Πιστεύω ότι η ουσία της διαφωνίας εντός του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στις διαφορετικές εκτιμήσεις σχετικά με τα περιθώρια διαπραγμάτευσης μιας κυβέρνησης που θα έθετε σε προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Ως προς την κατεύθυνση της πολιτικής, είμαστε όλοι απόλυτα σύμφωνοι. Πρυτανεύει όμως η σκέψη, και σωστά, ότι ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη είναι αμετάβλητες πολιτικά και ότι οι λύσεις πρέπει να αναζητηθούν εντός του ευρώ με αλλαγή πολιτικής τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ: «Ο πολιτικός χάρτης παραμένει ρευστός, η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να πείσει»

Ποιοι είναι οι δυνητικοί κυβερνητικοί εταίροι του ΣΥΡΙΖΑ; Η ερώτηση αφορά συγκεκριμένα κόμματα από τα υπάρχοντα, όχι κοινωνικές συμμαχίες.
Αυτή τη στιγμή η αναζήτηση εταίρων από την υπάρχουσα πολιτική δομή είναι δύσκολη. Το ΚΚΕ αρνείται, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες έχουν μεγάλες πολιτικές διαφορές με την Αριστερά και η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει προσβάλει το θυμικό των αριστερών πολιτών. Εντούτοις ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει ότι η λύση είναι η ευρύτερη συμπαράταξη των πολιτικών δυνάμεων από τον ευρύτερο σοσιαλιστικό χώρο μέχρι την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τις δυνάμεις της Οικολογίας. Ο πολιτικός χάρτης παραμένει ρευστός και στις επόμενες εκλογές θα αλλάξει. Οι μετεκλογικές συνεργασίες θα είναι ένα από τα θέματα για τα οποία θα κριθούν τα κόμματα που θα διεκδικήσουν τη ψήφο του ελληνικού λαού και ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι ένα μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα ριζοσπαστικών αλλαγών θα δώσει και πολιτικούς σχηματισμούς ικανούς να σχηματίσουν βιώσιμη κυβέρνηση.

Με τη ΔΗΜ.ΑΡ. υπάρχει πλέον περιθώριο συνεννόησης;
Η ΔΗΜ.ΑΡ. αρχής εξαρχής αποτελεί διάσπαση του Συνασπισμού. Διάσπαση μάλιστα η οποία δεν ήταν γειωμένη σε κάποια συγκεκριμένη ιδεολογική ή προγραμματική διαφωνία πέρα από μια ασαφή επίκληση της «ευθύνης». Η συμμετοχή στην κυβέρνηση απέδειξε τα όρια των επιλογών της, ιδιαίτερα σε κρίσιμα ζητήματα που αποτελούν θέσεις αιχμής για ένα, κατ’ όνομα, αριστερό, μεταρρυθμιστικό κόμμα. Η έξοδός της από την κυβέρνηση ήταν αναπόφευκτη για αυτήν και ακόμα και σήμερα δεν έχει πείσει για την αποστασιοποίησή της από τις κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά. Στο μέλλον φυσικά η προοπτική μιας μεγάλης πολιτικής τομής θα έφερνε όλες τις πολιτικές δυνάμεις μπροστά από διλήμματα και επιλογές.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΑΝΟΥ
[e-mail]

Δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής