Τα ακίνητα «κόκκινη γραμμή»

18:29 20/8/2013 - Πηγή: E-Typos

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να «εξηγηθεί» γιατί οι Ελληνες των πέντε χρόνων ύφεσης, του μείον 25% στο ΑΕΠ και του 30% ανεργίας δεν έχουν εξεγερθεί ακόμα. Οι περισσότερες από τις εξηγήσεις που έχουν δοθεί και στέκουν -γιατί περισσεύουν κι εκείνες που ξεχειλίζουν συναισθηματισμούς και ηθικολογίες…- έχουν ως κοινό τόπο τη διαπίστωση ότι οι Ελληνες έχουν επιλέξει το «καβούκι» τους, λόγω ενός συνδυασμού φόβου, αυτοκριτικής και κυρίως έλλειψης ρεαλιστικής εναλλακτικής πρότασης για την έξοδο από την κρίση. Και πράγματι, όσο κι αν ξαφνιάζονται

ή ενοχλούνται κάποιοι, αυτή η πραγματικότητα επιμένει και αντιστέκεται στο «προφανές» εδώ και τέσσερα χρόνια. Η εξέγερση, την οποία άλλοι φοβήθηκαν κι άλλοι την αντιμετώπισαν σαν λύτρωση, δεν έγινε ποτέ. Τα σκιρτήματα στις πλατείες των «Αγανακτισμένων» χάθηκαν κι αυτά, όταν πολλοί κατάλαβαν ότι δεν αρκεί ο θυμός για να αντιμετωπιστεί μια τόσο πολυσύνθετη κατάσταση. Αλλά και ότι ίσως άθελά του ο ΣΥΡΙΖΑ χόρεψε ένα παράταιρο ταγκό με ντάμα τη Χρυσή Αυγή.
Το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Η εξέγερση αναβλήθηκε, οι κινητοποιήσεις εκφυλίστηκαν και σε καμία περίπτωση δεν ήρθησαν στο ύψος των περιστάσεων και τα απομεινάρια του συνδικαλιστικού κινήματος είτε απεσύρθησαν ησύχως, προκειμένου να αποφύγουν την περαιτέρω ταύτισή τους με τη λαμογιά, είτε αναζήτησαν πολιτικό άσυλο στον πρόθυμο ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Και κάπου εδώ αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του το σπέρμα του μεγάλου και μοιραίου λάθους. Κάποιοι εντός κι εκτός της χώρας άρχισαν να διαμορφώνουν τη θεωρία της «συνειδητής ανοχής» και της «αποδοχής» από τη «σιωπηρή πλειοψηφία». Μια θεωρία που τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη μετωπική σύγκρουση με τη βουβή αλλά όχι ήρεμη και εξευμενισμένη κοινωνία. Μια θεωρία που κάνει μερικούς-εντός κι εκτός της χώρας- να πιστέψουν πως, ό,τι κι αν κάνουν, οι Ελληνες δεν θα αντιδράσουν. Μια θεωρία που τους προσφέρει την ψευδαίσθηση ότι τελικά δεν υπάρχουν «κόκκινες γραμμές» για την ελληνική κοινωνία.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλές «κόκκινες γραμμές». Υπάρχει όμως τουλάχιστον μία «κόκκινη γραμμή». Κι αυτή βρίσκεται στο κατώφλι του κάθε σπιτιού που μπορεί να βγει σε πλειστηριασμό. Η κυβέρνηση υπό την προφανή πίεση της τρόικας και χρησιμοποιώντας αληθοφανή επιχειρήματα -όπως αυτό του Γ. Στουρνάρα ότι θα καταρρεύσουν οι τράπεζες, αν δεν υπάρξει έστω μερική άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών- είναι έτοιμη να κάνει το μοιραίο λάθος. Το «πολιτικό ατύχημα», που θα προκαλέσει μια τέτοια απόφαση, είναι το μικρότερο από τα κακά που θα συμβούν. Το μεγαλύτερο είναι ίσως η -με δαπάνες άλλων- δικαίωση των δραχμολάγνων και των επαγγελματιών καταστροφολόγων. Γιατί είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό να μην μπορούν να αντιληφθούν κάποιοι ότι, σε μια τόσο συμπιεσμένη κοινωνία, το τελευταίο που μπορεί να αντέξει ένας πατέρας είναι να βγάλουν κάποιοι τα παιδιά του στο δρόμο…