Τι ακριβώς επιδιώκει η τρόικα;

18:05 22/10/2013 - Πηγή: E-Typos

Από τον Μάιο του 2010 -σας θυμίζω τον ακατονόμαστο στην προκυμαία του Καστελλόριζου- δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την τρόικα. Και να το θέλαμε δεν μας έχει αφήσει λεπτό, που να μη νιώθουμε το άγρυπνο βλέμμα της επάνω μας, κάνοντας απειλητική την παρουσία της. Κάθε τρίμηνο, που μας επισκέπτεται στην Αθήνα, βρίσκουν τρόπους οι εκπρόσωποί της να περνούν στην ειδησεογραφία την έκφραση της καχυποψίας και της μιζέριας τους.
Οταν εμείς έχουμε σχεδόν «καταντήσει ανέστιοι

και πένητες» -να θυμηθούμε και τον Καβάφη- και δεχθήκαμε, χωρίς έκρυθμες καταστάσεις και βιαιοπραγίες, τα «μέτρα» τους, αυτοί ζήτησαν κι άλλα. Και δεχθήκαμε «και τα άλλα», για την «Ελλάδα, ρε γαμώτο», οπότε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας έμειναν χωρίς δουλειά, καθώς καθηλώθηκε η αγορά και συρρικνώθηκε και μαράζωσε...
Ταυτόχρονα, επιβλήθηκαν οι ολέθρια άδικες οριζόντιες περικοπές στους συνταξιούχους και τους μισθωτούς του Δημοσίου. Μόνιμη πηγή αφαίμαξης, που όμως και αυτή τώρα έχει εξαντληθεί και δεν έχει άλλα να δώσει. Και στη συνέχεια μπήκε στο στόχαστρο η ακίνητη περιουσία μας, όπου φορολογείται το σπίτι μας από τρεις φορές, ως... κατοικία! Μένουμε, λοιπόν, στο σπίτι, που ανεγείραμε από τους κόπους μας και με τον κόπο μας, πληρώνοντας βαρύ ενοίκιο. Προστέθηκε και το αυτοκίνητό μας, ως πολυτέλεια, όπως και το εξοχικό σπίτι.
Ετσι, από το 2010 και μετά, καταβάλλουμε ό,τι κερδίζουμε στο κράτος και αυτά που μένουν, ίσα που μας επιτρέπουν να ζούμε. Για το μόνον που δεν πληρώνουμε φόρο -για την ώρα- είναι ο οικογενειακός μας τάφος, αν έχουμε φυλάξει εκεί -σε μόνιμη κατοικία- τους πριν από μας.
Νομίζαμε ότι η τρόικα και οι εταίροι μας δεν είχαν έρθει εδώ ως τιμωροί αλλά για να μας στηρίξουν στην οικονομική κρίση. Οταν έλεγαν «βγάλτε έστω μεικτό πλεόνασμα και θα χαλαρώσουν τα μέτρα», νομίζαμε ότι ήταν ειλικρινείς. Ομως, τώρα που βγήκε το πλεόνασμα -και δεν είναι μικρό- είναι ως να μην πετύχαμε τίποτε. Και πάλι αμφισβητούν την ειλικρίνειά μας και πετάνε στα σκουπίδια τόσες θυσίες, στις οποίες αγόγγυστα, υποβληθήκαμε.
Πιστεύαμε, τουλάχιστον, καθώς βρίσκονται τόσα χρόνια συνεχώς πάνω από το κεφάλι μας, ελέγχοντας τα πάντα, ότι θα είχαν πιστοποιήσει τα μεγάλα βήματα που κάναμε και θα αξιολογούσαν θετικά την προσπάθειά μας. Δεν το κάνουν όμως και από μισόλογα που διαρρέουν, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν αφήνουν περιθώριο για ελάφρυνση.
Ομως και η δική μας υπομονή εξαντλήθηκε. Ζούμε σ’ ένα τροϊκανικό παραλογισμό απαιτήσεων, στον οποίο δεν μπορούμε πλέον να ανταποκριθούμε, ενώ δεν αντιλαμβάνονται ότι όσα άνθη του κακού άνθισαν και όσες Χρυσές Αυγές ξημέρωσαν, δυνάμωσαν χάρη στη δική τους πολιτική.
Το χειρότερο: Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό που δεν μπορεί και δεν πρέπει να τεθεί σε αμφισβήτηση είναι η σταθερότητα του πολιτικού μας συστήματος. Εκτός κι αν επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση!