Το αδιέξοδο, τα σενάρια και η λύση

19:54 27/8/2013 - Πηγή: E-Typos

«Παροδική»… ξεπαροδική, η αύξηση του χρέους είναι ένα γεγονός. Το χρέος τον Ιούνιο του 2013 βρέθηκε ψηλότερα όχι μόνο από κει που ήταν τον Δεκέμβριο του 2012, αλλά -κατά 11,6 δισ.- ψηλότερα και από κει που ήταν στο τέλος Μαρτίου του 2010, δηλαδή προτού ενσκήψει η λαίλαπα του Μνημονίου! Το υπουργείο Οικονομικών χαρακτηρίζει το φαινόμενο παροδικό και το αποδίδει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προσθέτοντας ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει λαμβάνειν 17

δισ. από την πώληση των τραπεζικών μετοχών που απέκτησε σε αντιστάθμισμα, με αποτέλεσμα, όπως υποστηρίζει, «η πορεία του το δημόσιου χρέους, χάρη στις θυσίες του ελληνικού λαού, έχει σταθεροποιηθεί σε απόλυτα μεγέθη»…
Το μόνο σίγουρο απ’ όλα αυτά είναι οι θυσίες του ελληνικού λαού. Ολα τα άλλα επιδέχονται συζητήσεως αλλά και «μαγειρεμάτων». Και μπορεί πράγματι το χρέος να «εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις», αλλά οι διαπιστώσεις, που κατά τεκμήριο είναι ασφαλέστερες των προβλέψεων, λένε ότι ακόμα κι αν επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα, πάλι ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Καθώς έπειτα από τρία χρόνια αδυσώπητης μνημονιακής πολιτικής και με πλήθος ομολογιών για τα λάθη που είχε, ο λογαριασμός απλώς φουσκώνει. Εξ ου και στο τραπέζι έχουν πέσει ήδη σενάρια είτε νέου κουρέματος είτε νέου πακέτου βοήθειας. Αν όλα είχαν πάει καλά, προφανώς δεν θα χρειαζόταν τίποτα απ’ όλα αυτά. Ούτε να γίνει η Ελλάδα κεντρικό ζήτημα των γερμανικών εκλογών ούτε να εμφανίζεται στον ορίζοντα η προοπτική ενός τρίτου Μνημονίου.
Το χρέος, είτε έτσι είτε αλλιώς, παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη, γι’ αυτό και έχουν τεθεί σε κυκλοφορία σενάρια για τη συνέχιση -με τη μια ή με την άλλη μορφή-της βοήθειας. Η Γερμανία, ό,τι κι αν βγάλουν οι κάλπες της 22ας Σεπτεμβρίου, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεχθεί νέο κούρεμα, στο όνομα της μη επιβάρυνσης του Γερμανού φορολογούμενου. Η ελληνική κοινωνία, από την άλλη, δεν αντέχει νέα δυσβάσταχτα μέτρα. Ιδιαίτερα, μάλιστα, μετά την ομολογία της τρόικας για τα λάθη που έγιναν στην ελληνική περίπτωση. Οπότε, η λύση είναι μία- την περιέγραψε ο Γ. Στουρνάρας- και δεν έχει καμία σχέση ούτε με ωραιοποίηση της πραγματικότητας ούτε με νέες αυταρχικές αποφάσεις: Στήριξη της Ελλάδας με τα 10-11 δισ. που εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν μέχρι το 2016, χωρίς νέα μέτρα και με διαδοχικούς διακανονισμούς -του συνολικού χρέους- με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και νέα μείωση των επιτοκίων. Δηλαδή, η Ε.Ε. στην πράξη και να διορθώσει τα λάθη της και να δείξει κοινοτική αλληλεγγύη. Η Ελλάδα έχει πληρώσει ήδη το μερτικό της και είναι ιλιγγιώδες. Οσο είναι το κόστος της ύφεσης σε όλα τα επίπεδα…