Aν υπήρχε κράτος θα διέταζε να ξαναγίνει το μάτς του Ολυμπιακού με τον Αστέρα Τρίπολης

12:45 15/5/2013 - Πηγή: Aixmi

«Όλοι κάποτε χάνουμε. Αλλά η μαγεία της ζωής δεν κρύβεται στον τρόπο που κερδίζουμε, αλλά στον τρόπο που χάνουμε» γράφει ο Χαρούκι Μουρακάμι στο διήγημα «Μετά το σεισμό».

Προσπάθησα να δω από μία άλλη γωνία την άδικη ήττα του Αστέρα Τρίπολης από τον Ολυμπιακό, στον τελικό του Κυπέλου, και κατ’ επέκταση της καταβαράθρωσης (για άλλη μία φορά) του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Θα ήθελα οι ιδιοκτήτες της ΠΑΕ Αστέρας να μην βωμολοχήσουν με αυτό τον άθλιο τρόπο μπροστά στις κάμερες. Θα ήθελα,

επίσης, οι ποδοσφαιριστές του Αστέρα να μην παίξουν ξύλο, όπως στην αλάνα της γειτονιάς τους. Αλλά να φύγουν με ψηλά το κεφάλι από το γήπεδο. Κι αυτό, γιατί ούτως ή άλλως ο «διαιτητής» Γιάχος καταδικάστηκε ακόμη και από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού. Αυτός ο τελικός, αν υπήρχε συντεταγμένη Πολιτεία, θα έπρεπε να επαναληφθεί. Αυτά όμως είναι όνειρα θερινής νυκτός.

Θα ήθελα, λοιπόν, οι αθλητές και οι παράγοντες του Αστέρα να αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια την άδικη ήττα τους. Δεν τους κρίνω, άνθρωποι είναι και «έσκασαν». Όπως και θα ήθελα ο Μανιάτης να βρεί το κουράγιο και να ομολογήσει ότι απέκρουσε τη μπάλα με το χέρι. Ή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, Μαρινάκης, να κάνει μια δήλωση σεβασμού για τους αντιπάλους. Ή ο Γιάχος να παραδώσει μόνος του τη σφυρίχτρα. Ξέχασα, όμως, ότι ζω στην Ελλάδα και όχι στην Αγγλία…

Γενικότερα στη ζωή: Μια συγνώμη αξίζει πολύ περισσότερο από μια βρισιά. Ένα μπράβο είναι πιο όμορφο από μια σιωπή.