THE IMPOSSIBLE

17:45 7/1/2013 - Πηγή: Aixmi

Του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, με τους Ναόμι Γουότς, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τομ Χόλαντ, Σάμουελ Τζόσλιν.

Το τσουνάμι των Χριστουγέννων του 2004 στη Νοτιοανατολική Ασία, ήταν το χειρότερο της ιστορίας, αλλά και το πρώτο που απαθανατίστηκε σε αμέτρητα ερασιτεχνικά βίντεο τα οποία έδειξαν εικόνες που κανείς δεν είχε δει μέχρι τότε.

Η φρίκη αυτών των εικόνων ταξινομήθηκε στο Youtube, δίπλα σε σκυλάκια και τούρτες γενεθλίων, μπήκε σε εκατομμύρια σπίτια και απέκτησε μια αποτρόπαιη

κανονικότητα: δεν ήταν πια κάτι που συνέβη «στα βάθη της Ασίας», αλλά δίπλα μας.

Οκτώ χρόνια αργότερα μια αγγλόφωνη ισπανική ταινία με χολιγουντιανά στάνταρ επιχειρεί, με βάση αυτές τις εικόνες, να ανασυνθέσει την κανονικότητα της φρίκης και να την μετατρέψει σε ένα πλήρες, άκρως συγκινητικό και ανατριχιαστικά ρεαλιστικό θέαμα.

Στον πυρήνα της βρίσκεται η αληθινή ιστορία μιας πενταμελούς οικογένειας τουριστών, ενώ το εγχείρημα ανέλαβαν ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος του ισπανικού θρίλερ «Ορφανοτροφείο», Χουαν Αντόνιο Μπαγιόνα και Σέρτζιο Γκουτιέρες Σάντζες. Μαζί τους είχαν ολόκληρη την ομάδα της ιδιαίτερα τρομακτικής αυτής ταινίας: τον μουσικό, τον διευθυντή φωτογραφίας, τον μοντέρ.

Εκείνα τα Χριστούγεννα λοιπόν, για την ακρίβεια την 26 Δεκεμβρίου, τα τεράστια κύματα που προκλήθηκαν από τον τρίτο μεγαλύτερο σεισμό που έχει μέχρι τώρα καταγραφεί, χτύπησαν τις ακτές δεκατεσσάρων χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας και άφησαν πίσω τους 230.000 νεκρούς. Από αυτούς οι 9.000 ήταν τουρίστες, κυρίως από την Ευρώπη.

Οι αληθινοί τουρίστες της ιστορίες ήταν Ισπανοί, εδώ όμως μιλούν αγγλικά και αποκτούν κάτι το οικουμενικό μέσα στην τραγωδία τους, ενώ η δομή της ταινίας θυμίζει θρίλερ.

Έτσι αμέσως μετά το τσουνάμι οι οικογένεια χωρίζεται: ο πατέρας (ΜακΓκρέγκορ) με τα δυο αγόρια προσπαθεί να βρει την μητέρα (Γουότς) και τον μεγαλύτερο γιο, ο οποίος ορίζει και τον ρυθμό της πλοκής.

Η άκρως εντυπωσιακή εισαγωγή, με τα ορμητικά κύματα να καταστρέφουν τα πάντα, μας φέρνει στο νου τις καλύτερες «ταινίας καταστροφής». Στην συνέχεια όμως, και καθώς τα μέλη της οικογένεια προσπαθούν να επιβιώσουν και να ξαναβρεθούν μεταξύ τους, εισβάλουν τα στοιχεία του θρίλερ και του μελοδράματος.

Μικρές τραγικές ιστορίες παρεμβάλλονται καθώς ο ρυθμός σφυροκοπά κάθε πόντο της οθόνης και η συναισθηματική φόρτιση (για καλό ή για κακό) δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα.