Ακούτε, εκεί στον Περισσό;

04:15 10/3/2012 - Πηγή: Aixmi

Κ.Κ.Ε.: Κόμμα Κατά -όσων δεν- Ελέγχει

Διαβάζοντας το άρθρο του Τάσου Παππά περί «στρατοπεδικού κομμουνισμού», δεν ταυτίστηκα απλώς, αλλά με αφορμή και την προ ημερών ανακοίνωση του ΚΚΕ κατά του λεγόμενου «Κινήματος της πατάτας», κατάρτισα μερικά ερωτήματα που απευθύνονται στον Περισσό, αφορούν ωστόσο το σύνολο των προοδευτικών και πολιτικά υγιών εκφραστών της Κεντροαριστεράς.

Παράλληλα δε, μάλλον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μεθοδεύσεις, το καθεστώς λειτουργίας και τελικά η έκφραση της εν λόγω

παράταξης δεν έχουν διαφορά από αυτά ενός ιδεολογικά σφόδρα αντίθετου πολιτικού κόμματος, όπως (λ.χ.) του ΛΑΟΣ. Κρίμα.

-       Το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα που στέκεται στον λαό, του οποίου οι αποδοχές και η αγοραστική δύναμη «σφαγιάζονται» καθημερινά λόγω της κοινοπραξίας των μεγάλων κομμάτων και της ΕΕ, και άρα θα έπρεπε ουσιαστικά να κινήσει δράσεις όπως το «Κίνημα της πατάτας»; Όχι. Αντ’ αυτού, ο πολιτικός εκφραστής των λαϊκών στρωμάτων εκδίδει ανακοίνωση ακυρώνοντας το κίνημα, αμφισβητώντας ανοικτά την δραστηριοποίησή του, προφανώς επειδή δεν ορίστηκε – ελέγχθηκε από τον ίδιο. Μεσολαβεί Σαββατοκύριακο και έρχεται μια νέα ανακοίνωση με την οποία προσπαθεί να «σώσει» την επικοινωνιακή του γκάφα, αφού και ο ψηφοφόρος του ακόμη μένει άναυδος από την πολιτική αδιαλλαξία. Φυσικά, λέξεις όπως «προβοκάτσια», «μονόδρομος» και «αγροτιά» επιστρατεύονται για να τονίσουν τον λαϊκό αγώνα.

-       Το ΚΚΕ, δεν είναι το κόμμα που κόπτεται για τα εργασιακά δικαιώματα του λαού, και άρα θα όφειλε να «δείχνει το δρόμο» των ανθρώπινων και αξιοκρατικών σχέσεων εργασίας στις επιχειρήσεις που ελέγχει ή διατηρεί στους κόλπους του; Όχι. Αντ’ αυτού, το κόμμα «διαχωρίζει άτυπα» το προλεταριάτο, σε δύο κατηγορίες: Σε αυτή των μισθωτών / εργατών (γενικότερα) και σε αυτή των μισθωτών / εργατών στις δικές του εταιρείες. Για αυτούς της πρώτης κατηγορίας καταγγέλλει περικοπές & απολύσεις, ενώ για αυτούς της δεύτερης επιφυλάσσει «μια απ’ τα ίδια», στέλνοντάς τους στην ανεργία και την αβεβαιότητα, «φωτίζοντας», ταυτόχρονα, ένα εργασιακό καθεστώς που μάταια και μόνιμα προσπαθεί να αποκρύψει. Για του λόγου το αληθές, αρκεί κανείς να εκμαιεύσει από τέως εργαζόμενο ή/και πρώην οργανωμένο μέλος της παράταξης στοιχεία του τρόπου λειτουργίας του «κοκκινόμαυρου μηχανισμού». Καθεστωτικός, σχεδόν μοιρολατρικός. Τελικά υποκριτικός. Ή πιο απλά: Ό,τι δεν ελέγχεται, δεν βοηθά και αποβάλλεται.

-       Το ΚΚΕ μήπως είναι και το κόμμα που άγεται και φέρεται απέναντι σε οτιδήποτε αντιλαϊκό, καπηλευόμενο μόνιμα κάθε λογής κοινωνική έκφραση δυσαρέσκειας, στοχεύοντας να τη «φέρει στα νερά / μέτρα της»; Περσινό παράδειγμα: οι «Αγανακτισμένοι».

Επειδή «κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις», ας αναφερθεί ότι το κίνημα που καταργεί τους μεσάζοντες ακόμη «δοκιμάζεται» και ίσως φέρει πτυχές, θετικές ή αρνητικές, που δεν έχουν ακόμη αναδειχθεί. Σε κάθε, όμως, περίπτωση πρόκειται για κοινωνική έκφραση – δράση που δεν έχει την ανάγκη ή βοήθεια κανενός κομμουνιστικού, εκσυγχρονιστικού, προο