Αν χτυπούσε μουσώνας την Αττική τι θα προσπαθούσες να διασώσεις;

17:42 7/9/2014 - Πηγή: Aixmi

Για άλλο ένα καλοκαίρι ο άνθρωπος ασέλγησε στη φύση. Ασχημόνησε σε θάλασσες, βουνά, πάρκα, δρόμους και όπου βάζει ο νους. Σύλησε τους θησαυρούς της γης. Ρύπανε το περιβάλλον με σκουπίδια, καυσαέρια, αλόγιστη χρήση των κλιματιστικών. Σπατάλησε το πολύτιμο νερό βρέχοντας για… δροσιά την άσφαλτο έξω από το σπίτι του ή πλένοντας με τις ώρες το αυτοκίνητο. Γέμισε με αποτσίγαρα τις παραλίες. Έβαλε φωτιές σε δάση. Γέμισε με μπάζα και ξερόχορτα τους δρόμους

ιδιαίτερα στις παραθεριστικές περιοχές με τα εξοχικά σπίτια.

Όλα αυτά τα εγκλήματα κατά του πλανήτη θα γυρίσουν εναντίον του ανθρώπου. Αργά ή γρήγορα. Εγώ λέω σίγουρα γρήγορα, αλλά μακάρι να κάνω λάθος. Δυστυχώς η πλειονότητα των κατοίκων του δήθεν προηγμένου δυτικού κόσμου, δεν έχει καταλάβει τίποτα. Δεν βλέπει την «κλεψύδρα» που έχει γυρίσει ανάποδα και δείχνει την οικολογική καταστροφή του πλανήτη.

Γκρινιάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, νιώθουμε δυστυχισμένοι, θεριεύουμε τη μιζέρια μας χωρίς σοβαρό λόγο. Εφευρίσκουμε προβλήματα, επινοούμε δεινά που δεν υπάρχουν. «Μαυρίζουμε» τη ζωή μας ζώντας μέσα στον «πολιτισμό» και τα υλικά αγαθά. Όσο λίγα κι αν έχει ο καθένας, όσο κι αν μειώθηκαν τα έσοδά μας, πάντως κάτι έχουμε.

Για σκεφτείτε όμως, μόνο για ένα λεπτό, ότι σε μία άλλη γωνιά της Γης, στην Καμπότζη για παράδειγμα, συνάνθρωποί μας, λόγω των μουσώνων (εδώ στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε καν τη λέξη, όχι το τρομακτικό αυτό φυσικό φαινόμενο) φτιάχνουν μικρές καλύβες από άχυρα, κλαδιά και λάσπη κάθε χρόνο νέες, αφού οι μουσώνες τα σαρώνουν.

Αυτά είναι τα σπίτια τους έξι μήνες το χρόνο, ενώ τους άλλους έξι ταξιδεύουν πάνω στα νερά με σχεδίες. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, αγαπούν τις καλύβες και τις σχεδίες τους. Αυτή είναι η κουλτούρα τους. Κι έχουν αποδεχτεί τους φυσικούς νόμους και τη φτώχεια της ύλης. Ζούνε έξι μήνες πάνω σε πλωτές γειτονιές με αγνώστους πριν λίγο ανθρώπους. Λίγα ρούχα, ένα στρώμα, ένα κανάτι και ελάχιστη τροφή. Αυτή είναι η περιουσία τους.

Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, αν ένας μουσώνας χτυπούσε την Αττική τι θα έπαιρνες μαζί σου για να σώσεις; Το αυτοκίνητο, την τηλεόραση μαμούθ, το κινητό τηλέφωνο; Τι θα έσωζες από τη ζωή σου ως το πλέον απαραίτητο; Μάλλον τη ζωή της οικογένειάς σου, των σκυλιών σου – αν είχες – και τη δική σου.

Αντί, λοιπόν, να μαζεύουμε ανούσια υλικά αγαθά και να μισούμε τους ανθρώπους και τη φύση, ας γίνουμε όλοι σαν Ελζεάρ Μπουφιέ. Ο ήρωας του εκπληκτικού διηγήματος «ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα», το οποίο έγραψε ο Γάλλος Ζαν Ζιονό. Αυτή η ιστορία είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας. Ο Μπουφιέ λοιπόν φύτεψε στις γαλλικές Άλπεις χιλιάδες δέντρα και στη συνέχεια με τη δράση της φύσης έγιναν εκατομμύρια. Και μαζί με τα δέντρα επέστρεψαν τα πουλιά, τα ζώα, το νερό στις λίμνες και τα ποτάμια. Δηλαδή η Ζωή.

Σκεφτείτε να υπήρχαν στ’ αλήθεια πολλοί πραγματικοί Μπουφιέ. Να φυτεύουν δέντρα και, αλληγορικά, ελπίδα για το αύριο και τα παιδιά. Να υπήρχαν Μπουφιέ πριν είναι πολύ αργά για τον κόσμο. Όμως, μονάχα όποιος έχει σκάψει τη γη για να φυτέψει ένα λουλούδι, όταν έχει σώσει ένα αδέσποτο σκυλί, όταν έχει καθαρίσει μια παραλία ή ένα βουνό, όταν έχει βοηθήσει σιωπηλά το συνάνθρωπο, όταν έχει οδηγό του την καλοσύνη και την αγάπη, μπορεί να αποτελεί ελπίδα για τον πλανήτη.

Άλλωστε, όπως έχει πει και ο Τσέχος ποιητής Ράινερ Ρίλκε «ο άνθρωπος πρέπει απλά να αγαπά, περιμένοντας κάποια μέρα την απάντηση»…