Αν ζούσε η Μελίνα, θα μας έλεγε «στο διάολο κοπρίτες»…

11:50 19/2/2012 - Πηγή: Aixmi

Τις τελευταίες 48 ώρες σκέφτομαι διαρκώς τη Μελίνα Μερκούρη, τη γυναίκα που έδωσε την ψυχή της για να γυρίσουν στην Ελλάδα τα, κλεμμένα από τον λόρδο Έλγιν, γλυπτά του Παρθενώνα και αγωνίστηκε όσο κανείς για να γίνει το Μουσείο της Ακρόπολης.

Προσπαθώ να φανταστώ μέχρι πού θα έφταναν οι φωνές της (και η απογοήτευσή της) αν ήταν εδώ και ζούσε την κλοπή του Πικάσο απ’ την Εθνική Πινακοθήκη και -μέσα σε ένα μήνα- την κλοπή των πολύτιμων αρχαιολογικών εκθεμάτων από το Μουσείο της Ολυμπίας.
Σα

να την ακούω να φωνάζει: «στο διάολο κοπρίτες, ούτε αυτά δεν μπορείτε να προστατεύσετε»;

Ας μην κοροϊδευόμαστε συνέλληνες. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Καμαρώνουμε σα γύφτικα σκεπάρνια, παριστάνοντας (τρομάρα μας) τους αυθεντικούς απογόνους του Αριστοτέλη, του Σοφοκλή, του Φειδία και του Μεγαλέξανδρου!
Επιβιώνουμε, δεκαετίες τώρα, χωρίς να παράγουμε απολύτως τίποτα -πουλώντας μόνο την ιστορία, την πολιτιστική κληρονομιά και τις παραλίες μας.
Αυτό είναι όλο κι όλο. Ε, δεν πάει άλλο. Πρέπει να τ’ αλλάξουμε όλα.

Τι θα πάμε δηλαδή, να πούμε  αύριο στο Βρετανικό Μουσείο; Να μας δώσει τα μάρμαρα του Παρθενώνα, έστω και με τη μορφή του μακροχρόνιου δανεισμού, όπως τους προτείναμε παλιότερα; Να μας τα δώσει για να εκτίθενται στον «ίσκιο» της Ακρόπολης;

Και είμαστε βέβαιοι ότι μπορούμε να τα προστατεύσουμε;

Εδώ απεκαλύφθη ότι στο Μουσείο της Ολυμπίας υπήρχαν τρεις υπάλληλοι που έπαιζαν όλους τους ρόλους – και των φυλάκων!

Τι το ψάχνουμε… Ζούμε σε ένα διαλυμένο κράτος. Σε ένα κράτος που συγκροτήθηκε με πελατειακούς όρους, αναπτύχθηκε σε τερατώδες επίπεδο, και διελύθη στα εξ ων συνετέθη.

Η χώρα δε μπορεί, ούτε πρόκειται να σωθεί, όσα δάνεια και αν πάρουμε, όσο «κούρεμα» και αν υποστεί το εξωτερικό μας χρέος.
Αν δεν αλλάξουμε άρδην νοοτροπία εμείς που ζούμε σ’ αυτή τη χώρα, δεν πρόκειται να αποφύγουμε την παρακμή.

Και ας κάνουμε ησυχία, μην ξυπνήσουμε η Μελίνα. Γιατί αν άνοιγε τα μάτια της, είναι βέβαιο ότι θα μας έπαιρνε στο κυνήγι…