Αντίο όνειρα… Είναι γλυκιά η καρέκλα της εξουσίας!

21:21 10/6/2016 - Πηγή: Aixmi

Τελικά ο πρωθυπουργός είναι άξιος πολλών συγχαρητήριων. Και εξηγώ: Aυτό που κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε 18 μήνες δεν κατάφεραν δεκαετίες γενιές και γενιές πολιτικών και πολιτικάντιδων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο. Βύθισε την ελληνική κοινωνία στην κατάθλιψη, στη μιζέρια και στην απέραντη απαισιοδοξία. Οι ‘Ελληνες που ήλπιζαν μέσα από τις προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα

σε ένα καλύτερο αύριο, μετά από λίγους μήνες διακυβέρνσης Τσίπρα -ΑΝΕΛ είπαν και οριστικά όλοι και δυνατά με μία φωνή «αντίο όνειρα»!

Στις κουβέντες που γίνονται σε σπίτια και καφενεία μερικοί αναρωτιούνται: «Είδες, κανείς δεν αντιδρά, κανείς δεν πάει στο Σύνταγμα. Αν έπαιρνε τέτοια μέτρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα καιγόταν η Αθήνα». Και ίσως έχουν δίκιο. Πώς, όμως, οι Έλληνες να αντιδράσουν και γιατί; Για να αντιδράσεις πρέπει να έχεις φτερά για να πετάξεις. Πρέπει να έχεις δύναμη και για να έχεις δύναμη, πρέπει να έχεις κίνητρο. Να ακούς φωνές αλήθειας! Την τελευταία φωνή αλήθειας που νόμιζαν πως άκουσαν οι Έλληνες ήταν αυτή, η αριστερή – κατ ευφημισμόν -του Αλέξη Τσίπρα στις εθνικές εκλογές του 2015 .Το αποτέλεσμα; Ενάμιση χρόνο μετά να ισχυρίζεται από το βήμα της Βουλής ως πρωθυπουργός της χώρας πως είχε αυταπάτες!

Απίστευτο και πρωτόγνωρο! Πρωθυπουργός μιας χώρας να παραδέχεται ενώπιον του λαού του ότι ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν ήξερε πού πάνε τα τέσσερα και παρόλα αυτά έταζε λαγούς και πετραχήλια!(όπως θα σχολίαζε σε μία τέτοια περίπτωση ο …αξιότιμος κ. Πολάκης).

Οι Έλληνες, λοιπόν, παρακολουθούν τα γεγονότα παγωμένοι. Οι άλλες πολιτικές προτάσεις χωλαίνουν. Δεν πείθουν. Μπορεί να αυξάνουν τα ποσοστά τους αλλά λαμβάνουν για ακόμα μία φορά στήριξη αγανάκτησης και όχι εμπιστοσύνης. Τώρα, πέρα από τα προεκλογικά ψέματα και πέρα από την αντίθετη πολιτική που εφαρμόζεται, το χειρότερο που φέρνει τον πανικό στο να ζεις στην σημερινή Ελλάδα είναι οι μεταλλαγμένοι υπουργοί της πρώτης φοράς Αριστερά, που αντιμετωπίζουν τον ελληνικό λαό λες και έχει υποστεί ομαδική λοβοτομή. Ο ένας φροντίζει για το πώς θα μετεξελιχθούν τα σχολεία σε χώρους για πάρτι και χαλάρωμα, ο άλλος το παίζει νταής και κυνηγάει δημοσιογράφους και καναλάρχες, αν και τα νοσοκομεία δεν μπορούν να προσφέρουν τα βασικά στους ασθενείς. Και μέσα σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό, έχουμε και αυτόν που κόβει και αλλάζει συντάξεις και ΕΚΑΣ σαν τα μαντιλάκια στο πέτο του.

Αχ…. από πού να το πιάσω και που να το αφήσω! Σε ποιον να αναφερθώ και ποιο μέτρο να σχολιάσω; Να το συνεχίσω, όμως, από εκεί που το άφησα. Από τις κουβέντες στα σπίτια και στα καφενεία . Τι λένε; «Φόροι…φόροι…φόροι! Πώς θα τα πληρώσουν ωρέ οι Έλληνες; Πού θα βρούνε τα λεφτά; Με 500 ευρώ μισθό και με ανέργους τα σπίτια; Πού θα μας καταντήσουν; Πόσο ακόμα θα μας ξεφτιλίσουν; Είναι, λένε προτάσεις των δανειστών; Ποιες; Το ξεζούμισμα της ελληνικής κοινωνίας; Οι δόσεις ,πάλι, που περιμένουμε πως και πως, πάνε πάλι στους δανειστές. Στις δόσεις που χρωστάμε. Ανοίγουν τη στρόφιγγα για να εισπράξουν οι ίδιοι και περιμένουμε και εμείς κανα ευρουδάκι.»

Όσο για το τι λένε για τον Πάνο Καμμένο και τη δήλωση του «στα τέσσερα»; Αυτό καλύτερα θα το αφήσω στη φαντασία σας! Αντίο όνειρα…είναι γλυκιά η καρέκλα!