Αντώνη Κανάκη «μη μασάς»…

16:25 15/1/2016 - Πηγή: Aixmi

Αντώνης Κανάκης και Γιώργος Πατούλης. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι και προσωπικότητες. Αυτό είναι προφανές. Ο «χρυσός καναπές» και η επίμαχη φωτογραφία της οικογένειας του δημάρχου Αμαρουσίου, προέδρου της ΚΕΔΕ, προέδρου του ιατρικού συλλόγου Αθηνών, πρωτοκλασάτου στελέχους της Νέας Δημοκρατίας και συγνώμη αν μου διαφεύγει κάποια άλλη ιδιότητα, φυσικά προκάλεσαν εντύπωση και σε εμένα. Το «προκλητικό» βίντεο στην εκπομπή του Κανάκη φυσικά «ηλέκτρισε» κι εμένα.

Όμως

το χιούμορ δεν έχει όρια. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη σάτιρα, γιατί τη θεωρώ πολύ επικίνδυνη, παρεξηγημένη στη χώρα μας και συνεπώς διάτρητη σε ερμηνείες και σε ανεκτικότητα. Αλλά το χιούμορ πραγματικά δεν έχει όρια. Απλώς η αρέσει ή δεν αρέσει. Όπως σου αρέσει ή δεν σου αρέσει ένας άντρας ή μία γυναίκα, ένα φαγητό, ένα κόμμα ή ένα αυτοκίνητο (τυχαία παραδείγματα). Αν δεν σου αρέσει – κατά περίπτωση – δεν τον (την) κοιτάς ή δεν φλερτάρεις, δεν το τρως, δεν το ψηφίζεις, δεν το αγοράζεις. Πάντως με τίποτα δεν κάνεις μήνυση ή αγωγή στον γονέα, τον μάγειρα, τον πρόεδρο ή τον κατασκευαστή!

Έτσι ακριβώς είναι και με το χιούμορ. Με μία χιουμοριστική εκπομπή. Με μία κωμωδία, αν θέλετε κατά μία έννοια. Αν δεν σου αρέσει ο παρουσιαστής, το ύφος του, η φιλοσοφία του, το στιλ του, η αποψή του, το χιούμορ του, η φωνή του, η φάτσα του ή αλλάζεις κανάλι με το τηλεκοντρόλ ή δεν παρακολουθείς ποτέ την εκπομπή του εφόσον γνωρίζεις πότε προβάλλεται. Πάντως με τίποτα δεν κάνεις μήνυση ή αγωγή στον παρουσιαστή.

Προσωπικά παρακολουθώ λίγη ώρα τηλεόραση καθημερινά και φυσικά επιλεκτικά. Αλλά κυρίως ξέρω τι δεν θέλω να δω, τι δεν μου αρέσει. Χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν, αλλά γιά τη δόμηση του κειμένου, μου αρέσει πολύ η εκπομπή «ράδιο Αρβύλα» του Κανάκη και όποτε μπορώ την παρακολουθώ. Κυρίως ο Κανάκης, αλλά και οι τρείς φίλοι του είναι εξαιρετικοί. Με χιούμορ, άποψη, ρυθμό αλλά και ευαισθησία γιά όσους μπορούν να την αντιληφθούν. Ο Αντώνης Κανάκης με έχει πείσει ότι είναι ένας κανονικός Έλληνας. Εργάζεται σκληρά καθημερινά στον τομέα του. Είναι σίγουρα ένας υπεύθυνος κι ευγενικός άνθρωπος. Παρακολουθεί την επικαιρότητα και φρικάρει με ότι φρικάρουν οι κανονικοί άνθρωποι. Με τη διαφορά ότι ο Κανάκης έχει το χάρισμα και τη δυνατότητα να σχολιάζει με χιούμορ να καυτηριάζει το άδικο. Το πολιτικά χυδαίο. Το ευτελές. Το κοινωνικά προκλητικό. Το ανισόρροπο. Το υπερβολικό.

Στον αντίποδα η φωτογράφιση Πατούλη στον «χρυσό» καναπέ μπορεί να με ενόχλησε αισθητικά ή να τη θεώρησα τύπου «Δυναστεία» με Μπλέικ Κάριγκτον και Αλέξις Κόλμπυ σε μιά εποχή που δίνω μάχη γιά το μεροκάμματο, όμως δεν έκανα μέσα μου καμία «αγωγή» στον κ. Πατούλη. Αναφαίρετο δικαιωμά του – το εννοώ – να φωτογραφίζεται όπου και όπως θέλει. Ακόμη θυμάμαι την ιστορική φωτογραφία του πριν πέντε καλοκαίρια στην ξαπλώστρα στην παραλία «Ψαρού» της Μυκόνου, που πάλι είχε προκαλέσει αίσθηση.

Η γνώμη μου είναι να μην προχωρήσει ο δήμαρχος Αμαρουσίου σε μηνύσεις και αγωγές εναντίον του Κανάκη. Αλλά κυρίως να μη χαίρεται που βρήκε σύμμαχο τον υπουργό υγείας Παύλο Πολλάκη. Τέτοιες «λυκοφιλίες» μόνο κακό κάνουν. Ο αριστερός κ. υπουργός αντί να σπαταλά τον πολύτιμο χρόνο του γιά να επιτίθεται στον Κανάκη, καλύτερα ας κοιτάξει να κάνει κάτι γιά τα τριτοκοσμικά νοσοκομεία. Αλλά ούτε και σε αυτόν κάνω μέσα μου «αγωγή». Ας τον κρίνει γιά το πολιτικό του έργο η συνειδησή του, ο Θεός και η κοινωνία.

Πάντως γιά να τελειώνουμε, νομίζω πως στην περίπτωση Κανάκη – Πατούλη ισχύει αυτό το μνημειώδες που είχε πει ο Πάμπλο Πικάσσο. «Κάποιοι βλέπουν μιά κίτρινη κουκίδα και ζωγραφίζουν έναν ήλιο και κάποιοι άλλοι βλέπουν έναν ήλιο και ζωγραφίζουν μιά κίτρινη κουκίδα». Γιά το ποιός είναι ο «ήλιος» και ποιός είναι η «κουκίδα» φαντάζομαι ο καθένας έχει τη γνώμη του. Προσωπικά μου αρέσουν οι «πίνακες» του Αντώνη Κανάκη.