«Άπλωσε το χέρι σου και θα αγγίξεις το Θεό»

05:21 15/4/2012 - Πηγή: Aixmi

Είχα πρωτακούσει γι αυτόν τον ΄Ανθρωπο το καλοκαίρι του 2000. Έπρεπε να περάσουν δώδεκα χρόνια για να τον συναντήσω. Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου, δημιουργός της ανθρωπιστικής οργάνωσης «Κιβωτός του κόσμου» που εδρεύει στον Κολωνό έχει σώσει χιλιάδες παιδιά τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα. Βραβευμένος από τη Ακαδημία Αθηνών και την προεδρία της Δημοκρατίας για το ανθρωπιστικό

του έργο, αποδεικνύει με τον τρόπο ζωής και το θεάρεστο έργο του ότι υπάρχουν ιερείς που τιμούν το ράσο τους. Υπάρχουν ιερείς που είναι φωτεινοί φάροι ελπίδας και αισιοδοξίας. Και μας δείχνουν πως όταν η καλοσύνη της ψυχής συναντά τη χριστιανική πίστη και η αλληλεγγύη μετουσιώνεται σε αγάπη τότε συντελείται το Θαύμα.

Ο πατέρας Αντώνιος Παπανικολάου ανοίγει την καρδιά του στο aixmi.gr.  Άγιες ημέρες του Πάσχα, ελπίζω τα όσα διαβάσετε σήμερα – τα λόγια – του πατέρα Αντώνιου να σας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και να σας γαληνέψουν.

Το μαγικό ταξίδι της Κιβωτού του κόσμου πατέρα Αντώνιε άρχισε από ένα παιχνίδι μπάσκετ με εφήβους στον Κολωνό.

Ήταν το 1998 όταν νεαρός ιερέας μόλις 26 ετών διορίστηκα στον Άγιο Γεώργιο της Ακαδημίας Πλάτωνος. Θέλησαν να γνωρίσω το πραγματικό ποίμνιο, τα παιδιά που ήταν μακριά από την εκκλησία. Αντιλήφθηκα ότι αυτοί που με χρειάζονται βρίσκονταν όχι μέσα αλλά έξω από την εκκλησία κι έτσι ανοίχτηκα στην κοινωνία. Είχα εφόδια την πίστη μου στο Θεό και το λόγο του Θεού. Την ελπίδα που θα έδινα στα παιδιά. Προσπάθησα να καταλάβω γιατί τα παιδιά ήταν παραβατικά. Δεν υπήρχε οικογένεια ή υπήρχε μόνο ένας γονιός με σοβαρά προβλήματα. Έτσι τα παιδιά έμεναν στο δρόμο σαν αγρίμια και έμπαιναν σε συμμορίες. Ένα απόγευμα λοιπόν είδα κάποιους εφήβους να παίζουν μπάσκετ. Τους πλησίασα και έπαιξα μπάσκετ μαζί τους φορώντας το ράσο. Ήταν η αρχή του ταξιδιού.

Αντιλαμβάνομαι ότι έχετε μια τεράστια ψυχική φλόγα με αγάπη για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα το παιδί.

Είχα πείσμα ότι πρέπει να γίνει κάτι στη γειτονιά. Ήταν και δική μου ευθύνη αυτό. Έπρεπε να βγάλει κάποιος το φίδι από την τρύπα. Έτσι αποφάσισα να έρθω κοντά στους νέους. Να τους γνωρίσω. Να τους δείξω ότι υπάρχει κι ένας δρόμος τον οποίο δεν φαντάζονταν.

Μιλήσατε στη γλώσσα τους πατέρα Αντώνιε.

Συζητήσαμε για αθλητισμό, για μουσική, για ανθρώπινες σχέσεις. Τα παιδιά κατάλαβαν ότι δεν είναι μόνο στο Ιερό ο παπάς να λειτουργεί αλλά είναι και άλλα πράγματα. Έτσι με εμπιστεύτηκαν και με άφησαν να τα οδηγήσω στο φως. Αρχικά με το μισθό μου και τη βοήθεια λίγων φίλων δημιουργήσαμε την Κιβωτό του κόσμου. Στην αρχή η πρεσβυτέρα μου μαγείρευε για πέντε, μετά για δέκα, μετά για τριάντα. Σήμερα με τη βοήθεια των ανθρώπων βοηθάμε τετρακόσια παιδιά.

Πρέπει να μεταλαμπαδεύσει η εκκλησία και οι ενάρετοι άνθρωποι το πνεύμα της αλληλεγγύης, της αγάπης και της πίστης. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά ως κοινωνία.

Βέβαια έτσι είναι κ. Κωστάκη. Εμείς έχουμε πεντακόσιους εθελοντές σε όλες τις ειδικότητες. Το παράδειγμα μετράει. Η πράξη. Να διδάσκεις στα παιδιά την αγάπη. Γι αυτό ότα