Από την κυβέρνηση -τσίρκο σε αυτοκτονικές εκλογές;

22:29 13/8/2015 - Πηγή: Aixmi

Στα έξι χρόνια της κρίσης η χώρα απέκτησε παντοειδείς κυβερνήσεις . Ισχυρές, αδύναμες, μονοκομματικές, πολυμερούς συνεργασίας με κέντρο βάρους είτε την Κεντροδεξιά είτε την Κεντροαριστερά .

Έμελε να αποκτήσει και κυβέρνηση –τσίρκο (εννοώ πολιτικό τσίρκο), που καταπατά και λειτουργεί ερήμην όποιων κοινοβουλευτικών, δημοκρατικών κανόνων.

Έλασσον αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Σε ασφυκτικά χρονικά περιθώρια, στα όρια του παράτυπου, η Βουλή δια των αρμοδίων επιτροπών της και της ολομελείας της όφειλε να ψηφίσει

το τρίτο μνημόνιο, αυτό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αιφνιδίως και απολύτως κουτοπόνηρα, ο προεδρεύων αρμόδιας επιτροπής Νίκος Σαμοίλης, πρότεινε να βρεθεί χρόνος για να εκθέσουν τα προβλήματα τους και οι εκπρόσωποι των αρτοποιών.

Στην αρχή τον εξέλαβα απλά, ως ανόητο. Αργότερα πληροφορήθηκα ότι ο κ. Σαμοίλης ανήκει στους διαφωνούντες και δια της προτάσεως του ήθελε να ροκανίσει χρόνο και αυτός με τη σειρά του, ώστε να μην αρκέσει ο χρόνος για τη ψήφιση του μνημονίου .

Το δρόμο των καθυστερήσεων είχε ανοίξει η κ. Κωνσταντοπούλου.

Είναι θύτης ή θύμα η πρόεδρος της Βουλής; Μέγα ερώτημα !!!

Μεγίστη απάντηση !!! Όπως προκύπτει και τα δύο.

Υπήρξε θύμα της παρελκυστικής τακτικής του πρωθυπουργού ο οποίος «την κοίμισε» για τις περί του μνημονίου εξελίξεις ζητώντας της να κλείσει τη Βουλή .

Υπήρξε και θύτης δρώντας εναντίον της κοινοβουλευτικής διαδικασίας των 300 βουλευτών αλλά και της αναγκαστικής, όπως έφερε τα πράγματα η ηγεσία της κυβέρνησης, υπερψήφισης του μνημονίου -άλλως το χάος και η καταστροφή .

Αλλά αν η πρόεδρος της Βουλής και ο προεδρεύων κ. Σαμοίλης κατέφυγαν σε διαδικαστικά τρυκ, ο «αρχηγός» Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν ευθύς.

Εγκαταλείποντας τον κλεφτοπόλεμο κατά της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ανακοίνωσε πως το στράτευμάτου πλέον βρίσκεται σε πλήρη διάταξη μάχης για τη δημιουργία επιτροπών κατά του μνημονίου σε όλη την επικράτεια.

Και το σημαντικότερο, συγκατέλεξε στις εχθρικές δυνάμεις την κυβέρνηση λέγοντας «όταν κάτι δεν το αποδέχεσαι, μάχεσαι εναντίον του».

Ο κ. Λαφαζάνης, θητεύσας επί πολλά έτη στους λαβυρίνθους των κομμουνιστικών βυζαντινισμών, είναι σαφές ότι έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων για τις περί τον ΣΥΡΙΖΑ εξελίξεις. αφήνοντας τον κ. Τσίπρα «να τρώει της σκόνη του», κατά το κοινώς λεγόμενο . Γι΄ αυτό άλλωστε και όταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους, αν ο κ. Τσίπρας μπορεί να τον διαγράψει, έμπλεος αυτοπεποιθήσεως απάντησε «δεν νομίζω, υπάρχει καταστατικό του κόμματος και κανονισμός της Κ.Ο. Από βουλευτές θα μας διαγράψει; Ας μας διαγράψει».

Έχει πάρει στρατηγικές αποφάσεις ο κ. Λαφαζάνης, γι αυτό άλλωστε είπε πως «η κατάσταση στην κυβέρνηση είναι μεταβατική».

Αντίθετα στο ηγετικό στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ευδιάκριτο το στρατηγικό έλλειμμα. Η δε αναφορά του κ. Φλαμπουράρη στα περί του Φρόιντ για την κ. Κωνσταντοπούλου, εκτός από αδύναμη πολιτικά είναι και άστοχη -είναι γνωστή η ευκολία της κομμουνιστικής Αριστεράς να εμφανίζει ως ολιγοφρενείς, τους διαφωνούντες .

Όπως άστοχο έως χοντροκομμένο είναι και το επιχείρημα του κ. Τσακαλώτου πως όποιος καθυστερεί τη ψήφιση του μνημονίου είναι σύμμαχος (εξ αντικειμένου τουλάχιστον) του κ. Σόιμπλε, που επιδιώκει μια μίνιμουμ συμφωνία -γέφυρα .

Πολλώ δε μάλλον που φαίνεται πως κι αν ακόμη αυτή ήταν η πραγματική επιδίωξη του κ. Σόιμπλε, τελικά δε μοιάζει να του περνάει.

Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση μένει από καύσιμα, η ρήξη στο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς θέμα ελαχίστου χρόνου και, μάλιστα, όχι με πρωτοβουλία της ηγεσίας.

Άρα;

Ο Γιάννης Δραγασάκης , στέλεχος του ηγετικού πυρήνα, χθες στην ΕΡΤ μου φάνηκε πως έκανε ανακεφαλαίωση του εξαμήνου της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ που κατέληξε σε οξεία αυτοκριτική για μια αποτυχημένη διαπραγμάτευση και κατάληξη .

Κατ αρχήν παραδέχθηκε πως “δεν υπάρχει καλό Μνημόνιο και ασφαλώς υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και στα όσα υπογράφει σήμερα με τους δανειστές”.

Ο κ. Δραγασάκης στη συνέχεια κατεδάφισε στην ουσία τη συνολική διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης.

«Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση… Προς έκπληξή μας ο κ. Σόιμπλε, πρότεινε αν θέλαμε να βγούμε από το ευρώ, να μας βοηθήσει κιόλας».

Οι βολές κατά του κεντρικού διαπραγματευτή Γιάννη Βαρουφάκη, αυτονόητες όσο όμως και αυτονόητες και προς τον πρωθυπουργό που τον επέλεξε, αλλά και πείσθηκε από αυτόν.

Παρατήρηση: Δε δικαιούται ο κ. Δραγασάκης αλλά και συνολικά η κυβέρνηση να εκπλήττεται.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εδώ και καιρό έχει αποκαλύψει πως το Σεπτέμβριο του ’11 δέχθηκε ανάλογη πρόταση πιεστικά από τον κ. Σόιμπλε, την οποία αγωνιωδώς απέρριψε.

Αν ο κ. Δραγασάκης θέλει να κάνει μια έντιμη αυτοκριτική πρέπει να παραδεχτεί πως αν η ηγετική ομάδα και προσωπικά ο πρωθυπουργός ήταν λιγότερο αλαζόνες, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα και για τη χώρα και ενδεχομένως και για το ΣΥΡΙΖΑ .

Αν ήταν λιγότερο αλαζόνες έναντι των προκατόχων κυβερνήσεων της κρίσης δεν θα έφτανε στο σημείο ο κ. Δραγασάκης να απαριθμεί ως «ένα άλλο σημείο κυβερνητικής αδυναμίας, αποδείχθηκε η άγνοια των όρων διεξαγωγής της διαπραγμάτευσης, η οποία δεν γινόταν ελεύθερα, αλλά μέσω ενός ολόκληρου συστήματος “με κανόνες και επιτελεία».

Θα είχαν ρωτήσει τους προηγούμενους, αυτούς ντε τους «γερμανοτσολιάδες», και θα ΄χαν πληροφορηθεί τους όρους του παιχνιδιού.

Στο δια ταύτα: Άποψη του κ. Δραγασάκη είναι πως «η συζήτηση για τις εκλογές δεν μας βοηθά. Ο στόχος μας είναι η στοχοπροσήλωση: Να κλείσει η συμφωνία – και μετά να κάνουμε έναν συνολικό επανασχεδιασμό».

Άλλωστε, με την εσωτερική κατάσταση στο ΣΥΡΙΖΑ, οι εκλογές θα ήταν αυτοκτονία, θα συμπλήρωνα εγώ.

Μου μοιάζει δε πως είναι force κίνηση η συμμαχία με την αντιπολίτευση στη Βουλή να μεταφερθεί και στη διακυβέρνηση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο .

Πάντα η αυτοκριτική στα αριστερά κόμματα μεταφραζόταν σε πράξη, δεν περιοριζόταν στις διαπιστώσεις.